معدن آبخورک ولسوالی روی دو آب ولایت سمنگان به دلیل بسته شدن راه انتقال زغال آن به بازار، مسدود شد.
مردم ولسوالی خرم و سارباغ سمنگان که این راه را برروی موترهای زغال سنگ بسته اند می گویند، گرد و خاک برخاسته از رفت و آمد این موترها باعث آلوده گی محیط زیست شان شده است.
اما تعداد از بزرگان ولسوالی روی دوآب ولایت سمنگان با مراجعه به رادیو آزادی گفتند معدن آبخورک که وسیله امرار معاش صدها خانواده است نباید مسدود شود و باید دولت از هر راه ممکن تلاش کند تا این معدن را فعال نگهدارد:
" این معدن هیچ مشکل فنی ندارد و زغال آن نیز بهترین زغال است، ولی دولت با بهانه های عجیب این معدن را بر روی مردم مسدود و صدها کارگر را بیکار کرده است.
ما به دولت به این امید رای دادیم که روزگار ما بهتر شود و حالا این وظیفه دولت است که چاره برای حل این مشکل بیاندیشد ونگذارد که معدن مسدود و مردم بیکار شوند."
آنها که پیامد بسته شدن این معدن را برای مردم و هم برای دولت زیانبار می دانند، می گویند، با بسته شدن این معدن صدها کارگر بیکار و اکثراً راهی مناطق و حتی کشورهای دیگر شده و اگر وضع به همین گونه باقی بماند مردم بیشتری بیچاره و آواره می شوند:
"خیلی از مردم به جا های دیگر رفتند و چند تنی هم که به اردوی ملی رفتند یکی شان اسیر دست طالبان شد و سرش را بریدند.
بخدا ما از بسته شدن این معدن که موجب بیکاری مردم زیادی شده وحشت داریم زیرا فقر و بیکاری بد امنی بار میآورد و ما می ترسیم که بچه های ما دزد رهزن و یا همکار مخالفین شوند و چاره برای اصلاح آنان نداشته باشیم."
و تعداد از کارگران این معدن که حالا بیکار شده اند می گویند:
"ما چند سالی قبل بیست و سه تن از همکاران مانرا در فروریزی این معدن از دست دادیم ولی بخاطریکه محتاج و درمانده بودیم باز هم کار کردیم و معدن را به خون دل خود فعال نگهداشتیم و حالا این وظیفه دولت است که باید به پاس همین قربانی های مردم از بسته نمودن معدن خود داری نماید."
اما چرا دولت اقدام به بسته نمودن این معدن که سالانه بیست تا سی هزار تُن زغال از ان استخراج می کند، کرده است؟
انجنیر دادمحمد ځاځی رئیس تصدی زغال سنگ شمال می گوید:
" دلایل زیادی برای بسته شدن معدن آبخورک وجود دارد که عمده ترین آن عدم انتقال زغال به بازار می باشد.
در حال حاضر پنجاه هزار تُن زغال که معادل صد میلیون افغانی می شود به دلیل همین بندش راه ذخیره شده و راه بدیل و آسانی هم برای انتقال آن به بازار وجود ندارد.
خاصیت زغال سنگ اینست که در فضای باز کیفیت خود را از دست می دهد و حتی ممکن است خود بخودی حریق شود.
همین مشکل ماست که مردم ولسوالی خرم وسارباغ راه انتقال زغال را مسدود نموده اند و تا زمانی که این مشکل حل نشود امکان استخراج زغال ممکن نمی باشد."
ولی مردم ولسوالی خرم و سارباغ که از سه سال بدینسو مانع رفت و آمد موترهای حامل زغال سنگ شده اند می گویند تا سرک شان قیر نشود راه را به روی این موترها باز نمی کنند:
"سرک ما تنگ خامه و خراب است و موترهای بلند تناژ زغال سنگ که از این راه می گذرد افزون بر اینکه سرک ما را خراب تر می کند دود و خاک زیادی تولید و محیط زیست و کشت و کار ما را خراب می کند."
خواستیم تا نظر والی سمنگان را نیز در مورد حل این مشکل داشته باشیم اما با تماس های مکرر موفق نشدیم.
گزارش: بشیر احمد غزالی، سمنگان