شماری از فعالان مدنی از افزایش نا امنیها و گسترش فعالیت گروه طالبان در بخشهای از کشور نگرانی میکند و هشدار میدهند که، اگر به این معضل توجه جدی نشود، در سال آینده خورشیدی تلفات نظامیان و مردم عام از این بیشتر خواهد بود.
این فعالان مدنی با حمایت از نظامیان افغان، هرچند توانایی نیروهای امنیتی را در مبارزه با تروریستان ستودند؛ اما میگویند تا هنگامیکه دو رهبر حکومت بجای سودجوییها به اوضاع امنیتی و تجهیز نظامیان افغان توجه نکنند، این بحران پایان نخواهد یافت.
کنشکا ترکستانی یکی از این فعالان، در حالیکه توانایی نیروهای امنیتی را در سرکوب گروههای هراس افگن بخصوص طالبان ستود؛ اما گفت اگر دو رهبر حکومت به این وضعیت توجه نکند، نه تنها که سال آینده برای افراد ملکی سال بدی خواهد بود، نظامیان نیز از این رهگذر تلفات بسیار خواهند پرداخت.
قربانیان حملات اخیر در کشور
او افزود:
"رویداد در کندهار نشان میدهد که رجال برجسته کشور از تامین امنیت شخصی شان عاجز استند، با در نظرداشت اوضاع جهان، این مسئولیت رهبران حکومت است تا هرگونه اختلافاتهای درونی و سیاسی را کنار گذاشته و ملت را نجات دهند."
این فعالان در حالی به این نگرانیها اشاره میکنند که، در نزدیک به دو هفته گذشته، کابل، کندهار و هلمند در یک روز شاهد حملات مرگبار بودهاست.
این فعالان مدنی میگویند، این حملات گوشه یی از رویدادهای مرگبار در افغانستان بودهاست و رهبران حکومت باید از خواب غفلت بیدار شوند.
اما به راستی آیا کدام راهکار نظامی برای بهبود امنیت کابل و جلوگیری از تلفات نظامیان کشور روی دست رهبران حکومت است؟
میثم: تامین امنیت شهروندان و جلوگیری از تلفات نظامیان، از اولویتهای حکومت است.
سید امید میثم معاون سخنگوی ریاست اجرائیه افغانستان به این پرسش پاسخ دادهاست:
"تامین امنیت شهروندان و جلوگیری از تلفات نظامیان، از اولویتهای حکومت است و با توجه به درک همین مسئله، رئیس اجرائیه ملاقاتی که با مسئولان امنیتی کشور داشتند، بر آنان هدایت دادند تا تدابیر جدی را برای تامین کشور روی دست گیرند."
در حالیکه ریاست اجرائیه تامین امنیت جان شهروندان کشور را از اولویتهای حکومت وحدت ملی میگوید؛ اما فعالان مدنی به این باور اند که، رهبران حکومت بیشتر متوجه منافع خودشان استند و از اینرو، درد ملت را فراموش کردهاند.
همایون یوسفی یکی دیگر از این فعالان تاکید میکند که اگر به اوضاع بد امنیتی در کشور از سوی دو رهبر توجه جدی نشود، بدانند که آنان نیز در خانه هایشان از خطر در امان نخواهند ماند.