گاردین: رقم مرگ مادران در افغانستان بیشتر از ارقام ارایه شده‌است

مرگ و میر مادران یکی از مسایل است که در افغانستان همیشه در مورد آن سخن گفته می‎شود، ولی به نظر می‎رسد که رقم مرگ و میر مادران درین کشور خیلی بیشتر از آنست که گفته می‎شد.

گاردین

روزنامه گاردین چاپ بریتانیا در این مورد می‎نویسد، تحقیقاتی که توسط صندوق نفوس سازمان ملل متحد انجام داده شده و نتیجه آن تا اکنون رسماً نشر نشده‎است، نشان می‎دهد که رقم مرگ و میر مادران و خانم‎های که در جریان وضع حمل هلاک می‎شوند در افغانستان خیلی بیشتر از آنست که ارقام آن ارایه شده‎است.

به نوشته گاردین این در حالیست که از سال‎ها به این سو از کاهش مرگ و میر مادران و خانم‎ها در جریان وضع حمل در افغانستان سخن گفته می‎شود و از این مسئله به مثابه یکی از دستاوردهای بزرگ کمک‎های خارجی ستایش می‎شد.

ولی به نوشته گاردین، در حقیقت مسئله طور دیگر است. مرگ میر مادران و هلاکت در جریان وضع حمل در افغانستان دو برابر از ارقامیست که قبلاً در این مورد ارایه شده‎است.

روزنامه گاردین می‎نویسد، از سال ۲۰۱۰ میلادی به اینسو ارقام نشر شده نشان می‎دهد که از هر صد هزار خانم حامله ۳۲۷ تن آن در جریان وضع حمل هلاک شده‎اند که به تناسب سال ۲۰۰۲ میلادی خیلی کم است. در سال ۲۰۰۲ میلادی هلاکت ۱۶۰۰ خانم در جریان وضع حمل در افغانستان ثبت شده بود.

گاردین می‎نویسد، سروی اخیر یک تصویر کاملاً متفادت را در این مورد ارایه می‎کند.

بر اساس این سروی که توسط حکومت افغانستان انجام داده شده‎است، از هر صد هزار خانم حامله از هشت صد تا یک هزارو شش صد تن آن در جریان وضع حمل زندگی شان را از دست می‎دهند.

به نوشته گاردین اگر این سروی درست باشد، به این معنی است که با وصف مساعدت‎های مالی پانزده ساله جامعه جهانی برای کاهش مرگ و میر مادران در افغانستان، زنان در جریان وضع حمل در افغانستان به آن تعداد زندگی شان را از دست می‎دهند که در کشورهای سومالیا و چاد ثبت شده‎است.

صرف رقم مرگ و میر مادران در سودان نسبت به افغانستان بیشتر است.

انستیتوت جنگ و صلح

انستیتوت جنگ و صلح به یک مسئله دیگر به ارتباط زنان در افغانستان توجه نموده، تحت عنوان "زنان افغان خواب های بلند پیلوتی را دیده می‎توانند" می‎نویسد، پیش قضاوتی در جامعه و محدودیت امکانات، زندگی چند محصل محدود زن را در اکادمی هوایی افغانستان خیلی دشوار ساخته‎است.

انستیتوت جنگ و صلح به یکی از دو پیلوت قوای هوایی افغانستان اشاره می‎کند که در سال ۲۰۱۶ میلادی در امریکا تقاضای پناهندگی کرد.

به نوشته این انستیتوت، او از سال‎ها به اینسو به مرگ تهدید شده بودند.

نیلوفر رحمانی به روزنامه نیویارک تایمز گفته‎است، زندگی زنان در افغانستان هر روز خرابتر می‎شود. ولی همکار سابق وی صفیه فیروزی که اکنون در افغانستان پیلوت است می‎گوید، با آنکه پرواز طیاره کار ساده نیست، ولی او این کار دشوار را برای خدمت به مردمش برگزیده‎است.

انستیتوت جنگ و صلح در پایان این مطلب می‎نویسد، خبر تقاضای پناهندگی نیلوفر رحمانی از امریکا، آن پنج محصل پیلوت زن را که در حال حاضر در اکادمی هوایی افغانستان درس می‎خوانند مایوس نساخته‎است که از آموزش دست بکشند.