بی‌جا شدۀ در هرات: پادشاهی نمی‌خواهیم، فقط از خشک‌سالی نمیریم

هزاران تن در دشت شیدایی در حومۀ شرقی شهر هرات در غرب افغانستان در بی‌سرنوشتی به سر می‌برند.

این‌ها، از شرِ خشک‌سالی ویرانگر از ولایات غور، فاریاب و بادغیس به این‌جا پناه آورده اند.

• بی‌جا شدۀ از بادغیس

عبدالقیوم ۴۳ ساله یکی از آن‌هاست.

او مجبور شده که پیشۀ دهقانی و مالداری خود را در روستای کوهستانی دور افتادۀ شرشر در ولسوالی غورماچ ولایت بادغیس رها کند.

اکنون او زیر خیمۀ محقری با همسر، سه دختر و پنج پسر، در ساحۀ دشت شیدایی هرات زنده‌گی می‌کند.

عبدالقیوم به رادیو آزادی گفت که خشک‌سالی امسال به کشت‌زارها و مواشی باشنده‌گان روستای‌شان به شدت آسیب رسانده‌است.

عبدالقیوم از بادغیس

او افزود:

"ما آواره شدیم، چونکه آب نبود. چاه‌ها و چشمه‌ها خشک شدند. زمین‌های ما حاصل ندادند. من گاو و گوسفند داشتم، اما تلف شدند، چونکه علف نبود. قیمت یک گاو از صد هزار افغانی به حدود ۲۰ هزار افغانی و قیمت یک گوسفند از ۸ هزار افغانی به ۲ هزار افغانی کاهش یافته‌است."

مقام‌های محلی هرات گفته اند که در ماه گذشته نزدیک به پنج هزار خانوادۀ آواره از ولایات همجوار در حومۀ شرقی و شمالی شهر هرات پناه‌ گزیده‌اند.

به تازه‌گی یک ادارۀ سازمان ملل‌متحد هشدار داده‌است که خشک‌سالی امسال ۲۰ ولایت از جمله بادغیس، ارزگان و جوزجان را تحت تأثیر قرار داده‌است.

در بخشی از گزارشی ماه می دفتر سازمان ملل‌متحد برای هماهنگی کمک‌های بشردوستانه، چنین آمده‌است:

"این خشک‌سالی تأثیرات ناگواری را بر خانواده‌های می‌گذارد که زندگی‌شان به زراعت بستگی دارند. این خانواده‌ها از قبل هم از لحاظ غذایی نامصون بودند و تعداد‌ شان تخمیناً به ۲،۲ میلیون نفر می‌رسد. از این میان، ۱.۴ میلیون نفر شان با کمبود شدید مواد خوراکی رو‌به‌رو خواهند شد و در ماه‌های آینده به کمک‌های اضطراری نیاز خواهند داشت."

• بی‌جا شدۀ از ارزگان

جانان کوچی در ولایت ارزگان پیشۀ مالداری دارد.

او در گفتگو با رادیو آزادی گفت که خشک‌سالی امسال، همه کوچی‌ها را نگران کرده‌است.

جانان کوچی بی‌جا شدۀ از ارزگان

او افزود:

"ما زمستان و بهار را بی‌باران سپری کردیم. در کوه‌ها و دشت‌ها هیچ علف نیست و کوچی‌ها بسیار با مشکل رو‌به‌رو استند."

در ولایت جوزجان در شمال افغانستان نیز بسیاری‌ها نگرانی مشابه دارند.

• بی‌جا شدۀ از جوزجان

شکرالله ۵۰ ساله دهقان‌کار و مالدار محلی به تازه‌گی از روستای در ولسوالی قوش‌تپه به شهر شبرغان آمده‌است.

او اکنون با همسر و پنج دختر و نواسه‌های‌ شان در یک خانۀ محقر زنده‌گی می‌کنند.

شکرالله باشنده جوزجان

او در صحبت با رادیو آزادی چنین توضیح داد:

"ما حدود ۷۰۰ کیلو گرام گندم کشت کردیم، اما چون باران نبارید همه از بین رفت. گاو، گوسفند و مرغ‌های ما نیز تلف شدند. مجبور شدیم به شهر بیاییم."

نجیب آقا فهیم، وزیر دولت در بخش مدیریت حوادث، روز یکشنبه ۳ ماه جون گفت که افغانستان امسال اوج خشک‌سالی را تجربه می‌کند.

آقای فهیم در یک کنفرانس خبری در کابل بیشتر گفت:

"۱۳ میلیون افغان در ۲۰ ولایت کشور متأثر از خشک‌سالی اند که از این میان یک میلیون انسان و سه میلیون مواشی به کمک‌های عاجل غذایی و آب نیاز دارند."

پیش از این وزارت زراعت و مالداری افغانستان گفته‌است برای کمک به متضررین خشک‌سالی و همچنان مالداران به ارزش ۱۰۰ میلیون دالر، پلان دو ماهه را تهیه کرده‌اند.

اما با وصف این وعده‌ها، عبدالقیوم شکایت دارد که در بیش از یک ماه از اقامتش در حومۀ شرقی هرات، هنوز خانواده‌اش هیچ کمکی دریافت نکرده است.

او افزود:

"من پادشاهی نمی‌خواهم. تنها چیزی که می‌خواهم غذا و سایبان برای زنده‌گی است. فقط نمی‌خواهم از گرسنگی و هوای گرم بمیریم."

برای دیدن وضعیت این بی‌جا شده‌گان روی تصاویر زیر کلیک کنید:

بی‌جاشدۀ در هرات: پادشاهی نمی‌خواهیم، فقط از خشک‌سالی نمیریم