روزنامۀ د هیل: ۱۲ درصد افغانها تحت حاکمیت طالبان زنده گی می کنند

  • روزنامۀ د هیل

روزنامۀ د هیل به تاکید اریک پرنس بنیانگذار شرکت خصوصی بلک واتر روی تطبیق طرحش در مورد خصوصی سازی جنگ افغانستان توجه کرده است.

به نوشتۀ روزنامه، پرنس چهارشنبه تاکید کرد که طرح پیشنهادی اش در مورد به کار گماشتن قراردادی ها بجای بسیاری از نیروهای امریکایی در افغانستان به کاهش مصارف جنگی و تقویت ظرفیت های جنگی در این کشور کمک خواهد کرد.

پرنس در صحبت با شبکۀ تلویزیونی هیل گفته است، دقیق نیست که این طرح را خصوصی سازی نامید، بلکه این عقلانیت است.

پرنس: گماشتن قراردادی ها بجای بسیاری از نیروهای امریکایی در افغانستان به کاهش مصارف جنگی و تقویت ظرفیتهای جنگی درین کشور کمک خواهد کرد

روزنامه در ادامه نوشته است، با وصف حضور حدود بیست سالۀ امریکا در منطقه، شورشیان به حمله های شان ادامه می دهند.

به نوشتۀ روزنامه، ۱۲ درصد افغانها تحت حاکمیت طالبان زنده گی می کنند و ۲۳ درصد دیگر در ساحات مورد منازعه به سر می برند.

  • نشریۀ شورای اتلانتیک

نشریۀ شورای اتلانتیک یک مطلب را در مورد تلاشهای صلح در افغانستان نشر کرده است.

این مقاله را عمر صمد، سفیر سابق افغانستان در کانادا و فرانسه نوشته است.

در آغاز این مقاله آمده است، در زمانی که طالبان در حال تصرف بخشهای از خاک افغانستان هستند، شکست حکومت این کشور در حال افزایش است و نظریات شرکای منطقه یی افغانستان در مورد جنگ رو به دگرگونی است، جیم متیس، وزیر دفاع ایالات متحده نسبت به وضعیت بدبین به نظر نمی رسد.

وزیر دفاع امریکا هنگام دیدارش در هفتم سپتمبر از کابل در مورد موجودیت یک چارچوب و خط های باز تماس میان دیپلوماتهای امریکایی و نماینده های طالبان در قطر ابراز خوشبینی کرد

به نوشتۀ مقاله نویس، متیس هنگام دیدارش در هفتم سپتمبر از کابل در مورد موجودیت یک چارچوب و خط های باز تماس میان دیپلوماتهای امریکایی و نماینده های طالبان در قطر ابراز خوشبینی کرد.

در ادامه آمده است، متیس باور دارد که این تماسها ممکن منجر به یک پروسۀ آشتی بین افغانها شود که حدود دو دهه جنگ در این کشور را پایان خواهد بخشید.

نشریۀ شورای اتلانتیک: نظریات شرکای منطقه یی افغانستان در مورد جنگ رو به دگرگونی است

به نوشتۀ مقاله نویس، دو چیز در این مقطع زمانی روشن نیست.

اول، در یک زمانی که ایالات متحده روی یک معاملۀ صلح پافشاری می کند، شرکای کلیدی منطقه یی یعنی پاکستان، روسیه، ایران، چین و هند چی گونه منافع در حال تغییر را مدیریت خواهند کرد؟

دوم، اگر مذاکرات ناکام شود، آیا طرحی برای برخورد با یک رویداد غیر مترقبه وجود دارد؟