آیا تبریکی گفتن عید به دوستان، از طریق صفحات اجتماعی کار خوب است؟

آرشیف/ برخی از موبایل های هوشمند که برای صفحات اجتماعی استفاده می‌شوند

روزهای عید فطر در افغانستان معمولاً فرصتی برای دید و بازدیدهای خانواده‌گی و رفتن به خانه‌ای دوستان است.

اما حالا یک اما شماری روز افزون جوانان از طریق صفحات اجتماعی عید را برای دوستان خود در فضای مجازی تبریک می‌گویند.

حسین یکی از باشندهای کابل است که عید را از طریق فیسبوک به دوستان و خویشاوندان خود تبریکی گفته است.

حسین روز پنجشنبه سوم عید در صحبت با رادیو آزادی گفت، آسانترین طریقه عید مباره‌کی از طریق صفحات اجتماعی است وی می‌گوید، به‌شمول خودش اکثر جوانان به خانه‌های اقارب شان نرفته‌اند و از راه شبکه‌های اجتماعی پیام‌های تبریکی عیدی را فرستاده‌اند: "تاکنون جای نرفته‌ام اما از طریق فیس‌بوک پیام‌های تبریکی عیدی را برای دوستان و اقارب خویش فرستاده‌ام در سال‌های گذشته خانه اقارب خود می‌رفتم اما حالا از طریق زنگ زدن و فیس‌بوک عید را تبریکی گفته‌ام."

محمد امیر یکی دیگر باشنده‌های کابل می‌گوید، صفحات اجتماعی بهترین گزینه برای کسانی‌که مصروفیت‌های زیادی کاری دارند است که آنان از آن طریق می‌توانند پیام‌های تبریکی عیدی برای دوستان شان بفرستند: "حالا آسانترین وسیله صفحات اجتماعی به‌خصوص فیس بوک است که از طریق آن برای دوستان و اقارب خویش پیام عیدی فرستاده می‌توانیم مخصوصاً برای کسانی‌که مصروفیت‌های کاری زیادی در این روزهای خاص دارند."

اما شماری دیگر از باشنده‌های کابل بدین باور اند که دیدو بازدیدها در ایام عید دوستی و محبت را بیشتر می‌سازد و شبکه‌های اجتماعی نمی‌توانند جای رفتن به خانه‌ای دوستان را بگیرند.

محمد جمشید می‌گوید، وی مانند گذشته‌ها در روزهای عید به دیدن بزرگان، دوستان و اقارب خود رفته و عید مباره‌کی کرده‌است: "طبق معمول با خانواده خود مانند عیدهای گذشته به دیدن بزرگان، خویش و اقارب خود رفتیم با آن که حالا اکثر جوانان از طریق صفحات اجتماعی عید مبارکی می‌کنند اما دیدن از نزدیک محبت را زیاد و کینه و کدورت را کم می‌سازد."

رسم و رواج عیدی تقریباً در همه نقاط افغانستان مشابه است.

پس از ادای نماز عید هر یک از خانواده‌ها در کنار تهیه غذا، به‌خاطر عید مبارکی در منزل بزرگ خانواده یعنی پدر کلان مادر کلان جمع می‌شوند.

  • اما آیا نسل جوان امروز افغانستان نیز در آینده به این رسوم دیرین پابند خواهند ماند یا چنان‌که حالا دیده می‌شود، تبریکی از طریق صفحات اجتماعی و روابط مجازی آهسته آهسته جای روابط حقیقی را خواهد گرفت؟