سازمان ملل روز ۲۵ نوامبر را به عنوان "روز جهانی مبارزه با خشونت با زنان" نامگذاری کرده و هدف از آن کاهش خشونت با زنان در سراسر جهان است.
براساس گزارش تازه وزارت زنان، از ۲۵ نوامبر پارسال در ۲۵ نوامبر امسال ۶۴۴۹ مورد خشونت در این کشور ثبت شده است.
به گفتۀ مقامات این وزارت، پرونده‌های ۲۸۸۶ مورد خشونت با زنان به نهادهای عدلی و قضایی و ۲۴۲۵ مورد دیگر به مرکزهای پشتیبانی از زنان ارجاع شده است. به گزارش این وزارت، ۶۸۲ مورد از طریق میانجیگری حل شده است. به گفته مقام‌ها، برای ۴۵۶ قربانی خشونت وکیل مدافع گرفته شده است.
با این‌همه، رویا دادرس، سخنگوی وزارت امور زنان می‌گوید این موارد بیشتر در ولایت‌های کابل، کندهار، هرات و بلخ ثبت شده است.
خانم دادرس افزود که آمار ثبت شده بیانگر تغییری در آمار ثبت شده موارد خشونت با زنان در افغانستان نیست. به گفته او، این آمار، به همان میزانی است که پارسال ثبت شده بود و "تفاوت بسیار کلی" بین آمار خشونت با زنان در سال گذشته و امسال "وجود ندارد".
اما کمیسیون مستقل حقوق بشر از افزایش "هشت درصدی" موارد خشونت با زنان در افغانستان خبر داده است. شهرزاد اکبر، رئیس این کمیسیون چنین افزایشی را نگران‌کننده دانسته است.
نشان کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان
در همین حال، نهادهای مدافع حقوق زنان در افغانستان هم می‌گویند که زنان هنوز هم در پایتخت و ولایت‌های کشور با خشونت‌های گوناگون روبه‌رو هستند.
زهرای ۲۴ ساله یکی از قربانیان خشونت‌های خانوادگی در افغانستان است. او می‌گوید که ۷ سال زیر شکنجۀ شوهر و خانوادۀ شوهرش تحمل کرده است.
او زخم‌های عمیق ناشی از شکنجه در بدن زهرا وجود دارد. درد این زخمها و دوری از یگانه پسرش، آه و فغانش را درآورده است.
زهرا می‌گوید به دلیل شکنجه پی‌هم شوهرش، ناگزیر شده است که خانه و پسر یکساله‌اش را ترک کند. او در حال حاضر در یک "خانه امن" در شهر کابل به سر می‌برد، اما در این خانه هم آرامش خود را بازنیافته است.
زهرا از سرگذشتش چنین قصه می‌کند: "سال نو شوهرم آنقدر مرا لت‌وکوب کرد که تمام بدنم سیاه شد. برادرم آمد. گفت چه شده؟ گفتم چوب می‌شکستم، افگار شدم. برادرم گفت: چشمت را که چوب افگار کرده، دست و پاهایت را چه کرده که زخمی است؟ شوهرم مرا تهدید می‌کرد که به کسی چیزی نگویم."
داغ‌های شکنجه هنوزهم روی بدن زهرا دیده می‌شود. دو دندانش نیز بر اثر خشونت شکسته است.
زهرا می‌گوید در ۵ سال اول زندگی مشترک فکر می‌کرد که شکنجه خانواده شوهرش به دلیل نداشتن فرزند است، اما بعد از تولد پسرش نیز زندگی او تغییری نکرد.
او افزود: "با تولد پسرم هم زندگی‌ام تغییر نکرد. شوهرم و برادر شوهرم مرا بسیار لت‌وکوب می‌کردند. دندانم را هم برادر شوهرم شکسته است. حتٰی شوهرم طعنه می‌دهد که این پسر طفل من نیست."
داستان زندگی زهرا داستان صدها زن افغان است که با انواع خشونت‌های خانوادگی روبه‌رو هستند.
لت‌وکوب، بریدن اعضای بدن، بد دادن، ازدواج اجباری، قطع مخارج زندگی، تجاوز جنسی، خودسوزی از جمله خشونت‌هایی هستند که به گفته کمیسیون مستقل بشر، حقوق زنان افغان با آنها مواجه هستند.