- ویسا
روزنامه ویسا خطاب بهمحمداشرف غنی، ملا هیبتالله و ملابرادر نوشته که این سیاستمداران و دوستان مسلط بر سرنوشت این ملت مظلوم! صلح حکمالله، تضمین انسانیت و افغانیت، آخرین شانس بقای ملت باغرور و بزرگترین آرمان این ملت بیچاره است.
نویسنده تاکید کرده که بر این ملت رحم کنید و از آه این ملت بترسید.
روزنامه با اشاره به روند صلح نوشته: "میدانیم که همه شما اختیار خود را ندارید اما اگر از هوسهای شخصی تان بگذرید و اگر به نوشته روزنامه هوس اقتدار نماند طلسم بیگانه هم از کار میافتد."
ویسا پیشنهاد کرده، پیش از این که فرصت بهمیان آمده خود و ملت را از دست بدهید به خود بیایید و دیگر با سرنوشت ملت بازی نکنید و این کشور را به"گورستان و ویرانه" مبدل نکنید.
- هیواد
روزنامه دولتی هیواد در سرمقالهاش به نقش کشورهای همسایه در امنیت افغانستان پرداخته و نوشته که کشورهای همسایه مسلمان و دوست ما به ارزشهای اسلامی و حقوق همسایهگی هیچ تعهدی ندارند و برای اهداف خود شان جوانان را فریب داده و توسط آنان جنگ تحمیل شده را در افغانستان ادامه میدهند.
نویسنده تاکید کرده که حکومت باید حساباش را با این همسایههایش یک طرفه کند.
نویسنده متقعد است که دیگر این بازی باید پایان یابد و از کشورهای دخیل در جنگ افغانستان باید پرسیده شود که چرا این جنگ را جاری نگهداشته اند؟
- هشت صبح
و روزنامه هشت صبح در سرمقالهاش بهوضوع گسترش ویروس کرونا و مدیریت آن توسط دولت پرداخته و نوشته که شیوع ویروس کرونا نشان داد که حکومت افغانستان هنگام وقوع بحران دچار سراسیمهگی میشود.
روزنامه در ادامه افزوده که بیبرنامهگی، ضعف مدیریتی و ناتوانی در تدوین برنامههای موثر به وضوح در کار حکومت مشاهده شده است.
به باور نویسنده: "این سراسیمهگی میتواند بر وضعیت سیاسی، اقتصادی و اجتماعی افغانستان تاثیرات جبرانناشدنی به جا بگذارد.
به نوشته روزنامه در یکماه گذشته دو شرکت هواپیمایی افغانستان حدود ۲۰ میلیون دالر و اداره هوانوردی ملکی کشور ۷ میلیون دالر به دلیل بستهبودن پروازها ضرر کردهاند. همچنان شرکتهای تولیدی، سرمایهگذاران و صاحبان کسبوکارهای کوچک نیز در این مدت آسیبهای گستردهای دیدهاند.
روزنامه مدعی شده که حکومت نتوانست برنامه منظمی را برای قیود گشتوگذار عملی کند و آمارهای جستهوگریخته و نامنظم بیمارانی که توسط وزارت صحت ارائه میشود، مردم را نسبت به واقعیتهای ویروس کرونا بیباور کرده است.
هشت صبح در پایان پیشنهاد کرده که برنامهریزیهای دقیق، علمی و قابل تطبیق باید هر چه زودتر جایگزین بیبرنامهگی و سراسیمهگی شود.