انیس: آتش‌بس همیشگی و برقراری صلح، خواست بزرگ افغان‌ها است

شماری از روزنامه‌های چاپ کابل

روزنامه‌های چاپ امروز کابل بیشتر بر موضوع فرصت‌های به‌میان‌آمده صلح و راه‌های جلوگیری از گسترش ویروس کرونا تمرکز کرده‌اند.

  • انیس

روزنامۀ دولتی انیس نوشته‌است آتش‌بس همیشگی و برقراری صلح خواست بزرگ افغانان است.

در ادامه نوشته‌است: "این یک واقعیت است که برای پیش‌برد مذاکرات و توافق سیاسی میان طرف‌های درگیر جنگ آتش‌بس یک شرط اساسی است چون که فضای باور ایجاد می‌کند و بدون آتش‌بس هیچ‌گونه پیشرفت ممکن نیست."

به باور سرمقاله‌نویس رهایی زندانیان از سوی حکومت گام نیک برای ایجاد یک فضای اعتماد می‌باشد و به گفتۀ او این اقدامی‌است که حکومت افغانستان باورمندی خود را به صلح ثابت می‌کند.

انیس تاکید کرده‌است که یک‌بار دیگر زمینۀ آن فراهم شده‌است که همۀ افغانان یک دست شوند و تلاش‌های ضد صلح را ناکام کنند.

  • سرخط

روزنامۀ سرخط نوشته‌است که از چندی به این‌سو سران طالبانی که روزنامه آنان را طالبان خوب می‌خواند در آن سوی خط دیورند از سوی پاکستان که آنان را افراد مسلح ناشناس می‌خواند، از سوی افراد مسلح ناشناس دیگر کشته می‌شوند.

نویسند پیشتر نوشته است که خط فرضی دیورند بیشتر وقت‌ها گواه قتل‌های هدف‌مند است که مسئول آن افراد مسلح ناشناس می‌باشد و ریشه در گروه‌های مافیایی دارند.

اما به گفتۀ نویسنده این افراد مسلح ناشناس کسانی اند که از سوی پاکستان طالبان خوب و یاهم طالبان بد خوانده می‌شوند.

به باور سرمقاله‌نویس پاکستان طالبان خوب کسانی را می‌گوید که که تنها با افغانستان می‌جنگند.

اما روزنامه سرخط می‌نویسد که حال به‌گونۀ معلوم می‌شود که مسیر بازی عوض شده‌است و در آتش جنگ شعلۀ دیگری نمایان شده‌است.

  • ویسا

روزنامۀ ویسا می‌نویسد که اکنون افزون بر جنگ و فقر حاکم بر کشور؛ مبارزه در برابر ویروس کرونا به یک چالش بزرگ مبدل شده است.

روزنامه نویس دلیل آن را نبود کادر درست صحی برای مبارزه با این ویروس، نداشتن ابزار لازم طبی و اقتصاد ضعیف می‌داند.

به باور سرمقاله‌نویس پولی که به هدف مبارزه با ویروس کرونا اختصاص یافته‌است خیلی کم است و کمک‌هایی که از سوی کشورهای خارجی شده‌است روشن نیست تا چه زمانی بسنده‌ خواهند بود.

به گفتۀ نویسنده نمی‌توان انکار کرد که این پول به‌گونۀ درست به‌مصرف نمی‌رسد.

در ادامه آمده است که با تاسف میکانیزم درست برای مصرف این پول وجود ندارد که شفافیت را تضمین کند، بنا بر این نویسنده می‌نگارد که طبیعی است که این پول به جیب‌های شخصی می‌ریزد.