دوازدهم جوزا برابر است با روز کودک. این روز در حالی فرا می‌رسد که در افغانستان هنوز هم هزاران کودک با مشکلات گوناگون مواجه هستند.
محمد پسر ده ساله است که به خاطر مشکلات اقتصادی خانواده و بیماری پدرش مجبور است روزانه آیسکریم فروشی کند.
محمد آرزو می‌کند که وضعیت پدرش بهتر می‌بود تا مانند کودکان دیگر مکتب می‌رفت و بازی‌های کودکانه می‌کرد.
او گفت: "پدرم مریض است و تنها نان آور خانه خودم استم روزانه با پدرم بیرون می‌شوم و آیسکریم می‌فروشم. صنف دوم مکتب استم اما بیشتر اوقات در آیسکریم فروشی مصروف هستم ای کاش پدرم خوب می‌بود تا من هم مانند دیگر اطفال بازی می‌کردم."
محمد پنج خواهر و یک برادر دارد. او می‌گوید روزانه تا ۲۵۰ افغانی درآمد دارد و مجبور است ماهانه ۴،۵۰۰ افغانی کرایه خانه را نیز بپردازد.
هزاران کودک دیگر در افغانستان مانند محمد بار اقتصادی خانواده‌های شان را بر دوش می‌کشند و کارهای شاق انجام می‌دهند.
در عین حال یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل نیز وضعیت کودکان را در افغانستان نگران کننده می‌داند.
شماری از اطفال در جریان خواندن کتاب در یک کتابخانه سیار در شهر کابل
احمد جان نوزادی مسئول مطبوعاتی این اداره به رادیو آزادی گفت پیش از گسترش ویروس کرونا ۳.۷ میلیون طفل در افغانستان از رفتن به مکتب محروم بودند اما حالا در کنار این رقم ۹.۵ میلیون کودک دیگر نیز به خاطر گسترش ویروس کرونا از رفتن به مکتب محروم شده اند.
او گفت: "متأسفانه افغانستان برای اطفال یک کشور خوب نیست و گسترش ویروس کرونا مشکلات کودکان افغان را بیشتر ساخته است و اگر وضعیت هم‌چنان ادامه یابد بیشتر از همه کودکان در این کشور آسیب می‌بینند."
آقای نوزادی می‌گوید هم اکنون در افغانستان ۶۰۰ هزار کودک به سوء تغذیۀ حاد مصاب هستند که همه آنان به تداوی نیاز دارند.
از سویی هم کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان می‌گوید هنوز هم هزاران کودک افغان با کارهای شاق، قاچاق و آزار اذیت جنسی و برخی خشونت‌های دیگر روبه‌رو هستند.
ذبیح الله فرهنگ مسئول مطبوعاتی کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان
ذبیح‌الله فرهنگ مسئول مطبوعات این کمیسیون به رادیو آزادی گفت: متأسفانه اطفال افغانستان به دلیل فقر و جنگ که در افغانستان وجود دارد بیشتر اطفال این کشور از اساسی‌ترین و بنیادی ترین حقوق انسانی شان همواره محروم بوده اند و انجام هر نوع کار شاق و تحمیل کار بالای اطفال کاملاً ممنوع است اما متأسفانه این اطفال از اساسی‌ترین حقوق بشری شان که تعلیم صحت و برخی مسایل دیگر است محروم هستند."
دست فروشی، کار در داش‌های خشت‌پزی، مستری خانه‌ها و موترشوی از شماری کارهای شاق هستند که بیشتر کودکان در افغانستان با آن‌ها روبه‌رو هستند.
نجیب‌الله اخلاقی رئیس محافظت از اطفال در وزارت کار و امور اجتماعی در پاسخ به این همه نگرانی‌ها به رادیو آزادی گفت این وزارت برای کاهش کارهای شاق اطفال و حل مشکلات شان برنامه های را روی دست دارد که به زودی عملی خواهد شد.
به اساس معلومات وزارت کار و امور اجتماعی در مجموع بیش از دو میلیون کودک در کشور مصروف کار هستند که از این میان ۱.۲ میلیون آنان کار شاق انجام می‌دهند.