کاملۀ ۳۵ ساله میگوید، شوهرش را دو سال پیش جنگجویان وابسته به گروهِ تندرو دولت اسلامی معروف به داعش کشتند.
اکنون او با پنج فرزند خود در خانۀ کاه گلی محقرِ در قریۀ میرویس مینۀ شهر شبرغان زندگی میکند و ماهانه دو هزار افغانی کرایه میدهد.
بزرگترین فرزند کامله شانزده ساله است و خردترینش شش ساله.
کامله از حکومت سرپناه میخواهد
او به رادیو آزادی گفت، حال که پای ویروس کرونا به محلشان رسیده، زندگی سختتر شده است: "در خانههای مردم کار میکنم، نان برایشان پخته میکنم. صفاکاری میکنم. در خانۀ کرایی زندگی میکنم و باید ماهِ دو هزار افغانی کرایه بپردازم. حالا به خاطر قرنطین کار بسیار کم شده و به روزها از خانه بیرون شده نمیتوانم. برخی دوستها بعضی اوقات کمک میکنند، فرزندانم خرد اند. آنها کار نمیکنند."
کامله حدود سه سال پیش پس از درگیریهای شدید در ولسوالی درزآب مجبور شد خانهشان را ترک کند و با شوهر و فرزندان شان به شهر شبرغان پناه آورد.
شوهر کامله پولیس محلی بود. او میگوید، شوهرش برای اجرای وظیفه دوباره به درزآب رفت، اما در جنگ با جنگجویانِ وابسته به داعش کشته شد.
Your browser doesn’t support HTML5
کامله از حکومت سرپناه میخواهد که او را از رنجِ پرداختِ کرایه برهاند: "از دولت میخواهم برایم سرپناه فراهم کند و از پرداخت کرایه بیغم شوم. پیدا کردن دو هزار برای کرایه بسیار مشکل است. بعضی اوقات میتوانم، بعضاً نمیتوانم. برخی از روزها که اولادهایم بیمار باشند، مجبور میشوم که آنها را پیشِ داکتر ببرم و حتی به کار و مزدوری نروم."
نداشتنِ سرپناه در افغانستان از مشکلات اساسی فرا راهِ زنان است، به خصوص زنان بیوه.
خبرگزاری رویترز در گزارشِ در اوایلِ سالِ جاری میلادی به نقل از شیلا قیومی مسئول نهاد برابری برای صلح و دموکراسی نوشته که در افغانستان فراهم کردنِ امنیت و سرپناه برای زنان همواره مسئولیت مرد پنداشته میشود.
او افزوده که زنانِ بیوه به خصوص در مناطق دورافتاده در پی از دست دادن شوهران شان از این دو لحاظ با مشکلاتِ فراوان روبهرو میشوند.
با کامله و فرزندانش کمک شده اما بسنده نبوده است
به اساس گزارش، تعداد بیوهها در افغانستان حدودِ دو میلیون تخمین زده شده که بسیاریشان از جنگ آسیب دیده اند.
عبدالمعروف آذر سخنگوی والی جوزجان میگوید، با کامله و فرزندانش کمک شده اما بسنده نبوده است.
آذر در این مورد به رادیو آزادی بیشتر گفت: "مقام ولایت جوزجان با همکاری نهادهای ذیربط از طریق ریاست رسیدگی به حوادث و ریاست امور مهاجرین یک مقدار پول نقد و مواد ضروری را به کامله کمک کرده، اما این کمکها بدون شک کافی نبوده و کامله به چندین مؤسسۀ خیریه هم معرفی شده و برایش اطمینان داده شده که تنها نیست و نه تنها مقامها بلکه مردم محل هم در این وقت دشوار از این خواهر ما حمایت میکنند."
کامله تنها زنِ نیست که شوهرش در درگیری با جنگجویان وابسته به گروهِ داعش کشته شده است.
زنِ دیگری که از گرفتن نامش خودداری کرده هم از درد مشترکی حکایت میکند.
او از ولسوالی اچین ولایت شرقی ننگرهار است و میگوید حدود ۵ سال پیش شوهرش را جنگجویان داعش کشتند.
او به رادیو آزادی گفته که اکنون با سه فرزند و دو دخترش زندگی رقتباری دارد: "همراه ما کسی نبود. شوهرم را بردند و بعداً اطلاع یافتیم که به بدنِ او بمب بسته و او را منفجر کرده بودند. از آن زمان به بعد، به خانۀ برادرم آمده ام."
در حملۀ ماه میزان سال گذشته در قریۀ جودره ولسوالی هسکه مینۀ ولایت ننگرهار نمازگزاران هدف حمله انتحاری قرار گرفتند که در آن حدود هفتاد تن کشته شدند.
همه ساکنانِ چهل خانۀ آن قریه بودند.
خان مست باشندۀ قریۀ جودره که در آن حمله فرزند و نواسۀ خود را از دست داده بود به رادیو آزادی گفته بود: "نواسۀ چهارسالهام که هر وقت به مسجد میرفتم میگفت، میخواهد اذان دهد، در حمله خودش هم کشته شد و پدرش هم."
مسئولیت حمله بر مسجدِ قریۀ جودره را رسماً گروهی به عهده نگرفته بود. اما باشندگان قریه جنگجویان داعش را مقصر دانسته بودند.
شاخۀ ولایت خراسان گروه داعش در افغانستان که در اولهای ۲۰۱۵ در مناطق سرحدی بین افغانستان و پاکستان ظهور کرد، تا اکنون مسئولیت بسیاری حملات خونین و سرخط ساز را پذیرفته است
جنگ طولانی در افغانستان بیشتر از غیرنظامیان قربانی گرفته است.
شوهرم یگانه نان آور خانۀ ما بود
مژگان، زنِ دیگری است که در کابل پایتخت افغانستان شوهرش را در حملۀ خونینِ از دست داد و به سرنوشت مشابه کامله دچار شد.
او به رادیو آزادی گفت: "از خیبر شوهرم ۵ طفل برایم ماند. او به بسیار هوس و ارمان از خانه رفته بود تا برای شیرینی خوری دختر ما کمی خریداری کند اما در مسیر راه در ۱۴ سنبله در شش درک کشته شد. او تنها نان آور خانه ما بود."
Your browser doesn’t support HTML5