کوچی‌ها در راهپیمایی ای در ولایت میدان وردک می‌گویند: "ما با هزاره‌ها مشکلی نداریم. ما با کسانی مشکل داریم که تمام اموال و دارایی‌های ما را غصب کرده‌اند. این‌که حکومت به وضعیت ما توجه نمی‌کند، حتماً یا ضعیف است و یا زورش نمی‌رسد."
این راهپیمایان می‌گویند: "ما برای این راهپیمایی کردیم که کسی صدای ما را نمی‌شنود. تمام چراگاه‌های ما با خاک یک‌سان شد. حکومت صدای ما را نمی‌شنود. صدای ما بخاطری شنیده نمی‌شود که این‌جا جاسوس دارد و نمی‌خواهد که این مشکل حل شود. اگر به کوچی‌ها ضرر برسد، بخش بیشتر اقتصاد کشور آسیب می‌بیند."
شمار معترضان به ده‌ها تن می‌رسید. آنها از حکومت خواستند که جلو خشونت جاری را بگیرد.
همایون عزیزی، رئیس شورای کوچی‌ها در ولایت میدان وردک به رادیو آزادی گفت: "آیا کوچی‌ها ساکنین این کشور نیستند؟ آیا کوچی‌ها حق زندگی در این کشور را ندارند؟ ما با برادران هزاره مشکلی نداریم، اما برخی از افراد هستند که نمی‌خواهند ما با آرامی زندگی کنیم. این افراد می‌خواهند به جنگ قومی دامن بزنند."
در مقابل، غلامحسین ناصری، نماینده میدان وردک در پارلمان روایت دیگری از درگیری بین کوچی‌ها و ده‌نشینان دارد. او می‌گوید "حمله کوچی‌های مسلح و طالبان" دو هفته پیش به منطقه کجاب بهسود حمله کردند و ده‌نشینان به دفاع برخاستند.
او گفت: "کوچی‌ها با استفاده از امکانات دولتی از زمانی‌که به این جا آمده اند مرتب دهقان، صاحب خانه، صاحب زمین را سرکشت وزراعت‌اش به شهادت رسانده و دنبال کارخود رفته اند."
دو هفته پیش هیئتی از جانب پارلمان برای بررسی این موضوع تعیین شد. اگرچه فرزانه کوچی، نماینده کوچی‌ها در مجلس می‌گوید این هیئت کارش را آغاز کرده، اما آقای ناصری می‌گوید: "حکومت زمینۀ سفر این هیئت به منطقه را فراهم نکرده است."
مجلس نمایندگان افغانستان
نماینده میدان وردک در پارلمان هشدار داده که اگر حکومت آنچه را که او "تجاوز" کوچی‌ها می‌خواند، حل نکند، مسئولیت پیامد آن بر عهده حکومت خواهد بود.
ظاهراً جنجال دو طرف بر سر استفاده از چراگاه‌های مناطق بهسود است. در سال‌های اخیر این جنجال‌ها تقریباً هر ساله در فصل بهار به درگیری مسلحانه کشیده می‌شود. با وجود تلاش‌های طولانی، این جنجال حل نشده است. آغاز منازعه کوچی‌ها و ده‌نشینان مربوط به دوران سلطنت امیر عبدالرحمان خان در سال‌های دهه ۱۸۹۰ میلادی است.