امید شریفی، رئیس گروه هنرسالار که همکار فاطمه خلیل بود، می‌گوید که ساختن مکتب ویژۀ معلولان یکی از آرمان‌ها بانو خلیل بود.
به گفتۀ آقای شریفی، در حال حاضر ۲۰ کودک معلول در این مکتب آموزش می‌بینند و در نظر است که در آینده این برنامه در ولایت‌ها هم اجرا شود: "شش ماه پس از کشته شدن فاطمه مکتب فاطمه خلیل ساخته شد و این مکتب ویژۀ کودکان معلولی است که قادر به رفتن به دیگر مکتب‌ها نیستند."
آقای شریفی می‌افزاید که هزینۀ ساخت این مکتب را گروه هنرسالار و برخی نهادهای دیگر پرداخته‌اند.
حلیمه خلیل، مادر فاطمه خلیل با آن که از ساخت این مکتب استقبال می‌کند، اما می‌گوید که در پیوند به جزئیات قتل دخترش هنوز هم قناعت وی فراهم نشده است.
حلیمه خلیل به روز چهارشنبه (۱۷ جدی) به رادیو آزادی گفت که نهادهای امنیتی هنوز هم جزئیات قتل دخترش را به وی ارائه نکرده‌اند و کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان که نیز محل کار او بود، برای وی عدالت‌خواهی نکرده است.
او می‌گوید: "هیچ قناعت من را فراهم نکرده‌اند. بارها خواستار این شدم که در پیوند به این رویداد با معاون نخست ریاست جمهوری دیدار کنم، کمیسیون مستقل حقوق بشر هم که دفتر کاری‌اش بود، برای فاطمه عدالت‌خواهی نکرده است. هیچ برای ما نگفته‌اند که چه کار کرده‌اند و به چه نتیجه‌ای دست یافته‌اند."
رادیو آزادی خواست در این مورد دیدگاه کمیسیون مستقل حقوق بشر و نهادهای امنیتی افغانستان را داشته باشد، اما کمیسیون از ارائۀ پاسخ خودداری کرد و نهادهای امنیتی از گفت‌وگو با رادیو آزادی خودداری کردند.
فاطمه خلیل، کارمند کمیسیون حقوق بشر افغانستان در ۲۴ ماه جون سال گذشتۀ میلادی در نتیجۀ انفجار ماین مقناطسی جاسازی شده در موتر حاملش با راننده‌اش در ناحیۀ دوم شهر کابل کشته شدند.
با آن که مسئولیت این رویداد را در آن زمان هیچ‌گروهی به عهده نگرفت، اما خانوادۀ فاطمه خاموش بودن کمره‌های امنیتی را در آن روز و سکوت کمیسیون حقوق بشر را پرسش‌برانگیز می‌داند.