هارون که چند سالِ جوانی‌اش را صرف استفاده از مواد مخدر کرده، حسرت روزهای را می‌خورد که با وجود جوان بودن، توان روزه گرفتن و ادای فرایض دینی و مسئولیت‌های اجتماعی‌اش را نداشت.
امسال با فرا رسیدن ماه رمضان، هارون این ماه را فرصتی برای ترک اعتیاد و برگشتن به زندگی عادی دانسته و خودش را در یکی از شفاخانه های شهر کابل بستری کرده است: "در ابتداء چرس استفاده می‌کردم، آهسته آهسته معتاد شیشه شدم و بعد از شیشه به استفاده هیرویین رو آوردم. وقتی معتاد بودم و صبح از خواب بیدار می‌شدم، اول از همه نشه می‌کردم و بعد اگر نماز می‌خواندم و یا نه فکرش را نمی‌کردم. با خود تصمیم گرفتم که امسال باید روزه بگیرم و خودم را تداوی کنم، آمدم و خودم را بستری کردم. سال گذشته نتوانستم روزه بگیرم، اما حال خوب شدیم و روزه هم گرفتیم."
داکتران می‌گویند، در کنار اختلال وضعیت روانی معتاد، استفاده از مواد مخدر حتی سبب مبتلا شدن وی به سوء تغذی نیز می‌گردد، بناءً یک معتاد نمی‌تواند کُل روز را بدون خوردن غذا و استفاده از مواد مخدر سپری کند، از همین رو بهترین راه برای برگشتن به زندگی عادی و رسیدگی به مسئولیت‌های اجتماعی و دینی ترک اعتیاد است.
کارمندان صحی در حال انتقال یک فرد معتاد به مرکز ترک اعتیاد در کابل
داکتر گل مرجان شیرزاد مسئول شفاخانه پنجاه بستر احمدشاه بابا مینه می‌گوید، یک معتاد می‌تواند با بستری شدن در ماه رمضان در کنار سپری کردن مرحله زهرزدایی از برنامه های تعلیمی و آموزشی مراکز ترک اعتیاد نیز مستفید شود.
او افزود: "یکی مسئله بستر است که معتادان به اینجا می‌آیند و بستری می‌شوند. آنان برای چهل و پنج روز بستری می‌شوند، در پانزده روز نخست مرحله زهرزدایی یا (دیتاکس) آنان است و در یک ماه دیگر به آنان آموزش داده می‌شود تا دوست و دشمن شان را بشناسند و مشکلاتی خانوادگی آنان حل شود. به یک بارگی ترک مواد مخدر و تداوی معتاد در خانه بدون کمک و رهنمایی داکتر مشکل است."
در طبابت فرد معتاد به مواد مخدر مریض پنداشته می‌شود، اما عالمان دین اعتیاد را مرضی می‌پندارند که فرد قصداً خود را به آن مبتلا کرده، از همین رو معتاد بودن نمی‌تواند مسئولیت دینی و اجتماعی یک فرد را رفع کند.
شماری از معتادان مواد مخدر
سید مومن سعید عالم دین می‌گوید، در کنار مسئولیت فرد معتاد برای تداوی خودش، خانواده معتاد نیز مسئولیت دارد تا در برگشت به زندگی عادی و سالم با وی همکاری کند: "یکی مرض است که انسان به آن مبتلا می‌شود و یکی تمریض است، همانند معتادان که خود را قصداً معتاد می‌سازند و نشه می‌کنند. از همین رو مسئولیت به خود آنان بر می‌گردد و نمی‌توانیم حکم کنیم که آنان نمی‌توانند مصارف و خوراک روزانه خود را بدست آرند، بناءً روزه نمی‌گیرند. در اسلام این عذر بوده نمی‌تواند، زیرا در ابتداء خداوند به آنان عقل سالم داده بود و خود آنان همه دارو ندار شان را از دست دادند. ماه رمضان برای خانواده های معتادان نیز یک فرصت است تا به اعضای معتاد شان توجه کنند."
به اساس سروی دولت افغانستان و سازمان ملل متحد، بیش از سه صد هزار تن در افغانستان مستقیماً به مواد مخدر معتاد اند که این سه صد هزار تن بر علاوه ترک مسئولیت‌های دینی و اجتماعی شان، دست به جرایم نیز می‌زنند و مشکلات جدی اجتماعی را در افغانستان به وجود آورده اند.