بیست و چهارم جوزا روزی که در افغانستان به عنوان روز مادر بزرگداشت می‌شود، ولی بسیاری از مادران از چنین روزی بی‌خبرند.
با این‌حال این‌جا در گوشه‌ای از شهر کابل بازار خرید هدیه‌های ویژه روز مادر گرم است.
کوچه گلفروشی شهر کابل - جایی که در روزهای مناسبتی بیشتر از هر زمان دیگری متقاضی دارد.
حالا که روز مادر است، هر‌گوشه آن پر شده از هدیه‌های ویژه این روز و عطر گل‌های تازه.
دختر و پسرهای جوان در جستجوی زیباترین هدیه‌ها و گل‌ها برای مادران‌شان هستند تا با تجلیل از این روز بر چهره مادران خود خنده آورند.
یکی از آنان صدیق‌الله است که به یکی از دکان‌های گلفروشی آمده، چشمانش به سوی گل‌های مرسل خیره شده و می‌خواهد به مادرش هدیه گیرد: "آدم قدر مادر را باید بفهمد مادر سر ما حق دارد. ما را کلان می‌کند. باید حقش را ادا کنیم. تنها گل نیست؛ باید حقش را با لبخند با خوشحالی او را خوش کنیم. امروزه گل رواج شده. من حالا آمده‌ام به کوچه گلفروشی یک گل ببرم که اگر بی‌گفتی کرده باشم، از من راضی شود. این‌جا گل‌های بسیار زیادی است گل تازه می‌خواهم ببرم که خودش یک نمود خاص دارد."
با این‌حال مرضیه مادری است که می‌گوید که مادران از این روز در شرایط خوبی بزرگداشت نمی‌کنند و این شاید درد مشترک خیلی از مادران در این سرزمین باشد.
می‌گوید: "اگر جنگ نباشد و ما نگران از دست دادن فرزندان خو نباشیم هر روز، روز ماست."
"متاسفانه امسال ما روز مادر را در حالی بزرگداشت می‌کنیم که بسیاری از مادران ما شاهد خیلی قربانی‌ها و خشونت‌های زیاد بوده امیدواریم تا سال آینده این خشونت‌ها از بین بروند. گرچه مادران در طول تاریخ قربانی داده و شاهد خشونت بوده ولی خواست ما دولت و گروه مخالف دولت این است که هرچه عاجل صلح کنند تا دیگر مادران شاهد قربانی فرزندان، همسران و دیگر اعضای فامیل خود نباشد."
با این‌حال، اجمل در شهر نو کابل گلفروشی دارد. می‌گوید که گسترش کرونا و ناامنی بزرگداشت از این روز را کم‌رنگ‌تر کرده با آن هم برخی‌ها به این‌جا می‌آیند: "به مناسبت روز مادر، انواع گل‌ها است. یگانه گل خاصی همگی می‌برند، گل مرسل است. در چند رنگ می‌آید، گل‌خوشبوی عطری است، گل "روز" است که مرسل سرخ را می‌گوییم در ارتباط به این انواع کیک‌ها فرمایش می‌دهند سفارش‌های خود را می‌دهند و از روز مادر تجلیل خاص می‌کنند."
زندگی مادران افغان در شرایطی که هر روز مادری در سوگ فرزنداش می‌نشیند و چشمان‌شان در دوری فرزندان‌شان‌تر است، شاید خوشی این روز را کم‌تر کرده و داغ شماری را هم تازه‌تر!
همانند وحیده مادر رائد، که در حمله بر پوهنتون کابل در دوازدهم عقرب پارسال جانش را از دست داد، می‌گوید روز مادر زمانی مفهوم دارد که فرزند در کنار مادرش باشد نه خفته در آغوش خاک: "هر روز برای مادرها روزشان است. این‌که روز مادر تجلیل می‌شود، در پهلوی این‌که مادرهایی که اولاد خود را از دست دادند و روز مادری که اولاد از دست رفتند و آنان برای مادرها تجلیل می‌کردند فعلاً وجود ندارد. از بین رفتند، شهید شدند. از این خاطر روز مادر برای مادران یک چیز بی‌معنی و بی‌مفهوم می‌شود. اگر بخواهند هم روز مادر را تجلیل کنند، چون اولادی که برای‌شان تجلیل می‌کرد، نیست. از خاطر خاطره تلخی که دارند هرگز نمی‌خواهند او روز را تجلیل کنند."
مادران درد دیده افغان مانند سایر شهروندان افغانستان تشنه صلح هستند تا روز مادر را در کنار فرزندان‌شان در فضای امن سپری کنند.