"حال که طالبان وارد ولسوالی ما شدند نه مکتب باز است و نه مراکز صحی فعال است. حتا شبکه‌های مخابراتی را هم قطع کردند."
جوانی که به دلیل تهدید طالبان نمی‌خواهد که نامش گرفته شود به رادیو آزادی می‌گوید که آرزو دارد معلم زبان انگلیسی شود.
اما او هراس دارد که با قوانین تازه طالبان در مناطق‌شان آرزوهایش به ناامیدی تبدیل شود و دیگر نتواند درس بخواند.
این دختر خانم باشنده اصلی ولسوالی ساغر و دانشجو در ولایت غور است. مرکز ولسوالی ساغر یکماه پیش بدست طالبان افتاد.
پس از آغاز خروج نیروهای خارجی، طالبان مرکز هفت ولسوالی غور را تصرف کرده اند: "خانم‌ها را اجازۀ کار بیرون از خانه نمی‌دهند و دختران اجازه درس خواندن ندارند همان حاکمیت قبلی‌شان که با شلاق، دره، توپ، تفنگ، زورگویی و رفتاری که قبلاً داشتند حال هم همان رفتار‌شان است هیچ تغییر نکرده اند."
برخی از مردم عام از آنچه ادامۀ ظلم و ستم طالبان می‌خوانند شکایت دارند.
عبدالسمیع به رادیو آزادی می‌گوید که از رفتار طالبان ناخشنود است: "هرچیزی که نیاز دارند میایند به زور از خانه‌های مردم می‌گیرند. خانواده‌های مردم عام در منطقه ما هیچ مصونیت ندارند به پیش طالبان هرچه که طالب‌ها بگویند مجبور مردم همان کار را بکنند. اگر نکنند آنها را از بین می‌برند و یا هم صد رقم جزا دیگر می‌دهند."
نهاد‌های مدافع حقوق بشر به ویژه حقوق زنان می‌گویند طالبان با پخش اعلامیه‌ها قوانین سختگیرانه را وضع کرده اند.
آرشیف
به گفته آنان دیدن تلویزیون، تراشیدن ریش، بیرون شدن خانم‌ها از خانه بدون چادری و محرم از سوی طالبان جرم پنداشته اند.
صغرا عطایی مدیر ثبت قضایای ریاست امور زنان غور است.
او می‌گوید: "مناطق که زیرحاکمیت طالبان قرار دارد زندگی به زنان و کودکان بسیار دشوار شده چون زنان بدون چادری نمی‌توانند بیرون شوند و اطفال زیرسن نیز مجبور می‌سازند که چادری داشته باشند در بیرون و بر علاوه آن دروازه‌های تعلیم را نیز به روی دختران مسدود ساختند."
زلمی کریمی سخنگو والی غور نیز گفت: "زندگی به زیرحاکمیت طالبان نهایت دشوار است با همان ظلم و ستم که بالای مردم روا میدارند اخاذی‌های غیرقانون که از مردم می‌کنند و آنها را وادار به کارهای شاق می‌کنند این‌ها کارهای است که زندگی را برای مردمی که در زیر حاکمیت طالبان اند سخت ساخته است."
اما قاری یوسف احمدی یک سخنگو طالبان این ادعا‌ها را رد کرد، احمدی گفت که این کار را مسئولان حکومتی برای بد نام سازی گروه آنان انجام می‌دهند.
گروه طالبان در زمان حاکمیت‌شان در سال‌های دهۀ نود میلادی در افغانستان قوانین زیادی بر فعالیت‌های اجتماعی وضع کرده بود. مثلاً زنان و دختران نمی‌توانستند که بیرون از خانه کار کنند و درس بخوانند.
اما ملا عبدالغنی برادر معاون رهبر طالبان و رئیس دفتر سیاسی این گروه در قطر، در مطلبی که روز شنبه ۳۰ جوزا از آدرس دفتر آنان پخش شد نیز تأکید کرده بود که آنان بر مشارکت و برابری همه اتباع مردان و زنان در نظام آینده مطابق به دین اسلام و روشنی عنعنات جامعه افغانستان متعهد خواهند بود.
اما بسیاری از زنان می‌گویند که این اظهارات بسیار کلی است.
روز دوشنبه ۲۱ سرطان میررحمان رحمانی رئیس ولسی جرگه افغانستان در جلسه عمومی این جرگه از وضعیت زنان در مناطق زیرکنترل گروه طالبان نگرانی کرد.
آقای رحمانی از سازمان ملل و دیگر نهاد‌های حقوق بشری خواست که زنان افغانستان را حمایت کنند.