صربیا شاید آخرین منزل برای تعدادی از مهاجران غیرقانونی از افغانستان و دیگر کشور‌ها باشد.
قبرستانی در صربیا، آخرین ایستگاه برای پناهجویانی است که به مقصد نرسیده اند.
در این قبرستان روزانه به شمار مقبره‌های پناهجویان افزوده می‌شود.
تسیا مصطفی پور یکی از مهاجران ایران است که برای زندگی بهتر به سوی اروپا روان است.
او می‌گوید: "نمی‌شناسم، اما مهاجر استند. از کشورهای خود ما استند. مهاجرت کردند و در راه مردند. برای ما نیز سخت است. ما می‌خواهیم برویم، اما این فکر را می‌کنیم که شاید ما هم بمیریم و یا اتفاقی در راه رخ بدهد. دختر کوچکم در این سفر با من است و ممکن برای ما نیز اتفاقی رخ دهد."
بیش از یک و نیم میلیون پناهجو از سال ۲۰۱۵ تا حال از مسیر بالکان عبور کرده اند.
اکثر آنها آرزو داشتند به اروپا برسند، اما همه به مقصد نرسیدند.
مقام‌های صربیا مرگ ۶۸ پناهجو را در سال‌های اخیر تأیید کرده اند.
اما آمار جان باخته‌ها بیشتر از این است. زیرا اجساد شماری آنها ناپدید اند.
احسان الله الکوزی پناهجوی افغان است که در این مسیر دوست خود را از دست داده: "راه خیلی دشوار بود. وقتی به قلۀ کوه رسیدیم یکی از دوستانم پایین افتاد. وقتی نزدیکش رفتیم جان داده بود. شماری از دوستانم عکس گرفتند و به خانواده‌اش فرستادند. برگشت ناممکن بود. همانجا دفنش کردیم و در اطراف مقبره‌اش سنگ گذاشتیم. برایش دعا کردیم و به مسیر خود ادامه دادیم. واقعاً خیلی بالای ما سخت گذشت."
شماری از مهاجرین در سرحد میان صربیا و هنگری
خسته‌گی، بیماری، حوادث و غرق شدن در آب عوامل اصلی مرگ پناهجویان دانسته می‌شوند.
بیماری کووید-۱۹ نیز جان شماری را گرفته.
قاسم زلاتیچ - یک ملاامام محلی است که معمولاً مراسم جنازۀ پناهجویان مسلمان را برگزار می‌کند: "من ۲۰ مراسم جنازه را برگزار کرده ام، اما ممکن شمار قربانیان بیشتر از این باشد، زیرا من به جنوب و شمال صربیا نمی‌روم. فکر می‌کنم اکثر آنها افغان‌ها و شمار دیگر شهروندان سوریه، لیبیا و ایران بوده اند."
در صربیا یک نهاد امداد رسان، برای مهاجرین جان باخته مراسم فاتحه برگزار می‌کند.
انکی واندیریت یک عضو این نهاد می‌گوید، در دسمبر سال ۲۰۲۰ برای ادای احترام به مراسم فاتحه محمد، شهروند سوریه، جمع شدند: "او نزدیک ایستگاه ریل در شهر سید درگذشت. با دوستانش از کمپ مهاجرین پرینس یپوواچ که از اینجا خیلی دور نیست، جمع شده ایم. همچنان این مراسم یادبود را برای خانواده‌اش برگزار می‌کنیم. به همین دلیل فیلمبرداری می‌کنیم تا تصاویر را به خانواده‌اش بفرستیم و به آنها بگوییم که اگر اینجا نیستند ما محمد را بدون مراسم یادبود نمی‌گذاریم."
مقام‌های صربیا می‌گویند، تلاش می‌کنند با خانواده‌های قربانیان در تماس شوند. اما اجساد قربانیان به ندرت به خانواده‌های‌شان سپرده می‌شوند.
بر اساس آمار رسمی صربیا هزاران پناهجو در کمپ‌ها و مراکز دیگر این کشور زندگی می‌کنند. اما دروازه‌های کشورهای اتحادیه اروپا به روی آنها بسته اند.
پناهجویان با وجود این هم خطر را به جان می‌گیرند و برای بهبود زندگی این راه مرگبار را طی می‌کنند.