تسلط طالبان بر افغانستان باعث رونق گرفتن کارگاه‌های آموزش خیاطی برای زنان در هرات شده است. در این کارگاه‌ها، بسیاری از دختران فارغ مکاتب، پوهنتون‌ها و حتی برخی از دختران با تجربه کار در نهادهای دولتی را دوره‌های شش ماهه آموزش خیاطی را سپری می‌کنند. شماری از این دختران به دشواری مصارف آموزشی‌شان را فراهم می‌سازند.
۲۵ تن از دختران در این کارگاه خیاطی در شهرک جبرئیل شهر هرات مصروف کار هستند. دو ماه می‌شود که فرزانه ۲۴ ساله در این کارگاه خیاطی یاد می‌گیرد. او فارغ رشته اقتصاد از پوهنتنون دولتی هرات است و دو سال در بخش اداری ریاست اقتصاد هرات کار کرده، اما آمدن طالبان وی را خانه‌نشین کرده است.
یکی از خیاط های کارگاه‌های آموزش خیاطی برای زنان در هرات
او گفت: "من قبلا در یکی از اداره‌های دولتی در هرات کار می‌کردم که با آمدن طالبان اجازه رفتن به سر کار از سوی طالبان پیدا نکردم. من با ۱۶ سال تحصیل و بلدیت به زبان انگلیسی مجبور هستم که خیاطی یاد بگیرم، تا مصارف خانواده را تأمین کنم."
حدود سه ماه از حاکمیت طالبان بر افغانستان می‌گذرد و در این مدت بیشتر زنان از کارکردن در اداره‌های دولتی و خصوصی محروم شده و هیچ امیدی برای بهبود وضعیت زندگی‌شان ندارند.
دخترانی که ناامید از برگشت بر سرکارهای‌شان در اداره‌های دولتی و خصوصی هستند در کارگاه‌های خیاطی آموزش را آغاز کرده‌اند.
او افزود: "خانم‌ها در بخش پرداخت پول در بخش یادگیری خیاطی خیلی مشکل دارند و اقتصاد آنان خیلی ضعیف شده است."
پرداخت ماهوار ۲۵۰ افغانی برای آموزش خیاطی برای دختران پول زیادی در زمان بی‌کاری به حساب می‌آید.
رقیه حسینی ۳۶ ساله یکی از کارگاه‌های آموزش خیاطی در شهرهرات را مدیریت می‌کند و از رونق گرفتن کارش در زمان حاکمیت طالبان سخن میزند.
بانو حسینی می گوید: "با آمدن طالبان، زنان از محیط‌های کاری و آموزشی رانده شده‌اند و به همین خاطر علاقه‌مندی برای یادگیری خیاطی افزایش یافته است. شاگردانی که برای یادگیری خیاطی به کارگاه من می‌آیند، تقریباً دو برابر نسبت به حکومت سابق است."
یک کارگاه‌های آموزش خیاطی برای زنان در هرات
اما مریم جامی الاحمدی، رییس پیشین اتاق تجارت و صنایع زنان هرات هشدار می‌دهد که در شرایط بد اقتصادی، چانس پیدا کردن کار در میان فارغان دوره‌های خیاطی اندک است.
او می گوید: "روی آوردن زنان به مراکز آموزش خیاطی و صنایع دستی دردی را دوا نمی‌کند، چرا که تقاضا و مشتری برای تولید لباس با وضعیت بد اقتصادی مردم خیلی کم شده است و بازار خیاطان رونق ندارد."
مقام‌های محلی طالبان در هرات تأکید دارند که روی طرزالعملی برای از سرگیری کار زنان در نهادهای دولتی و خصوصی کار می‌کنند.
اما نعیم الحق حقانی، مسئول فرهنگی طالبان برای هرات جزئیاتی در مورد این طرزالعمل ارائه نمی‌کند.
آقای حقانی می گوید: "امارت اسلامی افغانستان در حال ساخت پالیسی قوی در بخش‌های تعلیمی، تحصیلی و کار زنان است. تلاش‌های زیاد برای ساخت پالیسی قابل پسند در حد کشور افغانستان جریان دارد."
وضعیت این روزهای زنان در کارگاه‌های خیاطی شبیه دوران نخست حاکمیت طالبان در نیمه دوم دهه ۹۰ میلادی است. در آن زمان دختران و زنان با محروم شدن از حق آموزش و کار، به یادگیری فن و حرفه روی آورده بودند.
دختران افغان به‌شمول فرزانه از طالبان می‌خواهند که مانع آموزش و کارشان نشوند، تا نیاز به یادگیری خیاطی نباشد وآنان مطابق به رشته تحصیلی شان کار کنند.