عدم حضور بانوان ورزشکار در میادین ملی و جهانی پس از حاکمیت طالبان در افغانستان

سال‌ها تلاش نفس‌گیر برای صف آرایی در مقابل رقیب‌های جهانی. رویایی که اکنون بسیاری از بانوان ورزشکار تحقق آن را محال می‌دانند.

حفیظه بهمنی که دارندۀ مدال نقره از مسابقات موی‌تای نیپال است می‌گوید، دیگر امیدی برای آیندۀ ورزش بانوان ندارد و افغانستان را ترک کرده است.

بانو بهمنی می‌گوید، تازه دو باشگاه ورزشی در رشته‌های تکواندو، فیتنس، موی‌تای و بوکس را با هزینۀ بیش از پنجصد هزار افغانی در دشت برچی ایجاد کرده بود: "با کسانی که در کابل هستند در تماس هستم آنها از آیندۀ ناروشن ناامید هستند و آرزویی برای آینده ندارند. ده‌ها تن زیر دستم آموزش می‌دیدند با آن علاقه که من باشگاه ورزشی را ساختم، اما نتوانستم یک وسایل آن را انتقال بدهم همه را رها کردم و از کشور بیرون شدم. حس می‌کنم همه چیز یک خواب بود."

سوسن دیگر بانوی ورزشکار که ترینر رشتۀ فیتنس در کابل است می‌گوید، به مبارزه خود ادامه داده است و در حال حاضر حدود ۵۰ شاگرد دارد.

سوسن می‌گوید، با آنکه هر روز تهدیدات را احساس می‌کند، اما باز هم به باشگاهش می‌رود:
"شاگردهایم در ساعت‌های متفاوت تنظیم شده اند به ورزش خود ادامه می‌دهند، آرزوهای بسیاری داشتم آرزوی داکتر شدن و اشتراک در رقابت‌های جهانی و ستاره شدن، اما متاسفانه که اکنون این آرزوها برآورده نشد."

با این همه نگرانی‌ها داد محمد ناوک سخنگوی کمیتۀ ملی المپیک حکومت طالبان می‌گوید:
"بانوان که در رژیم قبلی در بخش‌های اداری فعالیت داشتند و همزمان ورزشکار نیز بودند به فعالیت خود ادامه داده اند و حاضری دارند، تلاش می‌کنیم فعالیت‌های ورزشی زنان در چارچوبی تنظیم شود که با عرف و ارزش‌های دینی ما تصادم نداشته باشند و مطابق ارزش‌های پالیسی عمومی امارت اسلامی آن را دنبال می‌کنیم."

او ادعا می‌کند در حال حاضر ۹۹ درصد بانوان ورزشکار در داخل کشور حضور دارند.

در نظام جمهوری صدها بانو در رشته‌های مختلف ورزش می‌کردند و شماری از آنان با اشتراک در مسابقات جهانی از مدال آوران نیز بودند، اما کنون از سرنوشت آنان و حضورشان در مسابقات ملی و بین‌المللی خبری نیست.