یاس و ناامیدی امواجی که از دیروز تا حال اذهان بسیاری را درگیر کرده است.
مادران و دخترانی که در دو دور حکومت طالبان در افغانستان به دلیل جنسیتشان از فراگرفتن علم و دانش عقب مانده اند.
یکی از دختران از تجربۀ دیروزش گفت: "دیروز به مکتب رفتیم به ما اجازه داده نشد که داخل مکتب شویم و ما را دوباره به خانههای ما روان کردند از این موضوع بسیار زیاد ناراحت و ناامید شدیم و برای یک لحظه احساس کردم که تمام آرزوهایم نابود شد."
این گپهای دختری است که مادرش نیز خاطرۀ تلخ مانع شدن طالبان از تحصیلش را در دور نخست حکومتشان دارد.
مادر این دختر که نمیخواهد به دلیل تهدیدات امنیتی از او در گزارش نام گرفته شود میگوید که در حاکمیت پیشین طالبان در افغانستان ۲۵ ساله بود و با آنکه به عنوان معلم وظیفه اجرا میکرد، در پی ادامۀ تحصیل بود اما طالبان این فرصت را از او و همه دختران و زنان آن زمان که خیال تعلیم و تحصیل را در سر داشتند گرفتند.
این بانو حالا نگران آیندۀ تحصیلی دخترش است که در شرایط مشابه با گذشتۀ او قرار گرفته است: "حالا که سرنوشت دخترم مانند سرنوشت خودم شده زیاد جگر خون هستم دیروز که اعلان مکاتب شد دختران به مکتب رفتند دروازه مکتب به رویشان بسته شده بود واقعیت تمام فامیلها جگر خون هستند دخترم زیاد امشب گریه کرد فکر نمیکنم که امتحان کانکور هم گرفته شود چون وقتی که مکتب نباشد دیگر پوهنتون از کجا میشود؟"
با وجود این ناامیدیها و نگرانیها از آیندۀ تحصیلی دختران، تلاشهایی هم برای دادخواهیها آغاز شده است.
برخی از جوانانی که برخلاف نسل پیشین خود حربۀ تکنالوژی را امروز در اختیار دارند- چیزی که صدا و خواست آنان را به گوشه گوشه جهان میرساند.
این گروه که شامل زنان و مردان تحصیل یافته هستند میگویند، با استفاده از زبانهای فارسی، پشتو، انگلیسی، آلمانی و فرانسوی قصد دارند آنچه را که آنان بیعدالتی حکومت طالبان عنوان میکنند به جهانیان برسانند.
سونیا احمدی، یک تن از اعضای این گروه به رادیو آزادی گفت: "این کمپاین در فیسبوک، توییتر و انستاگرام خواهد بود و ما کوشش میکنیم از طریق این دادخواهی بتوانیم سازمانهای بزرگ را با خود همراه بسازیم تا جلو این گروگان گیری سیاسی گرفته شود."
طالبان روز گذشته برخلاف تعهد قبلی خود به شاگردان دختر مکاتب که شامل صنوف هفتم تا دوازدهم میشوند اجازه ندادند به مکتب بروند.