قصه‌های دانش‌آموزان دختر؛ زاهده مایار وردک

بسم‌الله الرحمن‌الرحیم

من زاهده مایار وردک، متعلم صنف دوازدهم مکتب غازی محمد جان خان ولایت کابل هستم.

تقسیم اوقات روزانۀ من از این قرار است:

صبح که از خواب بر می‌خیزم نماز می‌خوانم و قرآن عظیم‌الشأن تلاوت می‌کنم. از ساعت ۶ تا ۷ کارخانگی را می‌کنم.

از ساعت ۷ تا ۹ در مدرسۀ خود درس «دینی» می‌دهم. از ساعت ۹ تا ۱ در کورس می‌باشم. پس از آمدنم از کورس به خانه غذا می‌خورم، نماز می‌خوانم.

از ساعت ۲ الی ۳ درس می‌خوانم. از ساعت ۳ تا ۴ شاگردان دیگر می‌آیند و آن‌ها را درس می‌دهم.

از ساعت ۴ تا ۵ تفریح می‌کنم تا خستگی‌ام رفع شود. شب هم از ساعت ۸ تا ۱۱ درس می‌خوانم.

پس از آن‌که از نعمت درس محروم شدم، واقعاً روز های بسیار سخت را می‌گذرانم. انگیزۀ را که به‌خاطرش کوشش کنم که به جای برسم، از دست داده ام.

فعلاً من و هم سن و سال‌هایم در وضعیت بدی قرار داریم. فکر نمی‌کردیم که روزی برسد که دروازه‌های مکاتب را به روی مان ببندند.

دوستان و عزیزان زیادی داشتم. استادان ما مثل دوست با ما رفتار می‌کردند.

واقعاً در مکتب هر لحظه و هر ثانیه برایم لذت‌بخش بود و هیچ فراموشش نخواهم کرد. بسیار پشت مکتب و دوستانم دق شده ام.

زاهده مایار وردک