فعالان جامعه مدنی غور از افزایش شمار گدایان در این ولایت نگران اند.
آنان می‌گویند که پس برگشت طالبان به قدرت در افغانستان شمار گدایان در این شهر بیشتر شده و فقر اقتصادی نیز در این ولایت بیداد می‌کند.
زن۴۰ ساله یکی از صدها زن فقیر در غور است که از صبح تا شام برای پیدا کردن لقمه نانی در شهر فیروزکوه مرکز ولایت غور گدایی می‌کند.
او که مسئولیت سنگین تامین مخارج خانواده ده نفری‌اش را دارد، به رادیو آزادی گفت که از یک سال شوهرش فلج شده و نمی‌تواند کار کند: "اول جیلک می‌دوختم، کالا می‌شستم، قالین‌های مردم را می‌تکاندم. برای ما چیزی می‌دادند، حالا آنها هم ندارند. ما هم گدایی می‌کنیم، روزگار بسیار تلخ است تیر می‌شود مجبوریم."
او از ولسوالی چهارسده غور به شهر پناه آورده و در خانه‌ای که نه دروازه و نه پنجره دارد زندگی می کند، اما می‌گوید که در وضعیت بدی اقتصادی قرار دارد که حتی شب‌ها با کودکان قد و نیم قدش گرسنه می‌خوابد: "وضعیت اقتصادی ما خیلی بد است. گاهی گرسنه خوابیده‌ایم. نداشتیم. بخدا همین حالی نه چای داریم نه نان داریم نه روغن و برنج، صابون گوگرد نداریم، چیزی نداریم."
خواست او از نهاد‌های کمک کننده این است: "از موسسات می‌خواهیم که به ما مواد خوراکه کمک کند، پول کمک کند یک کمپل کمک کند. خیمه و ترپال خانه کمک کنند تا برای خود خانه جور کنیم. هیچ چیز نداریم، چهارسده پاک سوخت مردم همه به حالت ضعف رسیده اند، ما هم از ناچاری بر خواستیم آمدیم به شهر."
شماری از باشندگان غور می گویند که با برگشت طالبان به قدرت فقر در این ولایت بیداد می‌کند
مشکل فقر بسیار گسترده است، به طوری که حتی کودکان در غور مجبور به گدایی شده اند.
یک دختر خردسال در غور: ما به داخل یک دوکانک زندگی می‌کنیم. سه سال می‌شود که پدر و مادرم فوت کردند.
یک دختر ده ساله در شهر فیروزکوه یکی از آنان است. برای حفظ هویتش، نامش در گزارش گرفته نشد.
او در صحبت با رادیو آزادی گفت که چند سال پیش پدر و مادرش را که هر دو غیر نظامی بودند در جنگ میان نیروهای حکومت مخلوع افغانستان و جنگجویان طالبان از دست داد: "ما به داخل یک دوکانک زندگی می‌کنیم. سه سال می‌شود که پدر و مادرم فوت کردند. جنگ طالب و دولت بود، کشته شدند. نداریم هیچ چیز نداریم. من خودم کلان‌تر هستم. برادر و خواهرم خردتر هستند، میایم به همینجا یک نان چیزی از دهن نانوایی‌ها، هوتل‌ها دست به گدایی دراز می‌کنیم."
خواست او از حکومت سرپرست طالبان این است: "ما خیلی خوش داریم که مکتب بخوانیم، درس بخوانیم. ما از دولت می‌خواهیم که ما را همکاری کند تا مکتب بخوانیم و آینده داشته باشیم."
محمد ابراهیم باشنده غور در گوشه‌ای از شهر فیروزکوه چپس می‌فروشد.
او شمار گدایان در این ولایت را با سال‌های گذشته اینگونه مقایسه می‌کند: "سال‌های پیش هم گداها بودند تا حدودی، اما امسال بیشتر شده تعداد شان دو سه برابر شده. در موقعیتی که ما هستیم از صبح که می آیم و دروازه را باز می‌کنیم، اینها پیدا می‌شوند از ساعت هفت تعداد شان کمتر است تا دوازده بجه زیاد می‌شود باز اینها ساعت یک و دو کمتر اند و باز به ساعت‌های چهار و پنج بجه تعداد گداها به چند برابر می‌رسد."
احمدالله: ی یک سال گذشته اقتصاد مردم کار و بار مردم متأسفانه که رو به سقوط بوده اکثر خانواده‌ها نان آوران خانواده خود را از دست دادند
احمدالله فعال مدنی غور به رادیو آزادی گفت که فقر و تنگدستی در این ولایت بیداد می‌کند و از این لحاظ شمار گدایان در تناسب با سال‌های گذشته بیشتر شده اند: "تعداد گدایان مرد و زن و خصوصاً اطفال در شهر‌ها و بازار‌های افغانستان و همین‌طور در ولایت غور هم افزایش چشم‌گیری داشته که ما واقعاً از این ناحیه نگران هستیم."
او به رادیو آزادی بیشتر گفت: در طی یک سال گذشته اقتصاد مردم کار و بار مردم متأسفانه که رو به سقوط بوده اکثر خانواده‌ها نان آوران خانواده خود را از دست دادند، مردم مجبور شدند که مهاجر شوند، مجبور شدند که دست به سفرهای غیرقانونی بزنند."
پیشنهاد او به حکومت سرپرست طالبان این است: "خواست ما از حکومت امارت اسلامی این است که زمینه کار را برای مردم فراهم کند. برای مردم کمک جمع آوری کند برای مردم کمک رسانی کند. تا اینکه مردم بتوانند که زندگی خود را به پیش ببرند و از افزایش گدا ها در شهر‌ها و بازار‌های افغانستان و خصوصاً در ولایت غور جلوگیری شود."
حکومت طالبان به تازگی گفته است که گدایان را جمع آوری می‌کند و به آنان کمک می‌کند.
اینکه هنوز روشن نیست که این طرح چقدر عملی خواهد بود، به ویژه در شرایطی که سازمان ملل متحد می‌گوید که میلیون‌ها نفر در فقر به سر می‌برند.
اما عبدالحی زعیم سرپرست اداره اطلاعات و فرهنگ طالبان در غور به رادیو آزادی گفت که فعلاً برنامه‌ای برای جمع آوری و حمایت گدایان این ولایت روی دست ندارند: "تا فعلاً بخاطر گداها کدام برنامه خاصی نیست باز ببینیم که مجاهدین تصمیم دارند که باید کمک صورت بگیرد به مردم‌های ضعیف و کمک‌های از بیرون نیامده است که تخصیص داده شده باشد."
بیش از یک سال از برگشت طالبان به قدرت در افغانستان می‌گذرد.
در این مدت بسیاری از مردم افغانستان با مشکلات زیادی از جمله با مشکل شدید اقتصادی روبرو شدند.
بسیاری‌ها وظایف‌شان را از دست دادند و سفره های بسیاری‌ها هم خالی استند.
جامعه جهانی گفته است که در کنار مردم افغانستان ایستاده است و کمک‌های‌شان را به آنان می‌رسانند.
اما اکثر مردم می‌گویند که این کمک‌ها به مستحقین نمی‌رسند از این لحاظ مردم با مشکلات اقتصادی روبرو اند و نیاز به کمک فوری دارند.