تعدادی از جوانان در غور می گویند که طالبان آنان را بخاطر نداشتن ریش و نوع پوشش مورد آزار و اذیت قرار داده اند.
یک جوان بیست و یک ساله از باشنده گان غور می گوید که چند روز پیش به علت تراشیدن ریش خود، توسط اعضای مسلح طالبان در شهر فیروزکوه مرکز این ولایت در محضر عام لت و کوب شده است.
او رویداد همان روز را چنین حکایت می کند:
"به سر چهار سرکه گروه طالب‌ها چک پاینت داشتند٬ مرا ایستاد کردند چون از طرف پوهنتون که می‌آمدم هوا سرد بود روی خود را با دستمال پیچانده بودم. باز مرا گفتند که دستمال خود را از روی خود بردار وقتیکه برداشتم دیدند که ریشم تراشیده است. یکی شان بسیار به یک خشم زیاد بدون اینکه یک توصیه بکند، یک گپ بزند نزدیک من شد یک سیلی بسیار محکم زد، به روشی به من گفت که تو مسلمان هستی که این قسم ریش خود را خط زدی و نقش ونگار کردی."
این جوان بیست و چهار ساله دیگر باشنده غور هم از مشکل مشابه سخن می گوید.
" نیروهای طالبان پیش رویم ایستاد شدند و مرا توقف دادند چون من دریشی کرده بودم و موهایم و ریشم به میل آنها آصلاح نبود، برایم هشدار دادند که باید موهای خود را طبق میل آنها اصلاح کنم و جور کنم، زیاد عصبی برخورد کردن توهین و تحقیرم کردند و مرا دشنام دادند."
بر اساس آنچه جوانان ولایت غور می گویند٬ طالبان پسته های تلاشی را در نقاط مختلف این ولایت ایجاد کرده و سرو صورت مردم را بررسی می کنند
طالبان چند سال پیش از بازگشت شان به قدرت در اواسط تابستان پارسال گاه گاهی از نرمش در رفتارهایشان با مردم سخن گفته بودند.
طالبان در دور اول حاکمیت شان در افغانستان در نیمه دوم دهه نود میلادی قوانین سختگیرانه ای را تطبیق می کردند. مثلاً حدود شرعی و قصاص تطبیق می شد، اما موجودیت شهود و مدارک برای اثبات جرم زیر سوال می رفت.
شنیدن موسیقی، تماشای تلویزیون و سینما رفتن و اصلاح ریش از جمع ممنوعات بود. حال، به نظر می رسد که طالبان تقریبا تطبیق همان قوانین را تکرار می کنند.
یکی از جوانان ولایت غور: طالبان به خاطر این که ریش خود را تراشیده بودم مرا به سیلی زدند
یک زن در شهر فیروز کوه که به دلیل مشکلات امنیتی نخواست نامش در گزارش گرفته شود گفت که به تازگی با چنین برخوردی رو به رو شده است:
"پنج روز پیش طرف خانه می آمدم، در مسیر راه طالب‌ها مرا توقف دادند به اعصاب بسیار تند مرا گفتند که چرا چادر نمی پوشی؟ به این سر و وضع میایی به داخل شهر و بازار، گفتند که یک دختر مسلمان این قسم لباس نمی پوشد، من هم ترسیده بودم که برم آسیب نرسد. باز مرا گفتند که منبعد چادرهای کلان بپوشم که هیچ روی و مویم دیده نشود. وقتیکه خانه آمدم چنان دلم پر بود و خیلی فکر کردم که چرا ما دختران آزادی نداریم و به فرمان این و آن باید عمل کنیم."
او از جامعه جهانی و حکومت سرپرست طالبان چه می خواهد؟
"خواست ما از جامعه جهانی به عنوان یک دختر این سر زمین و از طالب خسته این است که از زنان و دختران افغانستان حمایت کنند و تا از این سیاهی و تاریکی بیرون بیاییم."
برخی از جوانان نظر متفاوتی دارند.
همایون عارفی یکی از جوانان ولایت غور با ترسیم این نقاشی و ارسال ان به رادیو آزادی وضعیت مردم و جوانان این ولایت را در قالب این پارچه هنری٬ تشریح کرده است.
محمد صفدر باشنده غور از این اقدام طالبان استقبال میکند و میگوید که گذاشتن ریش ،کلاه و لنگی از جمله ارزش های دینی و فرهنگی مردم افغانستان است.
"ریش کلاه چه خوب است که آدم بپوشد علاوه از اینکه مرجعیت دینی دارد ویک سنت دینی است و میتوان گفت که سنت فرهنگی مردم افغانستان نیز است."
اما یک فعال مدنی در غور به رادیو آزادی می گوید که در حاکمیت طالبان آزادی فردی و اجتماعی بسیاری از جوانان سلب شده است. وی به ادامه افزود:
"اگر طالب‌ها می خواهند که دل مردم و ملت و به خصوص دختران و زنان را به دست بیاورند باید به تمام خواست‌های جوانان زنان و دختران احترام بگذارند.
خواست من از جامعه جهانی سازمان ملل این است که باید به طالبان گوش زد بکنند که به آزادی فردی مردم بخصوص خانم ها دخالت نکنند. باید بالای شان فشار بیاورند تا اینکه بیشتر از این زنان و دختران و همچنان پسران را اذیت و آزار نکنند."
طالبان گفته اند که در چارچوب شریعت و عنعنات افغانستان به حقوق مردم از جمله زنان ارج می گذارند. اما برخی از زنان چنین اظهارنظرها را عمومی می خوانند و می گویند که در عمل چیزی دیگری می بینند.