شماری از باشندگان کابل می‌گویند که در اثر آلودگی هوا بیمار شده اند

آرشیف - آلودگی هوا در شهر کابل

باشندگان پایتخت می‌گویند، هوای شهر کابل هنگام صبح و عصر که برخی از خانواده‌ها برای گرم کردن خانه‌های شان از مواد سوخت بی‌کیفیت استفاده می‌کنند، بیشتر آلوده به نظر می‌رسد.

فریده، یکی از باشندگان شهر کابل به رادیو آزادی گفت، آلودگی هوا سبب بیماری افراد شده است:
"در شهر کابل وقتی هوا سرد می‌شود، زندگی بسیار مشکل می‌شود، هنگام عصر وقتی به آسمان نگاه کنی کاملاً آلوده با دود و غبار است ما بسیار به تکلیف استیم و حتی مردم بیمار شده اند."

مسعود: هوای کابل خیلی آلوده شده

مسعود، دیگر باشندۀ شهر کابل نیز شکایت مشابهی دارد و در ضمن از بی‌برنامه‌گی حکومت طالبان در این راستا انتقاد می‌کند:
"هوای کابل خیلی آلوده شده و این بر صحت کسانی که کهن‌سال هستند، کودکان و خانم‌ها تاثیر منفی می‌گذارد، بیشتر بلند منزل‌ها و حمام‌ها سیستم تصفیه ندارد و متاسفانه که محیط زیست در این راستا کدام تدابیری را اتخاذ نکرده و اطلاع‌دهی ندارد، این قابل نگرانی است."

اما ادارۀ ملی حفاظت از محیط زیست حکومت طالبان می‌گوید که در راستای جلوگیری و کاهش آلودگی هوا در هماهنگی با وزارت‌های داخله و شاروالی حکومت طالبان در کابل مشترکاً کار کرده و اقداماتی را هم در این راستا انجام داده اند.

عکس از آرشیف

محمد بصیر امین، سرپرست ریاست تفتیش و کنترل این اداره به رادیوآزادی گفت:
"ده‌ها بلند منزل به همکاری ریاست صحت محیطی شاروالی کابل در نقاط مختلف کابل مسدود شده و همچنان دیزل جنراتورهای که مشکل تخنیکی داشت و باعث آلودگی هوا می‌شد و چندین فابریکه در منطقۀ ده سبز فعالیت داشت و باعث ایجاد دود می‌شدند، مسدود شده و این پروسه ادامه دارد."

آقای امین همچنان گفت، در کنار این اقدامات برنامه‌های آگاهی‌دهی از طریق امامان مساجد، وکلای گذر، مکاتب و دیگر اداراه‌ها راه اندازی شده و برای مردم در این راستا آگاهی‌دهی می‌کنند.

مسئولان ادارۀ ملی حفاظت از محیط زیست حکومت طالبان عامل اساسی آلودگی هوا را بیشتر تغییرات اقلیمی، نبود بارندگی ها، استفاده از مواد سوخت آلودگی‌زا، افزایش نفوس در کابل، دود ناشی از وسایط نقلیه کهنه و برخی موارد دیگر عنوان می‌کنند.

این در حالیست که بر اساس گزارش سازمان‌های بین‌المللی، پس از حاکمیت طالبان در افغانستان، فقر و بیکاری در این کشور افزایش یافته و بیشتر خانواده‌های فقیر که توان خرید مواد سوخت را نداشته اند، برای گرم کردن خانه‌های شان از مواد سوخت بی‌کیفیت مانند، اشیای رابری، پلاستیکی و غیره استفاده می‌کنند.