آرزو احمدی ۱۷ ساله یکی از بانوان جوان است که پس از وضع محدودیت از سوی حکومت طالبان بر ورزش بانوان در افغانستان، به پاکستان رفته و در حال حاضر مشغول فعالیت‌های ورزشی‌اش در این کشور است.
بانو احمدی مدت ۹ سال می‌شود ورزش می‌کند که در نخست مدت یک سال تکواندو کار کرده و هشت سال است که مشغول تمرینات ورزش جوجوتسو و ام ام‌ای است.
او گفت که با دیدن ویدیوهای مسابقات بانوان ورزشکار دیگر کشورها علاقمند ورزش‌های رزمی شد:
"علاقه که به من پیدا شد همین بود که من فیلم و ویدیوهای را که تماشا می‌کردم، یعنی دختران دیگر کشورها را می‌دیدم که فایت می‌کنند و مبارزه می‌کنند، همین علاقه به من هم پیدا شد و رو به ورزش رزمی آوردم و خواستم که همین رشته را پیش ببرم."
بانو احمدی می‌گوید که اولین بار در بخش جوجوتسو وارد میدان مسابقه شد:
"اولین مسابقه که اشتراک کردم در رشتۀ جوجیستو بود و این مسابقه میان کلب‌های شهر کابل و ولایات مختلف افغانستان بود، چهار حریف در برابر خود داشتم که توانستم دو حریف خود را با شکست دادن سب میشن و دوحریف خود را با امتیاز برنده شوم."
این بانوی ورزشکار افغانستان ادعا می‌کند که در هشت سال گذشته بین ۶۰ تا ۷۰ مسابقه را بدون باخت انجام داده که از این میان ۴ مسابقۀ آن در پاکستان بوده است:
"دست آوردهایم از همه مسابقات که تا حال انجام دادیم یک کمربند طلا، یک کپ و ۲ مدال طلا بوده، در کل ده مسابقات پروفیشنل انجام داده‌ام که سه کمربند، پنج کپ و یک مدال از مسابقات پروفیشنل دارم دیگر تمام مدال‌های طلا که گرفتیم در مسابقات بین کلب‌های شهر کابل، ولایت‌های افغانستان، مسابقات تیم ملی و بین کلب‌های کابل بوده است."
آرزو احمدی ورزشکار جوان افغانستان که فعلاً در پاکستان زندگی می کند و به تمریناتش ادامه داده است
آرزو احمدی از دوران ورزش خاطرات زیادی دارد، اما برای ما یکی از آن را بازگو کرد:
"شش سال پیش بود که من در میدان با حریف خود فایت داشتم، دوستان من همه تشویق می‌کردند و بعداً همه جا خاموشی بود ناگهان یکی از دوستان من اشپلاق زد من بازی را متوقف کردم فکر کردم که داور میدان اشپلاق زده و بازی ختم شده است همین بود که استاد من آمد و مرا به سیلی زد و گفت تا وقتی که داور میدان بازی را ایستاد نکرده خودت بازی را ایستاد نکن."
بانو احمدی در حالی به فعالیت‌های وزرشی‌اش در پاکستان ادامه می‌دهد که پس از حاکمیت دوبارۀ طالبان در افغانستان، فعالیت‌های ورزشی بانوان ممنوع شده و شمار زیادی از بانوان ورزشکار، افغانستان را ترک کرده و در کشورهای مختلف پناهنده شده اند.
این بانوی ورزشکار می‌گوید، هیچ محدودیتی مانع پیشرفت و ترقی‌اش در بخش ورزش شده نمی‌تواند و آرزوی را که برای پیروزی در سازمان جهانی "یو، اف، سی" دارد، برآورده خواهد ساخت.