یک زن افغان ساکن ناحیۀ ۵ شهر کابل که شوهرش دو سال قبل در یک حملۀ انتحاری کشته شده و سرپرستی ۳ کودک ۵ ساله سه گانگی و یک کودک ۲ ساله‌اش را به عهده دارد می‌گوید، روزگارش را به بسیار سختی می‌گذراند.
او که نخواست نامش در گزارش گرفته شود به رادیو آزادی گفت، گاهی حتی مجبور شده غذاهای اضافی فاسد شده رستورانت‌ها را به کودکانش بدهد:
"طرف کوتۀ سنگی نزدیک منطقۀ کمپنی همینجا در یک خانۀ کرایی زندگی می‌کنم، از اینجا می‌روم به منطقۀ تایمنی یک رستورانت است، لباس کارمندانش را به شستن می‌آورم و در عوض غذای اضافه که از مردم باقی می‌ماند برایم جمع می‌کنند، آن را برای اولادهایم می‌آورم، بعضی روزها خوبش می‌باشد اما زیادتر روزها این غذاها ترش کرده می‌باشد، اما حالا آن را هم اکثراً به کسی دیگر می‌دهند من می‌روم پیش نانوایی می‌نشینم نان خیرات می‌گیرم به بسیار مشکلات روزگارم را پیش می‌برم."
این در حالیست که یافته‌های پروژۀ ارزیابی ظرفیت‌ها (ACAPS) نشان می‌دهد که بحران اقتصادی و بشری خانواده‌های افغان را مجبور به استفاده از راهکارهای مقابله‌ای کرده که برخی از راهکارها پیامدهای منفی بلندمدتی مانند بدتر شدن وضعیت سلامت، افزایش قرض و تعداد افراد زیر خط فقر می‌شود.
در این تحقیق که شماری از خانواده‌ها را در ناحیۀ ۵ شهر کابل و روستاهای ولسوالی قره باغ کابل مورد بررسی قرار داده، آمده که همه خانواده‌هایی که مورد پرسش قرار گرفته اند، ۱۰۰ درصد در رژیم غذایی خود از مصرف غذایی گران قیمت مثل گوشت، میوه‌های خشک و تازه و تخم مرغ اجتناب کرده اند.
در ادامه آمده است که ۱۱ درصد از این خانواده‌ها به طور منظم وعده‌های غذایی‌شان را حذف کرده و همۀ این خانواده‌ها اموال و دارایی‌هایشان مثل زیورات، مواشی و زمین‌شان را بخاطر خرید غذا می‌فروشند.
در این تحقیق تأخیر یا ترک درمان صحی ۷۲ درصد، قرض گرفتن از اقوام و دوستان ۴۷ درصد، فروش دارایی‌های خانواده ۴۴ درصد و کار کودکان ۲۸ درصد به حیث سایر راهبردهای مقابله‌ای که به گونۀ گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرند، نام برده شده اند.
در این تحقیق از کار کودکان ابراز نگرانی شده و تاثیرات خوردن غذای با کیفیت پائین و ترک تحصیل به عنوان راهکار مقابله‌ای با بحران اقتصادی، جبران ناپذیر خوانده شده اند.
این که رژیم غذایی نامناسب و حذف یک وعدۀ غذایی چه تاثیرات مخربی میتواند برافراد داشته باشد، از داکترمحب زغم متخصص داخله و اطفال پرسیدیم.
او به رادیو آزادی چنین پاسخ داد:
"حذف وعده غذایی یا حذف یک تعداد مواد غذایی از رژیم غذایی بخصوص در قسمت کودکان و نوجوانان می تواند سبب کاهش رشد و نموی درست فزیکی و ذهنی‌شان شود به همین شکل مادران شیرده و حامله به مواد کافی و متنوع غذایی ضرورت دارند."
در تحقیقی که پروژه ظرفیت‌های ارزیابی انجام داده کمک‌های بشردوستانه یک راهبرد مقابله‌ای مهم گفته شده، اما آمده که پاسخ دهندگان شاهد دسترسی نابرابر آن بوده اند و فساد در توزیع کمک‌ها مانعی برای دسترسی بوده است.
همچنان گفته شده که مسئولان فعلی به حیث دروازه‌بان عمل می‌کنند و کسانی که با نیروهای امنیتی در نظام جمهوریت کار می‌کردند، از ترس شناسایی از افزودن نام‌شان در لیست دریافت کمک‌ها متردد بوده اند.
پروژۀ غیرانتفاعی ارزیابی ظرفیت‌ها (ACAPS) متشکل از گروه متخصصین از ۱۵۰ کشور است که در سال ۲۰۰۹ برای بهبود ارزیابی نیازهای بشری در شرایط اضطراری و بحران‌های پیچیده در ژینوا تأسیس شده است.
این در حالیست که دفتر هماهنگی امور بشری سازمان ملل متحد (اوچا) گفته که در حال حاضر ۲۸.۸ میلیون تن در افغانستان نیازمند کمک‌های بشردوستانۀ فوری اند.
