دادگل حضرت‌زی: تشویق یک دوستم باعث شد که صراف شوم

"بیا این کار را شروع کن، ما همرایت کمک می‌کنیم".

دادگل حضرت‌زی می‌گوید که همین حرف دوستش کار او را به صرافی کشاند.

دادگل حضرت‌زی مشهور به حاجی دادگل، باشندۀ اصلی ولسوالی محمد آغۀ ولایت لوگر است که اکنون در کابل زندگی می‌کند.

او ۶۲ ساله، پدر پنج دختر و سه پسر است که به گفتۀ او همه‌شان تحصیل کرده اند.

خودش هم تا مقطع لیسانس تحصیل کرده.

حاجی دادگل می‌گوید، بیش از چهل سال است که صرافی می‌کند.

اینکه چگونه این پیشه را در پیش گرفته در مورد به رادیو آزادی گفت:
"این یک کار تصادفی بود، از روبروی صرافی می‌گذشتم آنجا دوستم را دیدم، در امتداد دریا به طرف سرای شهزاده روان بود. به دستش پول بود ازش پرسیدم که خوب پول داری این‌ها را چه می‌کنی؟ تشویقش کردم و برایم گفت بیا تو هم این کار را شروع کن، کمک‌ات می‌کنم، فقط همین و رفتم در خانه پول ناچیزی که در خانه و از خواهر و مادرم بود را جمع کردم و بالاخره این کار را همانجا یاد گرفتم و شروع کردم".

او می‌گوید که آهسته آهسته کار وی گسترش یافت، شناخت بهتری از مردم و کار صرافی پیدا کرد و صرافان هم در پیشرفتش به او کمک کردند تا اینجا که از سال‌ها به این طرف معاون اتحادیۀ عمومی صرافان است.

حاجی دادگل می‌گوید که وظیفه‌اش به عنوان معاون اتحادیۀ صرافان هیچ امتیازی ندارد:
"این یک وظیفه با مسئولیت و بدون امتیاز است، بخاطر حل چالش‌های مردم و خدمتگاری خدایی، ما به عنوان میانجی میان دولت و مردم وظیفه خود را پیش می‌بریم هیچ امتیاز خاص در این مقام نداریم".

حاجی دادگل می‌گوید در چند دهۀ گذشته در کار صرافی پستی و بلندی‌های زیادی را تجربه کرده و گاهی هم همه سرمایه‌اش را از دست داده است، اما به گفتۀ او، دوباره به کار آغاز کرده و شکست را نپذیرفته.

می‌گوید تهدیدات زیادی متوجه صرافان است:
"در این شرایط کاروبار ما با تهدیدات مواجه است مسئولیت‌ها و مکلفیت‌ها بسیار زیاد است".

دادگل حضرت‌زی می‌گوید، پسر کلانش در نتیجۀ حمله ناکام اختطافگران از ناحیۀ سرش آسیب جدی دیده بود.

صرافان در نزد مردم عام طبقۀ ثروتمند به شمار می‌روند، اما حضرت‌زی این کار را با مفاد کم به دلیل تغییرات ارز، پیدا کردن لقمه نان حلال و حلال مشکلات مردم می‌داند.

صرافان و تجاران بارها به دلیل چالش‌های امنیتی اعتراض کردند و روند کار شان را به گونۀ موقتی متوقف کردند.

اما باز هم با وجود وعدۀ حکومت‌ها مبنی بر تأمین امنیت آنان، هر از گاهی خبرهای از ترور و اختطاف آنان و اعضای خانواده‌شان به نشر می‌رسد.