سیندی مککین، رئیس اجرایی برنامۀ جهانی غذا می‌گوید که آنها قصد ترک افغانستان را ندارند، اما به بودجه نیاز دارند چون جان مردم در خطر است.
بانو مککین روز سه‌شنبه در صفحۀ ایکس خود به کمبود امکانات اشاره کرده و افزوده که برنامۀ جهانی غذا مجبور شد تنها در شش ماه گذشته کمک غذایی به ۱۰ میلیون نفر در افغانستان را متوقف کند.
به گفتۀ او، این کمک‌ها وسیله‌ای برای نجات افغان‌ها بود که دیگر وجود ندارد.
برنامۀ جهانی غذا نیز روز دوشنبه در گزارشی نوشت که در حال حاضر ۴۰ میلیون نفر در ۵۱ کشور با سطوح مختلف گرسنگی حاد مواجه هستند که از این میان ۱۵ میلیون نفر در افغانستان زندگی می‌کنند.
همزمان با این، برنامۀ جهانی غذا در افغانستان روز سه‌شنبه گفته است که زنان در این کشور روز به روز آخرین راه نجات خود را از دست می‌دهند.
دبلیو اف پی اضافه کرده که این کمبود به این معنی است که یک میلیون مادر و کودک دیگر از حمایت تغذیه‌ای برخوردار نخواهند شد.
بیشتر در این باره: چرا میزان کمک های بشردوستانه با افغانستان کاهش یافته است؟کیون نان پارک، مدیر امور اضطراری برنامۀ جهانی غذا گفته، برنامۀ جهانی غذا در حال کاهش کمک‌های غذایی در کشوری است که بیش از ۱۵ میلیون نفر نمی‌دانند دفعۀ بعدی غذایی‌شان از کجا می‌آید.
وی که از یکی از شفاخانه‌های ولایت کندز بازدید کرده می‌گوید که این مرکز صحی آخرین و تنها فرصت درمان نجات دهنده برای مادران دارای سوءتغذیه و فرزندان آنان است:
"هر روز در افغانستان، زنان فرصت‌های تغذیۀ فرزندان خود را از دست می‌دهند و از زندگی عمومی حذف می‌شوند. این کلینیک تغذیه در کندز آخرین راه برای نجات مادران مبتلا به سوءتغذیه و کودکان آنها و تنها یک فرصت است. در اینجا زنان آخرین راه نجات خود را از دست می‌دهند، زیرا برنامۀ جهانی غذا کمک‌های غذایی را به کشوری کاهش می‌دهد که بیش از ۱۵ میلیون نفر نمی‌دانند، وعدۀ بعدی غذایی‌شان از کجا می‌آید."
رئیس وضعیت اضطراری برنامۀ جهانی غذا، فوراً در خواست یک میلیارد دالر را کرده است تا در زمستان پیش‌رو که به گفتۀ او سرد و سخت است، برای افغان‌ها کمک کنند.
در همین حال برخی از مردم فقیر و نیازمند افغان می‌گویند که چاره‌ای جز خدا ندارند و نمی‌دانند چه کنند.
غوتی که در حال حاضر از کمک‌های برنامۀ جهانی غذا محروم شده، می‌گوید:
"من نمی‌توانم کاری بکنم، نمی‌توانم برای کسی کار کنم نمی‌توانم چیزی بخرم، توانش را ندارم به دربار خدا شیشتیم (نشسته ام) و کسی را ندارم."
خانمی دیگری که نمی‌خواهد نامش در این گزارش ذکر شود به رادیو آزادی گفت، توان خرید یک وقت نان را ندارد:
"تو همین حالا از حال من چه خبر داری شب و روز ما به فقر و غریبی و بیچارگی و به پیسه یک نان محتاج و در خانه‌های مردم لباس شویی می‌کنم."
ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی حکومت طالبان به پرسش‌های رادیو آزادی در بارۀ برنامه‌های حکومت‌شان برای کاهش فقر در افغانستان پاسخ نداد.
سطح فقر در افغانستان در حالی رو به افزایش است که وحیدالله امانی، سخنگوی برنامۀ جهانی غذا برای افغانستان روز سه‌شنبه به رادیو آزادی گفت که به دلیل کمبود بودجه، آنها می‌توانند در یک ماه از ۱۵ میلیون فرد مواجه با ناامنی شدید غذایی تنها به سه میلیون تن آنان کمک‌های غذایی برسانند.