شمار جوانان ولایات غربی: طالبان در ادارات دولتی افراد این گرو و اقارب شانرا می‌گمارند

"در ادارات دولتی همه طالبان است که نفرهای خود را میآورند و سر کار می‌کنند، که اصلاً نمی‌توانند خط را نوشته کنند و همه جوان‌های تحصیل کرده بیکار هستند."

نصرت‌الله نصیری باشنده ولایت بادغیس در غرب افغانستان است.

او سه سال پیش از بخش انجنیری پوهنتون هرات فارغ شده است، اما می‌گوید که بارها برای وظیفه در ادارات دولتی درخواست داده ولی پذیرفته نشده است.

به گفته نصیری طالبان افراد وابسته به خود را استخدام می‌کنند و به جوانان متخصص فرصت کار را نمی‌دهند:
"جوانان مجبور اند کشور را ترک کرده و جاهای مختلف سفر کنند و خیلی هم در بدر باشند و این کار باعث می‌شود که جوانان معتاد شوند."

افزایش فقر و بیکاری از پیامدهای حاکمیت دوبارۀ طالبان در تابستان ۱۴۰۰ هجری خورشیدی در افغانستان به شمار می‌رود.

این مشکلات برخی از افغان‌ها را مجبور کرده که با قبول دشواری‌ها و خطرات، راه قاچاق را در پیش گیرند و دنبال کار به کشور‌های دیگر، مخصوصاً ایران بروند.

مانند نوراحمد باشنده ولایت فراه در جنوب غرب افغانستان که در جمهوری مخلوع افغانستان کارمند یکی از ادارت دولتی بود و با حاکم شدن دوبارۀ طالبان بر افغانستان از کارش برکنار شد.

نور احمد به رادیو آزادی گفت که به دلیل بیکاری و فقر مجبور شد با خانواده‌اش به ایران مهاجر شود:
"به اثر ناچاری با آنکه لیسانس حقوق هم هستم ولی مجبور شدم این کشور را ترک کنم چون وظیفه من از دستم رفت فرزندانم گرسنه هستند خانه نداریم همه آواره شدیم."

احمد وحید یکی از کسانی که در گذشته در ولایت‌های غرب افغانستان فعالیت‌های مدنی می‌کرد و اکنون بیکار شده نیز شکایت مشابه دارد.

او در صحبت با رادیو آزادی از آیندۀ جوانان در چنین شرایطی ابراز نگرانی کرد:
"جوانان تحصیل کرده جوان‌های چیز فهم که است متأسفانه اینها را استخدام نمی‌کنند. در این اواخر نیروهای امارت اسلامی از افراد خود را جابجا می‌کنند، اقارب خود را جای تحصیل کرده‌ها میاورد، ما جوانان کدری داریم آنها را برکنار می‌کنند افراد خود را استخدام می‌کنند. اگر همین روند همین قسم ادامه پیدا بکند جوانان متأسفانه آینده خیلی بد را شاید داشته باشند این‌ها مجبور هستند که از راه های غیر قانونی مهاجرت بکنند و روی بی‌آورند به اعتیاد."

کارشناسان می‌گویند که با ادامه بیکاری جوانان و زنان سیستم اقتصادی خانواده‌ها از هم می‌پاشد.

نجیب الله امینی کارشناس اقتصادی با آنکه می‌گوید که طالبان توان مهار بیکاری را به دلیل برخورد‌های سلیقوی و استخدام افراد غیرمسلکی‌شان ندارند، اما پیشنهاد می‌کند که جهان باید افغان‌ها را فراموش نکند:
"هیچ امیدی برای اشتغال زایی از نظر من در افغانستان نیست اگر سازمان ملل و جامعه جهانی در ارتباط به سرنوشت مردم افغانستان تصمیم نگیرند من فکر می‌کنم وضعیت از این بدتر خواهد شد و اکثریت جوانان ما که دارای تحصیلات عالی هستند و کسانیکه درس خواندند کشور را مجبور اند ترک کنند."

سازمان بین‌المللی کار در اوایل سال گذشتۀ میلادی گزارش داده بود که پس از حاکمیت طالبان بیش از نیم میلیون افغان کار‌ شان را از دست داده اند و پیش‌بینی کرده بود که تا ماه جون سال گذشته ممکن است ارقام افراد بیکار در افغانستان به ۹۰۰ هزار نفر برسد.

بخشی از این افراد، کسانی اند که قبلاً در اداره‌های دولتی کار می‌کردند و بخش دیگر کسانی اند که یا در موسسات خارجی کار می‌کردند و یا تجارت پیشه بودند که به دلیل افزایش فقر نتوانسته اند به کار خود ادامه دهند.

طالبان پس از بازگشت به قدرت در افغانستان مانع کار زنان در اکثر ادارات دولتی و تمام موسسات غیر دولتی شدند و از طرفی بر اساس دستور شفاهی ملاهبت الله آخندزاده، رهبر طالبان، وزارت امر به معروف و نهی از منکر حکومت طالبان در مکتوبی اعلام کرد که پس از سوم ماه اسد سال جاری، آرایشگاه‌های زنانه در افغانستان بسته شوند.که در نتیجه آن ده‌ها هزار زن نیز از کار محروم شدند.