شکیبا نیازی ۴۶ ساله یکی از چند صد هزار مهاجر افغان در پاکستان است که دو سال قبل به دلیل تهدیدات امنیتی افغانستان را به مقصد پاکستان ترک کرد.
خانم نیازی در افغانستان کارگاه خیاطی داشت که زمینه کار را به ده‌ها دختر دیگر مهیا ساخته بود؛ اما با تسلط دوباره طالبان در افغانستان در بیش از دو سال گذشته، فعالیت‌های او هم متوقف شد.
او می گوید که در پاکستان با مشکلات زیادی زندگی خود را به پیش می برد و از سوی پولیس پاکستان گاه و ناگاه مورد اذیت و آزار قرار می گیرد.
"یک بار پسرم را پولیس ایستاد کرده بود ازش تقاضای ویزه کرده بود پسرم ویزه را برایش داده بود؛ اما وقتی که دیده بود که ویزه دارد برایش گفته بود که حالا شیرینی ویزه ات را بتی. ما افغان‌ها چقدر کار کنیم که اگر ویزه داشته باشیم و یا نداشته باشیم پول پرداخت کنیم."
خانم نیازی در ادامه بیشتر می گوید.
"شش ماه می شود که بخاطر ویزه ثبت نام می کنم؛ اما ویزه من رد می شود. بار اخیر به دلیل این که انتخابات شان بود دادن ویزه متوقف شده بود و کسی که ویزه را تمدید می کرد برم تماس نگرفته بود. ویزه من رد شده بود که سر ویزه من چهارصد دالر جریمه آمده، من این پول جریمه را از کجا کنم که پرداخت کنم."
فردینا آزادانی ۳۴ ساله فعال حقوق زنان در ولایت هرات یکی دیگر از مهاجرین افغان در پاکستان است.
افغان های که از پاکستان اخراج شده اند
او می گوید که به دلیل نداشتن ویزه شوهرش را پولیس پاکستان از آن کشور اخراج کرده؛ اما او با دو فرزندش در بی‌سرنوشتی به سر می برند.
"پولیس پاکستان در ماه فبروری شوهر مرا از دروازه خانه ما دستگیر کرد و همراه خود برد. یک شماره ثبت ویزه هم با خود داشت بخاطر گرفتن ویزه جدید که ثبت نام کرده بودیم و تصمیم داشتم ویزه بگیریم. ولی پولیس پاکستان آن را قبول نکرد زیاد برای‌شان اصرار کردم و گفتم همین مدت که یک ماه تکمیل شود برای ما وقت بدهید که ویزه‌های جدید ما بیاید ولی آنها قبول نکردند و شوهر مرا با خود بردند و اخراج کردند."
اسلام آباد از ماه نوامبر به این‌سو روند اخراج مهاجران افغان فاقد اسناد را آغاز کرده و تاکنون بیش از نیم میلیون نفر به افغانستان اخراج شده اند. اسلام آباد می گوید که برخی از افغان‌ها در ناامنی‌ها در پاکستان دست داشته اند؛ اما حکومت طالبان این اظهارات مقام‌های پاکستان را تکذیب می کنند.
انجنیر محمد دین خواهانی رئیس پیشین اطلاعات و فرهنگ جمهوری مخلوع در ولایت بدخشان بود.
او نیز بعد از به قدرت رسیدن دوباره طالبان در افغانستان، به پاکستان مهاجر شده است.
وی از نداشتن ویزه و مشکلات اقتصادی در پاکستان در صحبت با رادیو آزادی چنین می گوید.
"من تا چه وقت دست گدایی خود را دراز کنم که کسی به من کمک کند. ما چقدر مشکلات را سپری کنیم در یک دیار مهاجرت. گاهی مشکلات ما بخاطر ویزه است و گاهی بخاطر دور بودن از وطن و مشکلات دیگر."
از ایران هم چند صد هزار مهاجر افغان به افغانستان برگشته اند. آنانی که بی‌مدرک اند از وضع زندگی‌شان در ایران راضی به نظر نمی رسند.
احمد ولی نقشبندی ۴۳ ساله یکی از مهاجرین افغان است که به صورت غیر قانونی در تهران ایران زندگی می کند.
آرشیف - شماری از افغان های که از ایران اخراج شده اند
آقای نقشبندی از مشکلات خود در ایران در صحبت با رادیو آزادی چنین می گوید.
"کسانی که مدرک ندارند در اینجا به کار استخدام نمی شوند. اگر به کار استخدام شوند کار فرمایان ایرانی مدتی که همرای‌شان کار کردی حقوق و یا مزد را پرداخت نمی کنند. صدایت را هم کسی نمی شنود و شکایت را هم کسی قبول نمی کند به دلیل این که خودت غیر قانونی اینجا زندگی می کنی و اگر شکایت هم کنی از دست خودت می گیرند و اخراجت می کنند. از یک طرف زندگی ما در افغانستان در خطر است و از سوی دیگر در ایران هم مثل دزد، پنهانی و بسیار با مشکلات زندگی خود را به پیش می بریم."
آقای نقشبندی سفر پر خم و پیچی داشته است. او بخشی از ماجرای سفرش را این گونه بیان می کند.
"دو ماه قبل توسط پولیس بازداشت شدم با سرپایی‌های پلاستیکی از سر کار به افغانستان رد مرز شدم. زن و فرزندانم در اینجا ماندند با دو طفل کوچکم، بسیار با مشکلات از مرز اسلام قلعه هرات دوباره به نیمروز رفتم، از نیمروز هم به وسیله قاچاقبر از راه خاک پاکستان در مدت ۹ شبانه روز دوباره به اینجا رسیدم، اینجا هم بسیار به ترس زندگی می کنیم."