سازمان عفو بین الملل می گوید که در حال حاضر طالبان از روش «ناپدید کردن اجباری» به عنوان ابزار سرکوب صداهای منتقد بشمول ژورنالیستان، مدافعان حقوق بشر و معترضان زن کار می گیرند.
به گفتۀ این سازمان، این افراد کسانی استند که علیه سیاست های طالبان انتقاد می کنند.
سازمان عفو بین الملل این را به روز جمعه به مناسبت سی ام آگست، «روز جهانی قربانیان ناپدید شدن اجباری» در شبکۀ ایکس یا تویتر سابق نوشته است.
طالبان همواره نگرانی ها در مورد خشونت و سرکوب افراد را رد و آن را تبلیغ علیه خودشان توصیف می کنند.
به گفتۀ سازمان عفو بین الملل، از زمان آغاز جنگ در ۱۹۷۰ ، افغانستان یکی از بلندترین شمار افراد ناپدید شدۀ اجباری در منطقه را دارد و این روش با آمدن طالبان به قدرت ادامه یافته است.
دیدبان حقوق بشر نیز به روز پنجشنبه به نقل از فرشته عباسی، پروهشگر بخش آسیای این سازمان نوشت که ناپدید شدن های اجباری از جنایات جدی بین المللی است.
در ادامه او گفته است که طالبان مشمول کسانی می شوند که در ۴۶ سال گذشته برای هراساندن مخالفان شان و کنترل بر آن ها از روش ناپدیدن کردن اجباری استفاده کرده اند.