پس از آنکه وزارت امور مهاجرین و عودت‌کننده‌گان حکومت طالبان از آغاز روند بازگرداندن بی‌جاشده‌های داخلی به مناطق اصلی‌شان خبر داد، شماری از این بی‌جاشده‌های داخلی می‌گویند که اگر به مناطق اصلی‌شان برگردند با مشکلات جدی روبرو خواهند شد.
بسیاری از این افراد مدعی‌اند که به دلیل جنگ، ناامنی، رویدادهای طبیعی و مشکلات اقتصادی مجبور به ترک خانه‌های خود شده و سرپناه خود را از دست داده‌اند. عصمت‌الله که سه سال پیش از ولایت کندز محل بودوباش اصلی‌اش به شهر کابل آمده است، در صحبت به رادیو آزادی گفت که عملی کردن این فیصله حکومت طالبان بی‌موقع است و او از آن راضی نیست:
«طالبان چه کمکی خواهد کرد؟ فقط مردم را در این سرزمین آواره می‌کنند که به خانه‌های‌شان بروند. اول خانه بدهند، باز ما را سرگردان کنند.»
بیشتر در این باره: طالبان:بازگشت اجباری افغان‌ها از کشور‌های همسایه افزایش یافته استیک بی‌جاشده دیگر از کندز که به دلیل حساسیت موضوع نخواست نامش در گزارش گرفته شود، به رادیو آزادی گفت:
«ما به هیچ عنوان راضی نیستم که برگردیم، چون اینجا کار می‌کنیم، بخور و نمیر پیدا می‌کنیم. در این زمستان چه داریم که برویم؟ دولت کمک کند همینجا یک کار و سرپناه درست بدهد.»
این درحالی‌ست که وزارت امور مهاجرین و عودت‌کننده‌گان حکومت طالبان از آغاز روند بازگرداندن دو و نیم میلیون بی‌جاشده داخلی افغانستان به مناطق اصلی‌شان خبر داده است.
این وزارت روز سه‌شنبه با نشر اعلامیه‌ای در وب‌سایت خود گفته که روند ثبت‌نام این بی‌جاشده‌گان آغاز شده است.
در ادامه آمده که ابتدا، ۵ هزار خانواده بی‌جاشده از شهر کابل به محلات اصلی‌شان در ولایت‌های مختلف، منتقل خواهند شد.
برخی از بی‌جاشده‌ها از نبود کار و سرپناه در مناطق اصلی خود نگران‌اند.
اعلامیه افزوده که از زمان به قدرت رسیدن طالبان، هزاران خانواده بی‌جاشده داخلی، به‌گونه داوطلبانه به مناطق اصلی خود بازگشته‌اند.
در پی سال‌ها درگیری میان طالبان و حکومت قبلی افغانستان، صدها هزار نفر، به‌ویژه از روستاهای دورافتاده ولایت‌های مختلف، خانه‌های خود را ترک کرده و به شهرهای بزرگ از جمله کابل ساکن شده‌اند.
بر اساس آمار کمیشنری عالی سازمان ملل متحد در امور پناهنده‌گان، در سال ۱۴۰۲ شمار تمامی بی‌جاشده‌های داخلی در افغانستان به سه میلیون و ۲۰۰ هزار تن می‌رسد.