ربابه محمدی، نقاش افغان معتقد است که هنر می‌تواند زبان جهانی برای مقابله با بی عدالتی باشد. او میگوید برای حفظ هنر در خارج از افغانستان از تکنیک‌های نقاشی مدرن و سنتی استفاده کرده تا صدای زنان افغان را به گوش جهانیان برساند.
«هنر نقاشی از زمانی که تولد شده بودم با من همراه بود، اما من هیچ وقت این استعداد را کشف نکردم، تا این که بزرگ شدم و‌کم کم پی بردم خیلی با دیگران فرق دارم، خیلی تنهایی‌ها را کشیدم و همین نقاشی بود اوقات تنهایی من را پر کرد.»
ربابه محمدی، نقاش افغان با ناتوانی جسمی به دنیا آمد که مانع از عملکرد کامل دستانش میشود، اما با آن هم با استفاده از دهان نقاشی می‌کند و آثار هنری قابل توجهی را خلق می‌کند.
او به رادیو آزادی گفت به دلیل ناتوانی جسمی که داشت نتوانست مانند سایرهمسن و سالان اش به مکتب برود،اما این آخر راه برای او نبود.
بیشتر در این باره: نقاشی های دختران در مبارزه با محدودیت‌های طالبان؛ « ما از طریق هنر، حرف دل زنان و دختران را بیان می‌کنیم»«من به خاطر با دهن نقاشی می‌کنم که نمی‌توانم از دست و پا‌یم استفاده کنم، نمی‌توانم راه بروم، خواندن و نوشتن را در خانه یاد گرفتیم، همیشه آرزو داشتم مکتب بروم، اما نشد، خیلی تنهایی‌ها را کشیدم و ناچار قلم را با دهن گرفتم و سال‌های سال است که هم نقاشی می‌کنم و هم می‌نویسم با دهن.»
ربابه محمدی از طریق آثار اش آرزو های زنانی را که تحت تأثیر خشونت، تبعیض و نابرابری قرار گرفته اند، تعریف می‌کند.
افکت « از وقتی کانادا آمدیم دو اثر در مورد زن کار کردیم، یک دختری در بین کتاب و دو دختری که آرزو کرده ای کاش می‌شد که درس بخواند و کلاه فراغت‌اش را بپوشد، دختر که این آرزو را کرده برقه پوشیده و خود را پنهان کرده.»
او به رادیو آزادی گفت تلاش کرده تا هر یک از نقاشی‌های او پیامی از امید، مقاومت و مبارزه برای حقوق برابر زنان باشد.
او با اشاره به محدودیت های طالبان بر آموزش و کار زنان افزود که زنان را نمی توان از جامعه حذف کرد.
ربابه محمدی مانند شماردیگری هنرمندان و فعالان پس از حاکمیت طالبان افغانستان را ترک کرد و اکنون در کانادا زندگی می کند.
«جدیدترین نقاشی که من کشیدیم نقاشی دختری است که بین کتاب نشسته او کتاب بسیار کهنه به نظر می‌رسد، انگار چند صد سال آن کتاب عمر کرده و دختری که داخل آن نشسته با لباس فرهنگی است، کتاب کهنه نشان دهندهٔ زنانی است که نمی‌شود از تاریخ حذف کرد، نشان دهندهٔ تجربه و دانش، یعنی زنان را نمی‌شود از تاریخ حذف کرد و از جامعه حذف کرد.»
ربابه محمدی مانند شماردیگری هنرمندان و فعالان پس از حاکمیت طالبان افغانستان را ترک کرد و اکنون در کانادا زندگی می کند.
او میگوید، به مبارزه و دادخواهی از طریق هنرش برای زنان افغان که از حقوق اساسی شان زیر حاکمیت طالبان در بیش از سه سال گذشته محروم شده‌اند ادامه خواهد داد.
«برنامه‌های زیادی دارم، می‌خواهم یک نمایشگاه نقاشی در تورنتوی کانادا برگزار کنم، نقاشی‌های که له نمایش گذاشته میشود در مورد زنان هستند، زنانی که آرزو‌های شان پایمال شده، حق و حقوق شان نادیده گرفته شده است.»
این درحالیست که حکومت طالبان پس از حاکمیت در اگست ۲۰۲۱ برافغانستان در کنار وضع محدودیت ها بر آموزش دختران بالاتر از صنف ششم مکتب و کار زنان بر بسیاری از هنرها نیز محدودیت های چشمگیری را وضع کرده است.
بیشتر در این باره:
دیوارنگار کابل در ترکیه نقاشی می‌کند تعدادی از دختران در هرات بر خلاف دستور طالبان به نقاشی چهره انسان ها می پردازندنگارخانهٔ بهزاد در هرات؛ جای که به جوانان هنر نقاشی و میناتوری آموزش داده میشودیکی از این محدودیت ها بر هنر نقاشی اجسام زنده و حتی محدودیت ها بر پخش تصاویر موجودات زنده است.
حکومت طالبان در ماه اگست سال جاری به نام " امر به معروف و نهی از منکر"، قانون جدیدی اعلام کرد که در بند سوم مادهٔ ۱۷ این قانون، محدودیت بر گرفتن و پخش تصاویر موجودات زنده وضع شده‌است.