در سیزدهمین گزارش سالانۀ خوشحالی که روز پنج‌شنبه همزمان با فرا رسیدن بیستم مارچ، روز جهانی خوشحالی نشر شده، افغانستان با بدست آوردن جایگاه ۱۴۷ امسال نیز در پایان فهرست قرار گرفته و لقب غمگین‌ترین کشور جهان را بدست آورده است.
سیرالئون، لبنان، مالاوی و زیمبابوه نیز پس از افغانستان در انتهای فهرست اند.
در فهرست ۲۰۲۵ این گزارش، فنلند برای هشمتین سال متوالی با قرار گرفتن در صدر فهرست، یکی از شادترین کشورهای جهان معرفی شده‌است. دنمارک، آیسلند، سویدن و هالند هر کدام به ترتیب جایگاه دوم تا پنجم را به‌عنون شادترین کشورهای جهان کسب کرده‌اند.
بر اساس این گزارش که با همکاری مؤسسه گالوپ، مرکز آکسفورد برای مطالعات رفاهی، شبکۀ راه حل‌های توسعۀ پایدار ملل متحد و بورد اداری گزارش سالانۀ خوشحالی در جهان تهیه شده، مردم افغانستان کمترین فریکونسی احساسات مثبت و بیشترین فریکونسی احساسات منفی را دارند.
در گزارش آمده که افغانستان با کاهش تقریباً ۲.۷ امتیاز بین سال‌های ۲۰۱۳ و ۲۰۲۵ در جهت معکوس حرکت کرده و اوسط ارزیابی زندگی در این کشور اکنون ۱.۳۶ است که تا کنون کمترین اوسط امتیازی است که به گفتۀ گزارش دیده شده است.
علاوه بر این، در گزارش افزوده شده که زندگی در افغانستان به ویژه برای زنان افغان با داشتن کمترین امتیاز خیلی دشوار بوده است.
شماری از زنان در حال دریافت کمک در کابل (تصویر آرشیف)
کوچک‌ترین فرصت‌های که برای شادی آن‌ها بود ازشان گرفته شده، پس چرا افغانستان از جمله غمگین‌ترین کشورهای جهان نباشد؟
این درحالیست که شماری از زنان و دختران در افغانستان می‌گویند که محدودیت‌های وضع شده توسط طالبان شادی و خوشحالی را از آن‌ها گرفته است.
یکی از آنان که به دلیل حساسیت موضوع نخواست نامش در گزارش گرفته شود، در صحبت با رادیو آزادی گفت: "وقتی‌که زنگ مکاتب زده می‌شود و جای دختران خالی است و زنان حق آموزش، اشتغال و حتی حق زندگی کردن را ندارند، کوچک‌ترین فرصت‌های که برای شادی آن‌ها بود ازشان گرفته شده، پس چرا افغانستان از جمله غمگین‌ترین کشورهای جهان نباشد؟"
من جگرخون هستم که اطفالم برایم می‌گویند مادر برایم لباس بخر، برایم این چیز بخر، ولی توانش را ندارم.
بر علاوۀ محدودیت‌ها شماری از افغان‌ها دلیل غمگین بودن شان را فقر، تنگدستی و بی‌کاری عنوان می‌کنند.
بیشتر در این باره: برنامۀ جهانی غذا: کمبود بودجه، مانع کمک‌رسانی به میلیون‌ها نیازمند در افغانستان شدهیکی از بانوانی‌که او نیز نخواست نامش در گزارش منتشر شود، به رادیو آزادی گفت: "در افغانستان هر طرف را که بیبینی جگرخونی است، هر روز، هر لحظه، قسمی است که هر لحظه می‌میریم، مردن بدون مرگ را تجربه می‌کنیم. من جگرخون هستم که اطفالم برایم می‌گویند مادر برایم لباس بخر، برایم این چیز بخر، ولی توانش را ندارم، که طرف آن‌ها و طرف بی‌چارگی خود می‌بینم جگرخون می‌شوم."
موسی احمد، باشندۀ شهر کابل می‌گوید: "دلیل غمگین بودن ما در این است که در افغانستان کسی صدای خود را بلند کرده نمی‌تواند، حقوق خود را خواسته نمی‌توانند، همه در زندان هستند و همچنان این‌که اولادهایت ازت لباس بخواهد، میوه بخواهد، ولی آب و نانش را تیار کرده نتوانی، این همه جگرخونی و غمگینی است."
طالبان پس از حاکمیت دوباره‌شان در افغانستان در آگست سال ۲۰۲۱، با اعمال محدودیت‌های زیادی بر آموزش، کار، فعالیت اجتماعی، سیاسی و فرهنگی و همچنان گشت‌وگذار آزاد زنان و دختران افغان، آنان را به حاشیه راندند.
سازمان‌های مختلف بین‌المللی قبلاً گزارش داده بودند که این محدودیت‌ها باعث ایجاد افسردگی میان آن‌ها شده است.
همچنان پس از حاکمیت طالبان فقر و بی‌کاری نیز در افغانستان افزایش یافته که بحران این کشور را به یکی از وخیم‌ترین بحران‌های بشری مبدل کرد.
این افراد در حالی از عدم خوشحالی و غمگین بودن‌شان می‌گویند که روز پنج‌شنبه، ۲۰ مارچ مصادف به روز جهانی خوشحالی است.
شعار روز جهانی خوشحالی امسال "مراقبت و شریک ساختن" است که نقش مهربانی و سخاوت را در تقویت جوامع قوی‌تر و بهبود رفاه کلی برجسته می‌کند.
سازمان ملل متحد بیستم مارچ را در سال ۲۰۱۳ به عنوان روز جهانی خوشحالی نام‌گذاری کرد تا به شادی و خوشحالی در زندگی مردم اهمیت داده شود.