در روستایی در ایالت اودی‌شای هند، باشندگان بومی در جریان جشن سالانه برداشت محصول، برای غذای شب ماهی و مارماهی صید می‌کنند. اما منابع طبیعی مانند ماهی و میوه‌های جنگلی کاهش یافته‌اند.
زنان بومی از ده روستا، با همکاری یک نهاد غیردولتی، نقشه‌هایی به‌نام «نقشه‌های رؤیایی» تهیه کرده‌اند تا کاهش منابع طبیعی را نشان دهند و برای احیای زمین‌های مشترک‌شان از دولت محلی کمک بگیرند. آنان تخمین می‌زنند که برای بازسازی این منابع حدود دو میلیون دالر نیاز است.
تغییر اقلیم، بارندگی‌های نامنظم و افزایش دما زندگی ایالت را به شدت تحت تأثیر قرار داده است.
با آنکه این زنان نخستین‌بار در سطح رسمی صدای‌شان را بلند کرده‌اند، می‌گویند که این اقدام به آنان اعتماد به نفس بیشتری داده است.
یکی از آنان گفت: «جنگل زندگی ماست. در آن به دنیا آمده‌ایم و در آن خواهیم مرد. این زمین همه چیز ماست.»