نذیر سحری یکی از باشنده‌های منطقه پاچا صاحب پای منار ولایت کابل است. او می‌گوید کمبود آب آشامیدنی مشکلات زیاد را به باشنده‌های این منطقه ایجاد کرده‌است.
چاه‌ها در بیشتر جاها خشک شده، کسانی‌که توانایی کندن چاه برمه‌ای را دارند چاه کنده اند، ولی کسانی‌که توانایی ندارند به صدها متر دورتر رفته و آب می‌آورند.
او روز جمعه «۲۷ سرطان» به رادیو آزادی گفت که باشنده‌های این منطقه آب آشامیدنی‌شان را از خانه‌های که چاه عمیق حفر کرده و یا از فاصله‌های دورتر تأمین می‌کنند: " آب آشامیدنی در این منطقه بسیار کم است، سطح آب بسیار پائین رفته است، چاه‌ها در بیشتر جاها خشک شده، کسانی‌که توانایی کندن چاه برمه‌ای را دارند چاه کنده اند، ولی کسانی‌که توانایی ندارند به صدها متر دورتر رفته و آب می‌آورند، سر صبح نوبت می‌گیرند، در بخش زراعت هم همین مشکل است، سطح آب بسیار پائین رفته، چاه‌ها اکثراً خشک شده و زراعت مردم با کم‌آبی مواجه شده‌است."
زینت یکی از باشنده‌های ناحیه شانزدهم شهر کابل نیز مشکل مشابهی را مطرح می‌کند: "ما اکنون با کمبود آب آشامیدنی مواجه هستیم، بخاطر حل کردن مشکل آب آشامیدنی خو از تانکرهای که آب را در عقب دروازه‌ها می‌آورند، آب خریداری می‌کنیم و به بسیار احتیاط استفاده می‌کنیم، بخاطری‌که آب بسیار کم شده و مردم نیاز زیاد به آب دارند."
این نگرانی‌ها درحالی مطرح می‌شوند که برنامه اسکان بشر سازمان ملل متحد (یو ان-هبیتات) تازه هشدار داده که سطح آب در کابل به طور قابل توجهی کاهش یافته و حدود شش میلیون نفر را در معرض خطر کم‌آبی قرار داده‌است.
این سازمان روز پنجشنبه «۱۷ جولای» در صفحه اکس (تویتر سابق) خود نگاشته که باشنده‌گان پایتخت افغانستان با "بحران بی‌سابقه" کم‌آبی روبه‌رو هستند.
کودکان در تلاش گرفتن آب از یک نل آب عمومی
برنامه اسکان بشر سازمان ملل متحد افزوده که رسیده‌گی به بحران آب افغانستان نیاز به سرمایه‌گذاری گسترده و همکاری و هماهنگی بین سازمان‌های بین‌المللی دارد.
این سازمان تأکید کرده که بلند بردن آگاهی مردم در مورد مصرف و مدیریت آب برای مقابله با بحران آب ضروری است.
«یو ان-هبیتات» در ماه حمل سال جاری نیز گفته بود که در حال حاضر ۲۱ میلیون نفر در افغانستان با بحران جدی آب مواجه هستند و این کشور به سرمایه‌گذاری های بزرگ در بخش زیرساخت‌های آبی نیاز دارد.
آگاهی در بین مردم زیاد شود تا آب را بی‌جا مصرف نکنند.
برخی از آگاهان امور و مدیریت آب نیز کمبود آب در شهر کابل را یک مشکل جدی خوانده و تأکید می‌کنند که برای حل این مشکل باید اقدامات مختلف روی دست گرفته شود.
عبدالله هیواد یکی از این آگاهان به رادیو آزادی گفت: "یگانه راه بیرون رفت بخاطر معضل آب برای باشنده‌های شهر کابل این است که یک تعداد باشنده‌های کابل را کوچ بدهند، کسانی‌که از ولایات بخاطر نبود کار به کابل آمده بودند، باید دوباره انتقال داده شوند و برای‌شان اشتغال‌زایی صورت بگیرد، راه دوم این است که بند شاه‌وعروس و بند شاه‌توت بسته شود تا کابل آب پیدا کند و دیگر نیمه چاه‌ها بالای دریای لوگر حفر شود تا آب زیر زمینی بلند شود و سوم این‌که آگاهی در بین مردم زیاد شود تا آب را بی‌جا مصرف نکنند."
این درحالی‌ست که پیش از این سازمان بین‌المللی «مرسی کورپس» هشدار داده‌است که تا سال ۲۰۳۰ کابل به بحران جدی کمبود آب و خشک‌سالی روبه‌رو خواهد شد.
این سازمان گفت که در ده سال گذشته، سطح آب‌های زیرزمینی کابل تا ۳۰ متر پایین رفته که دلایل آن گسترش سریع شهرنشینی و تغییرات اقلیمی بوده‌است.
این سازمان جمعیت فعلی کابل را ۷ میلیون نفر برآورد کرده، درحالی‌که بر اساس معلومات، ماستر پلان این شهر فقط برای ۶۰۰ تا ۸۰۰ هزار نفر طراحی شده‌است.
مجیب‌الرحمن عمر، معین وزارت انرژی و آب حکومت طالبان به تاریخ ۶ حوت سال گذشته در کنفرانس بین‌المللی آب در کابل نیز گفت که در حال حاضر حدود ۶۵ درصد مردم در این کشور به آب آشامیدنی صحی دسترسی ندارند.
او جنگ‌های چند دهه، تراکم نفوس در شهرها، خشکسالی‌های پیهم و تغیرات اقلیمی را از عوامل کاهش آب در افغانستان خوانده است.