اقتصاد ما خیلی ضعیف است، واقعا با مشکلات فراوان روبرو هستم.
او که باشنده ولسوالی سنگین ولایت هلمند است و به دلیل حساسیت موضوع نمی خواهد نامش در گزارش ذکر شود، به رادیو آزادی گفت: «من بیوه ام، چهار فرزند دارم، اقتصاد ما خیلی ضعیف است، واقعا با مشکلات فراوان روبرو هستم، خیاطی می کنم تا فرزندان و خانه ام را اداره کنم، شما خوب می دانید که قیمتی خیلی زیاد است، پسر بزرگم هم مریض است.»
چهارشنبه ۱۵ اکتوبر روز جهانی زنان روستایی است.
این روز در سال ۲۰۰۷ توسط مجمع عمومی ملل متحد با صدور قطعنامه ای نامگذاری شد و برای نخستین بار در سال ۲۰۰۸ میلادی به طور رسمی در کشور های مختلف جشن گرفته شد.
هدف از بزرگداشت این روز، ارج نهادن به نقش و سهم زنان در مناطق روستایی در عرصه های زراعت، تولید غذا، محیط زیست و کاهش فقر است.
اما خرما گل زنی ۶۳ ساله از ولایت ننگرهار که سه پسر و سیزده نواسه دارد می گوید که در مورد این روز چیزی نمی داند.
او که با نگهداری چند مرغ خانگی درآمد اندکی بدست می آورد به رادیو آزادی گفت که اکنون فراهم کردن سه وعده غذایی برای خانواده اش نیز دشوار شده است.
«در باره این روز چیزی نمی دانم، پیش از این ما با مرغداری گذران می کردیم، اما حالا نمی شود، قیمت ها زیاد شده است، پول زمین و کار هم اکنون نیست، خشکسالی است، مردان ما بیکار اند.»
زنی در ولسوالی پشت رود ولایت فراه که زمانی در یک مکتب متوسطه دخترانه معلم بوده و خانواده روستایی اش را از نظر مالی تأمین می کرد، می گوید که پس از بازگشت طالبان بیکار شده و اکنون خانواده اش با مشکلات جدی اقتصادی روبه رو است.
او نیز به شرط عدم ذکر نامش به رادیو آزادی گفت: «فعلاً مشکلات بیشتر شده اند، یعنی ما هیچ درآمدی نداریم، زندگی با قرض گرفتن پیش می رود، البته اکنون کسی به کسی قرض نمی دهد، دیگر چیزی نیست که خرج های روزمره و زندگی ما را با آن تأمین کنیم.»
ترنم سیدی رئیس شبکه سیاسی مشارکت زنان افغانستان و فعال حقوق زنان، می گوید که به طور کلی وضعیت زنان روستایی پس از حکومت طالبان نشان می دهد که آزادی ها و فرصت ها برای آنان به شدت کاهش یافته اند:
«در مجموع می توان گفت که پیش از طالبان و پس از آن وضعیت زنان روستایی قابل مقایسه نیست؛ آزادی ها و فرصت ها خیلی کم شده اند. پیش از آمدن طالبان، این زنان امکان مشارکت اقتصادی، آموزشی و سیاسی داشتند و در عرصه های ورزشی، هنری، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی فعالیت می کردند و پیشرفت های خوبی داشتند، اما پس از آمدن طالبان وضعیت بسیار تغییر کرده است، ما شاهد محدودیت های شدید بر زنان هستیم که زندگی اجتماعی شان را زیر فشار قرار داده است.»
اما حکومت طالبان بارها ادعا کرده است که حقوق دختران و زنان در افغانستان در چارچوب شریعت اسلامی محفوظ است ، ادعایی که برای افغان ها و ناظران بین المللی پذیرفتنی نیست.
قابل یادآوری است که پس از بازگشت طالبان در بیش از چهارسال گذشته، نه تنها زنان روستایی، بلکه زنان شهری نیز با مشکلات فراوان، به ویژه اقتصادی، دست به گریبان اند، زیرا حکومت طالبان در بسیاری از نهاد های دولتی و غیردولتی کار زنان را ممنوع کرده است.
فعالیت زنان در آرایشگاه های زنانه نیز ممنوع است و در بسیاری از عرصه ها فعالیت زنان با محدودیت های گسترده مواجه شده است.
پیش از این زنان روستایی در مناطق روستایی در کشاورزی زمین ، مرغداری، صنایع دستی، خیاطی و امثال آن فعال بودند، و گاهی از سوی دولت یا برخی موسسات غیر دولتی نیز مورد حمایت قرار می گرفتند، اما اکنون این زنان می گویند که کار و درآمد سابق برای شان باقی نمانده، حمایتی از آنان صورت نمی گیرد و با محدودیت های فراوان حکومت طالبان مواجه اند.