شورای مهاجرین ناروی: بازگشت مهاجران و خشکسالی‌ها، بحران بشری در افغانستان را تشدید کرده است

(آن‌آرسی) روز شنبه، ۲۵ اکتوبر، در صفحه ایکس خود همچنان هشدار داده که بازگشت شمار فزایندهٔ مهاجران این بحران را عمیق‌تر ساخته است.

شورای مهاجرین ناروی در ادامه افزوده است که کاهش کمک‌ها ظرفیت ارائهٔ حمایت را محدود ساخته و تأکید کرده است که اقدام فوری از سوی تمویل‌ کنندگان بسیار ضروری است.

زلمی، یکی از دهقانان در ولسوالی سنگ‌ آتش ولایت بادغیس، یکشنبه، ۲۶ اکتوبر، به رادیو آزادی در این مورد گفت: "در این چند سال آخر، معمولاً یا با خشکسالی روبه‌رو هستیم یا طوفان‌ های شدیدی می‌شود؛ محصولات ما از بین می‌رود. در همین یکی دو سال گذشته باور کنید چیزی که کشت می‌کنیم همان را بدست نمی‌آوریم. مصارف گاورانی و زحماتی که می‌کشیم یک طرف، حتی مصارف خود را بدست نمی‌آوریم. این مشکلات واقعاً روزگار دهقانان را دشوار ساخته و همه ‌ساله ما متضرر هستیم."

همزمان، زاهدالله احمدی، دهقان در ولسوالی مقر ولایت بادغیس، نیز به رادیو آزادی گفت: "امسال محصولات زراعتی ما به ‌شدت آسیب دیده، وضعیت بسیار خراب است. باور کنید تمام زحمات ما بی‌نتیجه مانده و هیچ محصول برداشت نتوانستیم، اکنون زمستان رسیده و ما هم بیکار ماندیم؛ نه محصولی داریم و نه منبع درآمد."

با این حال، مشکلات تنها به ولایت بادغیس درغرب افغانستان محدود نیست. بازگشت گستردهٔ مهاجران از کشورهای همسایه، فشار مضاعفی بر منابع و اقتصاد محلی در ولایت‌ های دیگر نیز وارد کرده است.

ثناگل، یکی از مهاجران برگشته از پاکستان در ولایت لغمان، به رادیو آزادی گفت: "اینجا غریبی است. پولی که یو‌ ان‌ اچ‌ سی ‌آر برای ما داده بود، به کرایهٔ موتر دادیم. صدای ما را کی بلند کند، کی بشنود؟ در میان مهاجرین زنان بیوه، ایتام و کسانی‌ اند که کار کرده نمی‌توانند، کسی که توان کار کردن را دارد هم کار نیست؛ این چطور شود؟"

آرشیف: قریه پلنگان ولایت غور

یکی از مهاجران برگشته از ایران در ولایت جوزجان، که نخواست نامش در گزارش گرفته شود، به رادیو آزادی گفت: "هیچ‌ کس کمکی نکرده، اینجا کار هم نیست که شوهرم برود کار کند. نه جای داریم و نه نان خوردن. طفل هایم کم مانده از بین بروند، تمام بدن شان دانه پیدا کرده، پول ندارم پیش داکتر ببرم."

افرادی که در این گزارش با آنان مصاحبه شده است، از حکومت طالبان و سازمان‌ های امدادرسان می‌خواهند که به طور فوری با آنان همکاری کنند.

دفتر هماهنگی امور بشر دوستانۀ سازمان ملل متحد (اوچا) پنج روز قبل گفت که خشکسالی‌ های مکرر در پنج سال گذشته معیشت مردم افغانستان را تهدید کرده و سال ۲۰۲۵ یکی از شدیدترین سال‌ های خشکسالی در نیم قرن گذشته در این کشور ثبت‌ شده است.
این در حالی است که پیش از این، شماری از سازمان‌ های بین‌المللی، از جمله سازمان بین‌المللی مهاجرت، هشدار داد که افغانستان در حال حاضر با یک «بحران سه‌گانه» روبه‌رو است.

می هیونگ پارک، رئیس این سازمان در افغانستان، به تاریخ ۱۶ سپتمبر گفته بود که بازگشت اجباری مهاجران از کشورهای همسایه، خشکسالی ناشی از تغییرات اقلیمی و کمبود بودجه برای نهادهای امدادرسان، سه چالش عمده‌ای اند که مردم افغانستان را تحت فشار قرار داده‌ اند.

بر اساس آمار تازهٔ کمیشنری عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان (یو‌ان‌اچ‌سی‌آر)، ۲.۸ میلیون تن از آغاز سال جاری میلادی تا اواخر سپتمبر از کشور های همسایه به افغانستان بازگشته‌ اند.

سازمان‌های بین‌ المللی می‌گویند که این بازگشت‌کنندگان از کشورهای همسایه وارد کشوری می‌شوند که از پیش با فقر، خدمات محدود و شرایط خشکسالی رو ‌به ‌وخامت دست ‌و پنجه نرم می‌کند.