آنان می گویند که حضور نمایندگان نهادهای سازمان ملل متحد در این نشست ها برای جلب توجه جهان به تاثیرات تغییرات اقلیمی در افغانستان، موثر است اما کافی نیست.
عبدالباسط رحمانی، یکی از این آگاهان به رادیو آزادی گفت که نمایندگی مستقیم ملی در چنین نشست ها ضروری است.
آقای رحمانی افزود:
«حضور سازمان‌های بین‌المللی و شاخه‌های سازمان ملل در (COP30) می‌تواند مفید باشد، اما نه در حدی که تیم‌ها و متخصصان تکنیکی از خود افغانستان به‌طور مستقیم شرکت داشته باشند. این سازمان‌ها در بخش‌های محدود برنامه دارند و برنامه‌ها در سطح ملی اجرا نمی‌شوند، علاوه بر آن بسیاری از این نهادهای بین‌المللی از سوی دفتر سازمان ملل بودجهٔ کافی ندارند.»
سی امین کنفرانس تغییرات اقلیم سازمان ملل متحد ،کاپ۳۰، روز دوشنبه (۱۹ عقرب ، ۱۰ نوامبر) در شهر بلم برازیل آغاز شد و تا بیست و یکم نوامبر ادامه می یابد.
در این نشست بین‌المللی اقلیم بیش از ۱۹۰ کشور نماینده دارند و دربارهٔ توسعهٔ انرژی‌های تجدید پذیر و کمک به کشورهای آسیب‌دیده از تغییر اقلیم بحث می‌کنند.
در حالی‌که هیچ نماینده‌ای از افغانستان به این کنفرانس دعوت نشده است، نمایندگان برخی نهادهای سازمان ملل متحد که در افغانستان فعال‌اند در این نشست حضور دارند و هر از گاهی دربارهٔ آسیب‌های ناشی از تغییر اقلیم در افغانستان و تأثیر آن بر مردم گزارش داده‌اند.
احمد جاوید نور یکی دیگر از آگاهان امور حفاظت از محیط‌زیست به رادیو آزادی گفت که سازمان ملل متحد می توانست از نمایندگان نهادهای غیردولتی فعال در این زمینه در افغانستان نیز برای شرکت دعوت کند.
آقای نور افزود:
«اگر صدای مردم شنیده نشود، نتیجهٔ مطلوب به‌دست نخواهد آمد؛ به‌ویژه برای مردم و دربارهٔ تغییرات محیطی و اقلیمی این کشور. سازمان ملل می‌توانست این موضوع را غیرسیاسی کند و نماینده‌ای از افغانستان دعوت کند. نه تنها از سوی حکومت طالبان، بلکه از میان اقشار مختلف، جامعهٔ مدنی و نهادهایی که در زمینهٔ محیط‌زیست و تغییر اقلیم کار می‌کنند؛ آن‌گاه صدای مردم آسیب‌دیدهٔ افغانستان شنیده می‌شد.»
این کارشناسان می‌گویند که نشست (COP30) برای جلب کمک‌ها به کشورهای آسیب‌دیده از تغییر اقلیم بسیار مهم است و کشورهای که مانند افغانستان از تغییر اقلیم آسیب‌دیده و نمایندگانی در این نشست دارند، می‌توانند از این فرصت استفاده بهتر کنند.
سازمان ملل متحد دربارهٔ دلیل عدم دعوت از نمایندگان حکومت طالبان برای شرکت در این کنفرانس توضیحی نداده است، اما کار‌شناسانی که در این گزارش با آنان صحبت شده گفته اند که این محدودیت به‌خاطر عدم به‌رسمیت‌شناختن حکومت طالبان در سطح بین‌المللی است.
از زمان بازپس‌گیری قدرت توسط طالبان، به‌جز روسیه، تاکنون هیچ کشور دیگری حکومت طالبان را به‌رسمیت نشناخته است.
ادارهٔ ملی حفاظت از محیط‌زیست تحت کنترل حکومت طالبان نیز به دلیل عدم دعوت‌شدن در کنفرانس (COP30) انتقاد کرده است.
این اداره بتاریخ ۹ نوامبر در اعلامیه ای از سازمان ملل، جامعهٔ بین‌المللی و نهادهای مربوطه خواسته است که برای شنیدن صدای میلیون‌ها افغان که از تغییر اقلیم متأثر شده‌اند، زمینهٔ مشارکت آنان در چنین کنفرانس‌ها و نشست‌های بین‌المللی را فراهم سازند.
رادیو تلویزیون ملی تحت کنترل طالبان بتاریخ ۱۱ نوامبر به نقل از مطیع‌الحق خالص رئیس ادارهٔ ملی حفاظت از محیط‌زیست طالبان گفته است که اگر آن‌ها از شرکت در نشست‌های بین‌المللی منع شوند، اجرای تعهدات مربوط به کنوانسیون‌های محیط‌زیستی با مشکل مواجه خواهد شد و مشکلات مردم افغانستان به‌درستی به جامعهٔ بین‌المللی منتقل نخواهد شد.
در ادامه آمده که او این اظهارات را در دیدار با کینیچی ماساموتو،سفیر جاپان در کابل مطرح کرده است.
سفیر جاپان گفته که تغییر اقلیم یکی از اولویت‌های افغانستان است و باید در این زمینه با این کشور کمک شود.
افغانستان در سال ۲۰۱۵ عضویت کنوانسیون تغییر اقلیم را کسب کرد و سالانه نمایندگانی در کنفرانس‌های جهانی شرکت می‌کردند، اما پس از بازگشت طالبان به قدرت، امسال به‌عنوان کشور عضو در این اجلاس دعوت نشده است.
یک منبع در ادارهٔ ملی حفاظت از محیط‌زیست طالبان که به دلیل حساسیت موضوع نخواست نامش فاش شود، به رادیو آزادی گفت که هر چند سال گذشته رئیس این اداره به‌عنوان مهمان در نشست اقلیم سازمان ملل متحد شرکت کرده بود ؛ اما امسال به‌دلیل عدم به‌رسمیت شناخته شدن حکومت این گروه از سوی جامعهٔ جهانی هیچ دعوتنامۀ دریافت نکرده‌اند.
افغانستان از جمله ده کشورِ بسیار آسیب‌پذیر در برابر تغییر اقلیم است و با مشکلاتی از جمله خشکسالی شدید، سیلاب‌ها، بارندگی های نامنظم و کمبود آب روبه‌رو است.