این نهاد روز یکشنبه ۹ قوس در اعلامیهای که در صفحهٔ خود در ایکس منتشر کرده، گفته است که این خطرات از ناامنی جاده ها تا کمبود خدمات اولیه متغیر است.
UN-Habitat تأکید کرده است که فراهم کردن محیطی امن و مصون برای زنان و دختران ضروری است تا آنها بتوانند مهارتهای مختلف را بیاموزند و پیشرفت کنند.
این نهاد درخواست کرده که در جریان کمپاین ۱۶ روزه محو خشونت علیه زنان، همه باید از زنان و دختران افغان حمایت کنند.
برخی زنان در افغانستان نیز میگویند شرایط هر روز برایشان دشوارتر میشود و آنان احساس امنیت نمیکنند.
در جادهها امنیت نداریم، در خانه حق تصمیمگیری نداریم و هیچ امیدی به آینده نیست
یکی از ساکنان کابل که به دلیل حساسیت موضوع نخواست نامش فاش شود به رادیو آزادی گفت: «ما در جادهها امنیت نداریم، در خانه حق تصمیمگیری نداریم و هیچ امیدی به آینده نیست. پس از آمدن طالبان، حق آموزش، کار و همه چیز را از ما گرفتهاند. حتی حق بیرون رفتن از خانه را هم از ما گرفتهاند. هر روز در ترس زندگی میکنیم. حتی برما محدودیت ها تحت قوانینی وضع گردیده که حتی نوشته نشده است، آنها فقط یک هدف دارند و آن اینکه ما را از جامعه حذف کنند.»
در همین حال، بخش زنان سازمان ملل متحد (UN Women) نیز در حمایت از کمپاین ۱۶ روز فعالیت علیه خشونت مبتنی بر جنسیت، در بیانیهای اعلام کرده است که نهادهای پشتیبان زنان در افغانستان با کمبود بودجه روبهرو هستند، اما همچنان خدمات خود به زنان خشونتدیده را ادامه میدهند.
این نهاد نیز روز یکشنبه در صفحه ایکس خود نوشته که سازمانهای حامی زنان در افغانستان یکپنجم حصه بودجه خود را از دست دادهاند.
در این اعلامیه آمده است که ۶۰ درصد نهادهای حامی زنان گزارش دادهاند که به دلیل کاهش کمکها، امسال پروژههای کمتری را اجرا کردهاند.
کمپاین ۱۶ روزه محو خشونت علیه زنان هر سال در جهان از ۲۵ نوامبر (روزجهانی محو خشونت در برابر زنان )تا ۱۰ دسمبر راه اندازی می شود.
Your browser doesn’t support HTML5
گزارشگر ملل متحد: اختلافنظر جدی دربارهٔ آموزش دختران در درون طالبان وجود دارد
یک زن ساکن ولایت بلخ که او نیز به دلایل امنیتی نخواست نامش فاش شود وبه شرط تغییر صدایش به رادیو آزادی گفت:
«کمکهای بینالمللی قطع شده، کار را از ما گرفتهاند و مشکلات اقتصادی زنان از هر زمان دیگر بیشتر شده است، بهویژه زنانی که سرپرست ندارند. من خودم یک زن بیسرپرست هستم و سه کودک دارم، اما نه میتوانم کار کنم و نه کسی به من کمک میکند. حتی از ترس نمیتوانم از خانه بیرون شوم.»
حکومت طالبان پس از به قدرت رسیدن درسال ۲۰۲۱میلادی درافغانستان محدودیت های مختلف ازجمله ممنوعیت بر آموزش بالاتر از صنف ششم دختران و کار زنان در بیشتر اداره های دولتی و غیر دولتی را ممنوع قرار داده است.
همچنان رفتن زنان به پارک های تفریحی،حمام های زنانه،ورزشگاه و سفر در مسیر های طولانی بدون محرم و اجباری ساختن حجاب و شماری ممنوعیت های دیگر را برآنان وضع کرده است.
هرچند این محدودیتهای طالبان با واکنشهای گستردهای در داخل و خارج روبهرو شده است، اما طالبان اقدامات خود را شریعت اسلامی خواندهاند ،چیزی که بیشتری از علمای دینی آن را شریعت نه بلکه سیاست های سختگیرانه میدانند.