پيوتر ایلیچ چايكوفسكي که فرزند مفتش يك معدن بود، به تاریخ هفتم ماه می سال 1840 به دنیا آمد و به تاریخ نهم نوامبر سال 1893 در گذشت.
چايكوفسكي در مکتب زبان فرانسوی را آموخت و با اساسات هنر موسيقي آشنا شد. وی در نوزده سالگي از رشتهء حقوق فارغ التحصيل شد و به خدمت دولت درآمد.
ولي موسیقی در تار و پود وجودش ریشه دوانیده بود. وی در هر صدایی موسیقی را می جست و آن را می یافت. روی همین دلیل دوسال بعد در يك انستيتوت موسيقي که تازه تأسيس شده بود، نزد آنتون روبين شتاين به آموزش موسیقی پرداخت. اين انستيتوت همان نهادی بود كه بعداً به كنسراوتوار مشهور سنت پترزبورگ مبدل شد.
چايكوفسكي چهار سال درآن انستيتوت درس خواند و به خاطر ساختن یک اثر موسیقی بر اساس یک قصيدهء شيلر به دريافت مدال نقره نایل شد.
این همان قصيده شيلر بود كه لودویک بتهوون در یک بخش از سمفوني نهم خود از آن استفاده كرده است.
بعد پيوتر جوان در كنسرواتوار موسیقی در شهر مسكو كه به ریاست نيكلای روبين شتاين، برادر استادش آنتون روبين شتاين اداره مي شد، سمت استادي را در رشتهء هارموني یافت.
چايكوفسكي جداً به كار آهنگسازي روي آورد.
از نخستين آثار وي «سمفوني روياي زمستاني» چند «اورتور» و قطعات برای مجموعهء سازهاي اركستر موسيقي مجلسي بود.
ولي فقط در سال 1869 يعني در بيست و نهمین سال زنده گیش بود كه نخستين نشانه هاي از سبك خاص وي در تصنيف يك «پویم سمفونيك» تحت عنوان «تقدير» مشخص شد.
از مشهورترين آثار وي مي توان اپراي «اویکینی اونگين» سه سمفوني آخر، كنسرتورهاي ويلن و پيانو و بالت «درياچهء قو» را نام برد.
در بالت دریاچهء قو«اودت» به وسیلهء یک جادوگر به نام"روتبارت" به یک قو مبدل شده است و تنها در نیمه شب ها است که با همراهانش برای ساعات چند دوباره به شکل انسان ظاهر می شوند.
یک شب شهزاده «زیگفرید»، «اودت» را می بیند و عاشقش می شود. سوگند می خورد که «اودت» را از شر طلسم "روتبارت" جادوگر رها خواهد کرد.
در آن شبی که در قصر شهزاده «زیگفرید» مراسمی برپاست که در جریان آن شهزاده باید همسرش را انتخاب کند. «روتبارت» جادوگر به شکل یک شوالیه به میهمانی او می آید و دخترش «اودیل» را نیز با خود به همراه می آورد که او را به وسیلهء جادو کاملاء «اودت» شبیه ساخته و با این نیرنگ شهزاده «زیگفرید» را شیفته او می کند، ولی با رسیدن «اودت» شهزاده به اشتباهش پی می برد، به دریاچه می شتابد و به بی وفاییش اعتراف می کند. «اودت» شهزاده را می بخشد، ولی «روتبارت» جادوگر سر می رسد و با جادویش، با ایجاد یک توفان سهمگین سبب غرق شدن «اودت» و «زیگفرید» می شود.
با گذشت زمان فرجام بالت دریاچه قو در برخی نمایشات نیز تغییر کرده است. در برخی نمایش ها شهزاده با جادوگر می جنگد و پیروز می شود و طلسم اورا می شکند، در بر خی دیگر پس از باطل شدن جادوی «روتبارت» پس از گذشت سال ها هنگام قدم زدن کنار دریاچه و چیدن گل، یک بار دیگر، شهزاده «زیگفرید» و «اودت»، توسط «روتبارت» جادوگر غافل گیر شده، تبدیل به قو می شوند.
آثار چايكوفسكي بيش از هر اثر ديگر آهنگسازان روسی، در سراسر جهان اجرا مي شود و او را در زمرهء آن آهنگسازان روسي مي شمارند كه موسيقي اش بازتاب دهندهء وضعيت اجتماعي روسيه است. چايكوفسكي در آثارش از عناصر ملي قهرماني و مردمي روسيه بهره برده است. وی در ادبيات و فلسفه مطالعات بسيار عمیق داشت و به چند زبان اروپايي نیز آشنا بود.
چايكوفسكي به آثارش نگرش خیلی عميق و منتقدانه داشت و خود بسا آثار اوليه اش را از بين برده است.
وی بر اين عقيده بود كه به وسیلهء اپرا ، انسان هاي بيشتر را مي توان مورد خطاب قرار داد.
چایکوفسکی تأثير موسيقي غرب را بر آثارش پذيرا بود و ولف گانگ امادی موتسارت را بيش از حد ستايش می کرد و سمفوني هاي لودویک بتهوون سرمشق بسياري از آثارش بوده است:
چايكوفسكي در مکتب زبان فرانسوی را آموخت و با اساسات هنر موسيقي آشنا شد. وی در نوزده سالگي از رشتهء حقوق فارغ التحصيل شد و به خدمت دولت درآمد.
ولي موسیقی در تار و پود وجودش ریشه دوانیده بود. وی در هر صدایی موسیقی را می جست و آن را می یافت. روی همین دلیل دوسال بعد در يك انستيتوت موسيقي که تازه تأسيس شده بود، نزد آنتون روبين شتاين به آموزش موسیقی پرداخت. اين انستيتوت همان نهادی بود كه بعداً به كنسراوتوار مشهور سنت پترزبورگ مبدل شد.
چايكوفسكي چهار سال درآن انستيتوت درس خواند و به خاطر ساختن یک اثر موسیقی بر اساس یک قصيدهء شيلر به دريافت مدال نقره نایل شد.
این همان قصيده شيلر بود كه لودویک بتهوون در یک بخش از سمفوني نهم خود از آن استفاده كرده است.
بعد پيوتر جوان در كنسرواتوار موسیقی در شهر مسكو كه به ریاست نيكلای روبين شتاين، برادر استادش آنتون روبين شتاين اداره مي شد، سمت استادي را در رشتهء هارموني یافت.
چايكوفسكي جداً به كار آهنگسازي روي آورد.
از نخستين آثار وي «سمفوني روياي زمستاني» چند «اورتور» و قطعات برای مجموعهء سازهاي اركستر موسيقي مجلسي بود.
ولي فقط در سال 1869 يعني در بيست و نهمین سال زنده گیش بود كه نخستين نشانه هاي از سبك خاص وي در تصنيف يك «پویم سمفونيك» تحت عنوان «تقدير» مشخص شد.
از مشهورترين آثار وي مي توان اپراي «اویکینی اونگين» سه سمفوني آخر، كنسرتورهاي ويلن و پيانو و بالت «درياچهء قو» را نام برد.
در بالت دریاچهء قو«اودت» به وسیلهء یک جادوگر به نام"روتبارت" به یک قو مبدل شده است و تنها در نیمه شب ها است که با همراهانش برای ساعات چند دوباره به شکل انسان ظاهر می شوند.
یک شب شهزاده «زیگفرید»، «اودت» را می بیند و عاشقش می شود. سوگند می خورد که «اودت» را از شر طلسم "روتبارت" جادوگر رها خواهد کرد.
در آن شبی که در قصر شهزاده «زیگفرید» مراسمی برپاست که در جریان آن شهزاده باید همسرش را انتخاب کند. «روتبارت» جادوگر به شکل یک شوالیه به میهمانی او می آید و دخترش «اودیل» را نیز با خود به همراه می آورد که او را به وسیلهء جادو کاملاء «اودت» شبیه ساخته و با این نیرنگ شهزاده «زیگفرید» را شیفته او می کند، ولی با رسیدن «اودت» شهزاده به اشتباهش پی می برد، به دریاچه می شتابد و به بی وفاییش اعتراف می کند. «اودت» شهزاده را می بخشد، ولی «روتبارت» جادوگر سر می رسد و با جادویش، با ایجاد یک توفان سهمگین سبب غرق شدن «اودت» و «زیگفرید» می شود.
با گذشت زمان فرجام بالت دریاچه قو در برخی نمایشات نیز تغییر کرده است. در برخی نمایش ها شهزاده با جادوگر می جنگد و پیروز می شود و طلسم اورا می شکند، در بر خی دیگر پس از باطل شدن جادوی «روتبارت» پس از گذشت سال ها هنگام قدم زدن کنار دریاچه و چیدن گل، یک بار دیگر، شهزاده «زیگفرید» و «اودت»، توسط «روتبارت» جادوگر غافل گیر شده، تبدیل به قو می شوند.
آثار چايكوفسكي بيش از هر اثر ديگر آهنگسازان روسی، در سراسر جهان اجرا مي شود و او را در زمرهء آن آهنگسازان روسي مي شمارند كه موسيقي اش بازتاب دهندهء وضعيت اجتماعي روسيه است. چايكوفسكي در آثارش از عناصر ملي قهرماني و مردمي روسيه بهره برده است. وی در ادبيات و فلسفه مطالعات بسيار عمیق داشت و به چند زبان اروپايي نیز آشنا بود.
چايكوفسكي به آثارش نگرش خیلی عميق و منتقدانه داشت و خود بسا آثار اوليه اش را از بين برده است.
وی بر اين عقيده بود كه به وسیلهء اپرا ، انسان هاي بيشتر را مي توان مورد خطاب قرار داد.
چایکوفسکی تأثير موسيقي غرب را بر آثارش پذيرا بود و ولف گانگ امادی موتسارت را بيش از حد ستايش می کرد و سمفوني هاي لودویک بتهوون سرمشق بسياري از آثارش بوده است:
