دربرنامه قبلی میراث خشونت به خشونت هایی که اطفال افغان با آن روبرو اند نگاهی انداخته، عوامل، عواقب و راه های جلوگیری ازخشونت علیه اطفال را جویا شدیم، دربخش امروزی نگاهی می اندازیم به اوضاع زنان افغانستان و خشونت هایی که زنان افغان با آن مواجه اند. این برنامه را با تعریف از عبارت خشونت علیه زنان، آغاز می نماییم.
براساس تعریف مجمع عمومی ملل متحد، خشونت علیه زنان عبارت است از، هرگونه عمل خشونت آمیز بر پایه جنسیت که بتواند منجر به آسیب فیزیکی، جنسی یا روانی زنان شود. جبر و سلب مستبدانه آزادی های زنان چه در اجتماع و چه در زندگی شخصی، خشونت علیه زنان عنوان شده است.
افغانستان از جمله کشورهایی است که موارد زیاد خشونت علیه زنان در آن دیده میشود. به گفته داکتر ثریا صبح رنگ مسوول بخش دفاع از حقوق زنان کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان، لت و کوب زنان در خانواده ها، ازدواج های اجباری، عدم پرداخت نفقه، ممانعت از رفتن به مکتب و فعالیت های اجتماعی، غصب ملکیت، فرار از منزل، خودسوزی ها و غیره از مواردی اند که زنان افغان اغلبا شاهد آن میباشند.
کنوانسيون منع خشونت علیه زنان که افغانستان هم از امضا کننده گان آن می باشد خشونت عليه زنان را منع مي کند، اما با آنهم تبعيض عليهء زنان به صورت گسترده در افغانستان وجود داشته و خشونت علیه آنان بخشی از زنده گی عادی می باشد. لت و کوب زنان در خانواده، توهين نمودن، ازدواج های اجباری و تجاوز جنسي عليه زنان، از جمله موارد خشونت های رايج در افغانستان مي باشند.
به گفته داکتر صبح رنگ، زنان افغان نه تنها درولایات دورافتاده کشور جایی که سطح آگاهی زنان درمورد حقوق بنیادی شان کمرنگ می باشد، بلکه درهمه نقاط افغانستان مورد خشونت قراردارند و تخطی های زیاد از حقوق انسانی آنان صورت می گیرد.
براساس گذارش منتشر شده ازسوی کمسیون مستقل حقوق بشر افغانستان، خشونت علیه زنان در افغانستان شدیدا درحال افزایش است. به گفته دانشمندان اعمال خشونت آمیز می تواند صدها هزار زن درکشور مارا به امراض روحی و افسرده گی های روانی مبتلا سازد.
براساس گذارش ها زنانی که مورد خشونت شدید خانواده گی قرارمی گیرند و خواهان کمک عدلی و قضایی درزمینه می گردند با برخورد نامناسب پولیس و نهادهای قضایی مواجه می گردند. گذارش های وجود دارد که در افغانستان نهادهای مسوول و جامعه نیز به زنان قربانی خشونت ها، با ديده ای حقارت مي نگرند.
در بسياری حالات ننگ و غيرت باعث مي شود که مردان خانواده انواع مختلف خشونت را عليهء زنان در درون خانواده اعمال نمايند. در برخی از حالات، هرگاه یک زن مورد تجاوز قرار مي گيرد، خانواده وی اين مساله را ننگ دانسته به جای رجوع به مراکز قضايی و تعقیب قانونی متهم، دست به خشونت با قربانی و حتا قتل وی مي زنند.
در افغانستان بسياری قضايای خشونت و حتی قتل زنان در خفا و بدون مجازات باقی مي مانند. خودسوزی ها درکشور افزایش یافته که عامل اصلی این عمل، خشونت ها درمقابل آنان و تخطی های صورت گرفته از حقوق انسانی آنان، دانسته می شود.
رجوع زنان به مراکز عدلی و قضایی برای خانواده های افغان يک مساله شرم آور و کسر شان پنداشته می شود. به اين دليل بسياری زنان قربانی خشونت، نمي توانند به نهادهایی مسوول قانونی مراجعه کنند و از ناچاری زیاد دست به خودسوزی های می زنند. تعداد به این نظرند که حتی در مجلس نماینده گان افغانستان هم برخورد بازنان تبعیض آمیز می باشد.
افغانستان یک کشور اسلامیست که اسلام خشونت علیه زنان را شدیداً منع قرارداده است.
متاسفانه در جامعه افغانی، تقریبا هر مرد به خود حق می دهد، همسر خود را لت و کوب کند و این کار خود را پوشش اسلامی هم می دهند.
خشونت علیه زنان پدیدهء است که در جوامع مختلف جهان، فقیر و غنی، پیشرفته و عقب مانده و حتی در دموکراسی های که حاکمیت قانون در آن ها کاملا برقرار است، دیده می شود.
تلاش های بین المللی برای جلوگیری از اعمال خشونت علیه زنان در دسامبر سال 1993 منتج به آن شد که ، مجمع عمومی ملل متحد رسماً در زمینه اقدام نموده و اعلامیه جهانی منع خشونت علیه زنان را صادر کند.
در این اعلامیه خشونت علیه زنان چنین تعریف شده است:
خشونت عليه زنان عبارت است از، هر عمل خشونت آميز بر اساس جنس، که به آسیب يا رنجاندن جسمی، جنسی، يا روانی زنان منجر شود.
اجبار يا محروم کردن مستبدانه زنان از آزادی، آزار جنسی دختران جوان در خانه، خشونت مربوط به جهزيه، ختنه زنان و ديگر رسوم عملی که به زنان آسيب می رساند، قاچاق زنان و وادار نمودن آنان به تن فروشی نیز خشونت علیه زنان عنوان شده است.
براساس مواد سوم و چهارم این اعلامیه زنان بطور مساوی حق برخورداری و حفظ همه حقوق بشری و آزادی های اساسی در عرصه های سياسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، مدنی، و همه عرصه های ديگر را دارند. این حقوق شامل حق زنده گی، برابری در مقابل قانون، حق آزادی و امنیت شخصی، حق آزادی از همه اشکال تبعیض، حق دسترسی عادلانه و رضایت بخش در ساحه کار و غیره می باشد. دولت ها باید خشونت عليه زنان را محکوم نموده و هيچ رسم، سنت يا ملاحظات مذهبی را که می تواند منتج به محدودیت حقوق زنان گردد، دراین جوامع عملی نه نمایند.
ده ها سازمان و موسسات غیر دولتی یا انجو ها در کشورهای مختلف مشغول فعالیت جهت جلوگیری از اعمال خشونت علیه زنان و دفاع از حقوق آنان می باشند. سازمان های بین المللی مدافع حقوق بشر چون امنیستی انترنشنال، هیومن رایتس واچ، سازمان بین المللی زنان برای زنان و غیره از جملهء موسسات اند که برای دفاع از حقوق بشر و هم بهبود وضیعت بشری زنان و اطفال درنقاط مختلف جهان فعالیت دارند.
امنیستی انترنشنال و هیومن رایتس واچ بخش های خاص دارند که برای جلوگیری از خشونت علیه زنان و اطفال فعالیت می کنند.
سازمان صحی جهان یا دبلیو ایچ او هم دفتر خاص دارد که برای جلوگیری از خشونت علیه زنان و اطفال فعالیت دارد.
داکتر کریس میکلند مسوول بخش جلوگیری از خشونت سازمان صحی جهان، درمورد راه های که این سازمان توسط آن از بروز خشونت علیه زنان درکشورهای مختلف استفاده می کند، می گوید:
«یکی از راه هایی که از طریق آن می توان از خشونت علیه زنان جلوگیری، محو خشونت علیه اطفال می باشد. زیرا اطفالی که در خردسالی مورد خشونت و لت کوب قرار می گیرند، خود در بزرگی دیگران را مورد خشونت قرار می دهند. راه دیگر جلوگیری از خشونت علیه زنان اینست که این پدیده را، قبل از آنکه به وقوع بپیوندد از آن جلوگیری کرد. این کار را توسط برنامه های آموزشی درمکاتب و دادن معلومات به جوانان می توان انجام داد، مثلا دادن معلومات درمورد آسیب های الکهول که خود، یکی از عوامل مهم بروز خشونت علیه زنان می باشد،،، وغیره »
باوجود اقدامات و تلاش های جدی درصحنه ملی و بین المللی پدیده خشونت بخش از زنده گی روزمزه زنان کشور ما را تشکیل می دهد. پس برای محو پدیده خشونت علیه زنان درکشور چی باید کرد؟؟ بالا بردن آگاهی عمومی می تواند درکاهش خشونت علیه زنان موثر باشد.
ازسوی دیگر علما وظیفه دارند که بگویند خشونت در برابر زنان و لت و کوب آنان یک عمل غیر اسلامیست.
ظرفیت نیروهای پلیس و نهادهای عدلی و قضایی در افغانستان نیز باید تقویت یابد تا این نهادها بتوانند به موارد خشونت علیه زنان به درستی رسیده گی کنند و راه را برای آینده بهتر برای زنان و جامعه عادلانه تری هموار سازند.
براساس تعریف مجمع عمومی ملل متحد، خشونت علیه زنان عبارت است از، هرگونه عمل خشونت آمیز بر پایه جنسیت که بتواند منجر به آسیب فیزیکی، جنسی یا روانی زنان شود. جبر و سلب مستبدانه آزادی های زنان چه در اجتماع و چه در زندگی شخصی، خشونت علیه زنان عنوان شده است.
افغانستان از جمله کشورهایی است که موارد زیاد خشونت علیه زنان در آن دیده میشود. به گفته داکتر ثریا صبح رنگ مسوول بخش دفاع از حقوق زنان کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان، لت و کوب زنان در خانواده ها، ازدواج های اجباری، عدم پرداخت نفقه، ممانعت از رفتن به مکتب و فعالیت های اجتماعی، غصب ملکیت، فرار از منزل، خودسوزی ها و غیره از مواردی اند که زنان افغان اغلبا شاهد آن میباشند.
کنوانسيون منع خشونت علیه زنان که افغانستان هم از امضا کننده گان آن می باشد خشونت عليه زنان را منع مي کند، اما با آنهم تبعيض عليهء زنان به صورت گسترده در افغانستان وجود داشته و خشونت علیه آنان بخشی از زنده گی عادی می باشد. لت و کوب زنان در خانواده، توهين نمودن، ازدواج های اجباری و تجاوز جنسي عليه زنان، از جمله موارد خشونت های رايج در افغانستان مي باشند.
به گفته داکتر صبح رنگ، زنان افغان نه تنها درولایات دورافتاده کشور جایی که سطح آگاهی زنان درمورد حقوق بنیادی شان کمرنگ می باشد، بلکه درهمه نقاط افغانستان مورد خشونت قراردارند و تخطی های زیاد از حقوق انسانی آنان صورت می گیرد.
براساس گذارش منتشر شده ازسوی کمسیون مستقل حقوق بشر افغانستان، خشونت علیه زنان در افغانستان شدیدا درحال افزایش است. به گفته دانشمندان اعمال خشونت آمیز می تواند صدها هزار زن درکشور مارا به امراض روحی و افسرده گی های روانی مبتلا سازد.
براساس گذارش ها زنانی که مورد خشونت شدید خانواده گی قرارمی گیرند و خواهان کمک عدلی و قضایی درزمینه می گردند با برخورد نامناسب پولیس و نهادهای قضایی مواجه می گردند. گذارش های وجود دارد که در افغانستان نهادهای مسوول و جامعه نیز به زنان قربانی خشونت ها، با ديده ای حقارت مي نگرند.
در بسياری حالات ننگ و غيرت باعث مي شود که مردان خانواده انواع مختلف خشونت را عليهء زنان در درون خانواده اعمال نمايند. در برخی از حالات، هرگاه یک زن مورد تجاوز قرار مي گيرد، خانواده وی اين مساله را ننگ دانسته به جای رجوع به مراکز قضايی و تعقیب قانونی متهم، دست به خشونت با قربانی و حتا قتل وی مي زنند.
در افغانستان بسياری قضايای خشونت و حتی قتل زنان در خفا و بدون مجازات باقی مي مانند. خودسوزی ها درکشور افزایش یافته که عامل اصلی این عمل، خشونت ها درمقابل آنان و تخطی های صورت گرفته از حقوق انسانی آنان، دانسته می شود.
رجوع زنان به مراکز عدلی و قضایی برای خانواده های افغان يک مساله شرم آور و کسر شان پنداشته می شود. به اين دليل بسياری زنان قربانی خشونت، نمي توانند به نهادهایی مسوول قانونی مراجعه کنند و از ناچاری زیاد دست به خودسوزی های می زنند. تعداد به این نظرند که حتی در مجلس نماینده گان افغانستان هم برخورد بازنان تبعیض آمیز می باشد.
افغانستان یک کشور اسلامیست که اسلام خشونت علیه زنان را شدیداً منع قرارداده است.
متاسفانه در جامعه افغانی، تقریبا هر مرد به خود حق می دهد، همسر خود را لت و کوب کند و این کار خود را پوشش اسلامی هم می دهند.
خشونت علیه زنان پدیدهء است که در جوامع مختلف جهان، فقیر و غنی، پیشرفته و عقب مانده و حتی در دموکراسی های که حاکمیت قانون در آن ها کاملا برقرار است، دیده می شود.
تلاش های بین المللی برای جلوگیری از اعمال خشونت علیه زنان در دسامبر سال 1993 منتج به آن شد که ، مجمع عمومی ملل متحد رسماً در زمینه اقدام نموده و اعلامیه جهانی منع خشونت علیه زنان را صادر کند.
در این اعلامیه خشونت علیه زنان چنین تعریف شده است:
خشونت عليه زنان عبارت است از، هر عمل خشونت آميز بر اساس جنس، که به آسیب يا رنجاندن جسمی، جنسی، يا روانی زنان منجر شود.
اجبار يا محروم کردن مستبدانه زنان از آزادی، آزار جنسی دختران جوان در خانه، خشونت مربوط به جهزيه، ختنه زنان و ديگر رسوم عملی که به زنان آسيب می رساند، قاچاق زنان و وادار نمودن آنان به تن فروشی نیز خشونت علیه زنان عنوان شده است.
براساس مواد سوم و چهارم این اعلامیه زنان بطور مساوی حق برخورداری و حفظ همه حقوق بشری و آزادی های اساسی در عرصه های سياسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، مدنی، و همه عرصه های ديگر را دارند. این حقوق شامل حق زنده گی، برابری در مقابل قانون، حق آزادی و امنیت شخصی، حق آزادی از همه اشکال تبعیض، حق دسترسی عادلانه و رضایت بخش در ساحه کار و غیره می باشد. دولت ها باید خشونت عليه زنان را محکوم نموده و هيچ رسم، سنت يا ملاحظات مذهبی را که می تواند منتج به محدودیت حقوق زنان گردد، دراین جوامع عملی نه نمایند.
ده ها سازمان و موسسات غیر دولتی یا انجو ها در کشورهای مختلف مشغول فعالیت جهت جلوگیری از اعمال خشونت علیه زنان و دفاع از حقوق آنان می باشند. سازمان های بین المللی مدافع حقوق بشر چون امنیستی انترنشنال، هیومن رایتس واچ، سازمان بین المللی زنان برای زنان و غیره از جملهء موسسات اند که برای دفاع از حقوق بشر و هم بهبود وضیعت بشری زنان و اطفال درنقاط مختلف جهان فعالیت دارند.
امنیستی انترنشنال و هیومن رایتس واچ بخش های خاص دارند که برای جلوگیری از خشونت علیه زنان و اطفال فعالیت می کنند.
سازمان صحی جهان یا دبلیو ایچ او هم دفتر خاص دارد که برای جلوگیری از خشونت علیه زنان و اطفال فعالیت دارد.
داکتر کریس میکلند مسوول بخش جلوگیری از خشونت سازمان صحی جهان، درمورد راه های که این سازمان توسط آن از بروز خشونت علیه زنان درکشورهای مختلف استفاده می کند، می گوید:
«یکی از راه هایی که از طریق آن می توان از خشونت علیه زنان جلوگیری، محو خشونت علیه اطفال می باشد. زیرا اطفالی که در خردسالی مورد خشونت و لت کوب قرار می گیرند، خود در بزرگی دیگران را مورد خشونت قرار می دهند. راه دیگر جلوگیری از خشونت علیه زنان اینست که این پدیده را، قبل از آنکه به وقوع بپیوندد از آن جلوگیری کرد. این کار را توسط برنامه های آموزشی درمکاتب و دادن معلومات به جوانان می توان انجام داد، مثلا دادن معلومات درمورد آسیب های الکهول که خود، یکی از عوامل مهم بروز خشونت علیه زنان می باشد،،، وغیره »
باوجود اقدامات و تلاش های جدی درصحنه ملی و بین المللی پدیده خشونت بخش از زنده گی روزمزه زنان کشور ما را تشکیل می دهد. پس برای محو پدیده خشونت علیه زنان درکشور چی باید کرد؟؟ بالا بردن آگاهی عمومی می تواند درکاهش خشونت علیه زنان موثر باشد.
ازسوی دیگر علما وظیفه دارند که بگویند خشونت در برابر زنان و لت و کوب آنان یک عمل غیر اسلامیست.
ظرفیت نیروهای پلیس و نهادهای عدلی و قضایی در افغانستان نیز باید تقویت یابد تا این نهادها بتوانند به موارد خشونت علیه زنان به درستی رسیده گی کنند و راه را برای آینده بهتر برای زنان و جامعه عادلانه تری هموار سازند.
