باغ‌های معلق بابل یکی از عجایب هفتگانهء جهان می‌باشد که در نزدیک شهر های الهیلا و بابل در قلمرو عراق کنونی موقعیت داشته، ظاهراً این باغ ها به دستور نبوچاندنزار یا بخت‌النصر دوم حدود سال های 600 قبل از میلاد ساخته شده‌است.
می گویند این باغ ها را به هدایت نبوچاندنزار برای خانمش ملکهء افسانوی بابل امیتیس میدیا (Amytis of Media) سمیرامیس ساخته اند. آمیتیس میدیا دختر از خاندان پادشاهان ماد با پادشاه بابل ازدواج کرد تا میان دو قوم صلح تامین و پایدار باقی بماند.
سرزمین ماد ها که آمیتیس از آن جا آمده بود، کشور سرسبز کوهستانی پوشیده از گیاهان و درختان زیبا و گل های رنگین و معطر بود. ولی سرزمین بابل در یک منطقه‌ای هموار و صحرای خشک قرار داشت. آمیتیس در دوری از سرزمین خوش آب و هوای خودش دل انداخت و بیمار شد. نبوچاندنزار که به خانمش آمیتیس میدیا عشق می ورزید تصمیم گرفت، باغ های معلق بابل را برای همسر زیبایش بسازد، تا آمیتیس در دل صحرای خشک بابل، در بین در خت و گل ها از بستر سبز یاد های وطنش گذر کند و شفا یابد .
واژهء معلق که در مورد این باغ ها استفاده می‌شود، زیاد هم دقیق نیست چه در حقیقت این باغ ها به وسیلهء ریسمان، طناب، رشته و یا زنجیر به وصل و یا هم آویزان نبوده‌اند. بلکه ممکن است این برداشت از ترجمهء نادرست کلمه‌ء یونانی که تراس یا بالکن معنی می دهد، ناشی شده باشد.
با آن که از باغ‌های معلق بابل در آثار استرابو و دیودوروس سیکولوس مورخان یونانی یاد شده، ولی هم چنان در مورد موجودیت واقعی آن ها ابهامات جود دارد.
در حقیقت در هیچ نوشته‌ء بابل در مورد موجودیت این باغ ها نکاتی ذکر نشده‌است.
ولی در حکاکی‌های موجود در آن نواحی، در مورد شیوهء انتقال آب دریای فرات به ارتفاع بلند تر از بستر دریا که برای آبیاری این باغ ها نیاز بوده‌است، تصاویر و آثاری موجود می باشد.
مورخ یونانی استرابو در قرن اول قبل از میلاد از تراس های که در چندین طبقه بالای یکدیگر واقع شده، هر یک دارای ستون های سنگی مکعب شکل میان خالی بوده و با بوته های گل وگیاهان پوشیده شده بودند، یاد می کند.
تحقیقات اخیر باستان شناسان در بابل منجر به یافتن پایه‌های این ستون‌ها شده است که بر صدق نوشته های مورخ یونانی استرابو ، گواهی می دهد.
آری این عشق بود که در بابل در باغ های معلقی شگفت که تا امروز عظمت و ابهت عشق را در یاد ها تجلیل می کند.
با کلیک روی متن این مطلب را می توان شنید!
می گویند این باغ ها را به هدایت نبوچاندنزار برای خانمش ملکهء افسانوی بابل امیتیس میدیا (Amytis of Media) سمیرامیس ساخته اند. آمیتیس میدیا دختر از خاندان پادشاهان ماد با پادشاه بابل ازدواج کرد تا میان دو قوم صلح تامین و پایدار باقی بماند.
سرزمین ماد ها که آمیتیس از آن جا آمده بود، کشور سرسبز کوهستانی پوشیده از گیاهان و درختان زیبا و گل های رنگین و معطر بود. ولی سرزمین بابل در یک منطقه‌ای هموار و صحرای خشک قرار داشت. آمیتیس در دوری از سرزمین خوش آب و هوای خودش دل انداخت و بیمار شد. نبوچاندنزار که به خانمش آمیتیس میدیا عشق می ورزید تصمیم گرفت، باغ های معلق بابل را برای همسر زیبایش بسازد، تا آمیتیس در دل صحرای خشک بابل، در بین در خت و گل ها از بستر سبز یاد های وطنش گذر کند و شفا یابد .
واژهء معلق که در مورد این باغ ها استفاده می‌شود، زیاد هم دقیق نیست چه در حقیقت این باغ ها به وسیلهء ریسمان، طناب، رشته و یا زنجیر به وصل و یا هم آویزان نبوده‌اند. بلکه ممکن است این برداشت از ترجمهء نادرست کلمه‌ء یونانی که تراس یا بالکن معنی می دهد، ناشی شده باشد.
با آن که از باغ‌های معلق بابل در آثار استرابو و دیودوروس سیکولوس مورخان یونانی یاد شده، ولی هم چنان در مورد موجودیت واقعی آن ها ابهامات جود دارد.
در حقیقت در هیچ نوشته‌ء بابل در مورد موجودیت این باغ ها نکاتی ذکر نشده‌است.
ولی در حکاکی‌های موجود در آن نواحی، در مورد شیوهء انتقال آب دریای فرات به ارتفاع بلند تر از بستر دریا که برای آبیاری این باغ ها نیاز بوده‌است، تصاویر و آثاری موجود می باشد.
مورخ یونانی استرابو در قرن اول قبل از میلاد از تراس های که در چندین طبقه بالای یکدیگر واقع شده، هر یک دارای ستون های سنگی مکعب شکل میان خالی بوده و با بوته های گل وگیاهان پوشیده شده بودند، یاد می کند.
تحقیقات اخیر باستان شناسان در بابل منجر به یافتن پایه‌های این ستون‌ها شده است که بر صدق نوشته های مورخ یونانی استرابو ، گواهی می دهد.
آری این عشق بود که در بابل در باغ های معلقی شگفت که تا امروز عظمت و ابهت عشق را در یاد ها تجلیل می کند.
با کلیک روی متن این مطلب را می توان شنید!
