یاداشت های که اخیراً بنشر رسیده است، انعکاس دهندهء بازی های پشت پردهء اند که در سالیان 1980 میلادی، در زمان ریاست جمهوری رونالد ریگن بین ایالات متحده و پاکستان جریان داشت.
یاداشت های ارایه شده حاوی اسناد در مورد یک ماموریت مخفی است که فرستادهء خاص ایالات متحده در سال 1982 با جنرال ضیا الحق حکمران نظامی پاکستان ملاقات کرد و نامهء رییس جمهور ریگن را برایش داد که حاوی شواهدی بود که ثابت می ساخت، پاکستان در تلاش ساختن اسلحهء اتمیست.
آژانس خبری فرانس پرس می نویسد:
ورنان والترز(Vernon Walters) فرستادهء سری، مترجم و دیپلومات سابقه دار امریکایی می گوید:
«جنرال ضیا بطور فوق العاده مودب و آرام توضیح داد که در مورد تحقیقات و انکشاف اسلحهء اتمی معلومات ندارد، اما در این مورد از زیر دستانش خواهد پرسید.»
ورنان والترز بعد از ملاقات با جنرال ضیاالحق به وزرات خارجهء امریکا نوشته بود:
«یا وی واقعاً در مورد آن چیزی نمی داند، یا هم اینکه وی بزرگترین دروغگوی وطنپرستی است که من تا حال ملاقات کرده ام.»
امریکا بعد از خروج نیروهای اتحادشوروی سابق از افغانستان در سال 1990 پس از آنکه ثابت شد، پاکستان می خواهد اسلحهء اتمی بسازد، مساعدت هایش را به آن کشور متوقف ساخت.
پاکستان در سال 1998 بعد از کشور رقیبش هندوستان، اسلحهء اتمی را آزمایش کرد.
بر اساس یاداشت های نشر شده با آنکه امریکا می دانست که پاکستان در صدد ساختن اسلحهء اتمیست، اما رییس جمهور ریگن آن را از قانون تحریم ها که بنام سناتور لاری پرسلر(Larry Pressler) یاد می شود، استثنا قرار داد.
ادارهء رییس جمهور ریگن در حقیقت نگرانی داشت که برنامهء هستوی پاکستان، باعث بی ثباتی در منطقه خواهد شد و بصورت پیهم ضیاالحق را هوشدار می داد که کانگرس آن کشور می تواند مساعدت ها را به پاکستان قطع کند.
در سال 1982 وزیر خارجه امریکا جورج شولتز (George Shultz) با تاکید بر اینکه شواهد زیادی در مورد اینکه ضیالحق با ایالات متحده پیمان شکنی می کند، موجود است؛ با در نظرداشت نقش مرکزی ضیا در رسانیدن اسلحه به گوریلا های اسلامی که موفقانه برضد اتحاد شوروی وقت می جنگیدند، به رییس جمهور ریگن نوشته بود:
« سکته گی در روابط با پاکستان پایهء اساسی سیاست خارجی امریکا را که عبارت از رسانیدن مساعدت های قوی با دوستان ماست، مورد سوال قرار می دهد.»
آژانس خبری فرانس پرس می نویسد:
اسناد ارایه شده نشان می دهد که در سال 1982 استخبارات امریکا فعالیت های مشکوکی را تشخیص کرده بود که ایجنت های پاکستانی به خاطر بدست آوردن وسایل مشکوک در بلجیم، فنلند، جاپان، سویدن و ترکیه انجام می دادند.
سال ها بعد از آن معلوم شد که این فعالیت ها کار قادر خان ملقب به پدر اسلحهء اتمی پاکستان بود که متهم به ایجاد یک شبکهء بین المللی قاچاق و بازار سیاه وسایل تکنولوژی هستوی می باشد.
یک یاداشت مخفی مبین آنست که پاکستان در سال 1985 وسایل و مواد کافی را برای ساختن اسلحهء اتمی به کمک چین در اختیار داشته است.
گفته می شود پاکستان فعالیت هستویش را در رقابت با هندوستان که از سال 1974 تا حال سه بار با آن جنگیده است، انجام می داد.
یاداشت های نشر شده نشان می دهد که امریکا هند را نیز به خودداری تشویق می کرد که این مساله باعث تنش ها در روابط بین دو کشور در سال ها 1980 شد.
با وصف انتقاد از برنامهء اتمی پاکستان، ایالات متحدهء امریکا مساعدت هایش را به آن کشور دوباره آغاز کرد. بعد از ابراز حمایت آن کشور از جنگ در افغانستان بعد از 11 سپتامبر؛ امریکا حدود 20 ملیارد دالر را به پاکستان مساعدت کرده است.
اما به خاطر موجودیت اسامه بن لادن رهبر شبکهء القاعده و سایر شورشیان در داخل قلمرو پاکستان، روابط بین دو کشور بزودی با بحران مواجه شد و اسلام آباد می ترسد که بعد از خروج نیروهای بین المللی در سال 2014 از افغانستان، روابط پاکستان با امریکا خرابتر شود.
یاداشت های ارایه شده حاوی اسناد در مورد یک ماموریت مخفی است که فرستادهء خاص ایالات متحده در سال 1982 با جنرال ضیا الحق حکمران نظامی پاکستان ملاقات کرد و نامهء رییس جمهور ریگن را برایش داد که حاوی شواهدی بود که ثابت می ساخت، پاکستان در تلاش ساختن اسلحهء اتمیست.
آژانس خبری فرانس پرس می نویسد:
ورنان والترز(Vernon Walters) فرستادهء سری، مترجم و دیپلومات سابقه دار امریکایی می گوید:
«جنرال ضیا بطور فوق العاده مودب و آرام توضیح داد که در مورد تحقیقات و انکشاف اسلحهء اتمی معلومات ندارد، اما در این مورد از زیر دستانش خواهد پرسید.»
ورنان والترز بعد از ملاقات با جنرال ضیاالحق به وزرات خارجهء امریکا نوشته بود:
«یا وی واقعاً در مورد آن چیزی نمی داند، یا هم اینکه وی بزرگترین دروغگوی وطنپرستی است که من تا حال ملاقات کرده ام.»
امریکا بعد از خروج نیروهای اتحادشوروی سابق از افغانستان در سال 1990 پس از آنکه ثابت شد، پاکستان می خواهد اسلحهء اتمی بسازد، مساعدت هایش را به آن کشور متوقف ساخت.
پاکستان در سال 1998 بعد از کشور رقیبش هندوستان، اسلحهء اتمی را آزمایش کرد.
بر اساس یاداشت های نشر شده با آنکه امریکا می دانست که پاکستان در صدد ساختن اسلحهء اتمیست، اما رییس جمهور ریگن آن را از قانون تحریم ها که بنام سناتور لاری پرسلر(Larry Pressler) یاد می شود، استثنا قرار داد.
ادارهء رییس جمهور ریگن در حقیقت نگرانی داشت که برنامهء هستوی پاکستان، باعث بی ثباتی در منطقه خواهد شد و بصورت پیهم ضیاالحق را هوشدار می داد که کانگرس آن کشور می تواند مساعدت ها را به پاکستان قطع کند.
در سال 1982 وزیر خارجه امریکا جورج شولتز (George Shultz) با تاکید بر اینکه شواهد زیادی در مورد اینکه ضیالحق با ایالات متحده پیمان شکنی می کند، موجود است؛ با در نظرداشت نقش مرکزی ضیا در رسانیدن اسلحه به گوریلا های اسلامی که موفقانه برضد اتحاد شوروی وقت می جنگیدند، به رییس جمهور ریگن نوشته بود:
« سکته گی در روابط با پاکستان پایهء اساسی سیاست خارجی امریکا را که عبارت از رسانیدن مساعدت های قوی با دوستان ماست، مورد سوال قرار می دهد.»
آژانس خبری فرانس پرس می نویسد:
اسناد ارایه شده نشان می دهد که در سال 1982 استخبارات امریکا فعالیت های مشکوکی را تشخیص کرده بود که ایجنت های پاکستانی به خاطر بدست آوردن وسایل مشکوک در بلجیم، فنلند، جاپان، سویدن و ترکیه انجام می دادند.
سال ها بعد از آن معلوم شد که این فعالیت ها کار قادر خان ملقب به پدر اسلحهء اتمی پاکستان بود که متهم به ایجاد یک شبکهء بین المللی قاچاق و بازار سیاه وسایل تکنولوژی هستوی می باشد.
یک یاداشت مخفی مبین آنست که پاکستان در سال 1985 وسایل و مواد کافی را برای ساختن اسلحهء اتمی به کمک چین در اختیار داشته است.
گفته می شود پاکستان فعالیت هستویش را در رقابت با هندوستان که از سال 1974 تا حال سه بار با آن جنگیده است، انجام می داد.
یاداشت های نشر شده نشان می دهد که امریکا هند را نیز به خودداری تشویق می کرد که این مساله باعث تنش ها در روابط بین دو کشور در سال ها 1980 شد.
با وصف انتقاد از برنامهء اتمی پاکستان، ایالات متحدهء امریکا مساعدت هایش را به آن کشور دوباره آغاز کرد. بعد از ابراز حمایت آن کشور از جنگ در افغانستان بعد از 11 سپتامبر؛ امریکا حدود 20 ملیارد دالر را به پاکستان مساعدت کرده است.
اما به خاطر موجودیت اسامه بن لادن رهبر شبکهء القاعده و سایر شورشیان در داخل قلمرو پاکستان، روابط بین دو کشور بزودی با بحران مواجه شد و اسلام آباد می ترسد که بعد از خروج نیروهای بین المللی در سال 2014 از افغانستان، روابط پاکستان با امریکا خرابتر شود.
