هرچند خانه با امن ترین مکان برای زنان و دختران خوانده می شود، اما در برخی موارد زنان و دختران در همین مکان نیز، مورد آزار و اذیت جنسی قرار می گیرند.
یافته های تازه نهاد تحقیقاتی حقوق زنان واطفال در افغانستان هم بازتاب دهنده این حقیقت است.
زرقا یفتلی رییس این نهاد هنگام نشر این تحقیق روز چهارشنبه در کابل گفت که اعضای خانواده، اقارب و همسایه قربانی و همچنان افراد بیگانه از مرتکیبن آزار و اذیت جنسی در این گزارش شناخته شده اند:
" ما یافته های این تحقیق را در چهار کتگوری تقسیم کردیم یکی که عوامل ازار و اذیت جنسی و پیامد ها چی بوده، دوم برخورد مراجع عدلی و قضایی است در بسیار موارد قربانی ها شاکی بودند که در دستگاه عدلی وقضایی با آنها برخورد خوب صورت نمی گیرد و یکی از یافته های اساسی این تحقیق که واقعاً خوشبینی ما را افزایش داد برخورد خوب پولیس با متضررین آزار و اذیت جنسی بود. "
این تحقیق از طریق مصاحبه با پانزده قربانی آزار واذیت جنسی و سی تن از وکلای مدافع و فراهم کننده مشاوره های حقوقی در ولایات کابل، کاپیسا، بلخ، ننگرهار و قندهار انجام شده است.
دشمنی با شخص قربانی یا خانواده وی، منازعات خانواده گی، فقر و تنگدستی، تبعیض جنسیتی، عدم آگاهی از قوانین وآموزه های اسلامی و حاکمیت عرف و عنعنات ناپسند از عوامل آزار واذیت جسنی در این تحقیق خوانده شده است.
اما آزار و اذیت جنسی چی پیامد های در قبال دارد؟
در گزارش نهاد تحقیقاتی حقوق زنان و اطفال آمده است که بدنامی، گوشه نشینی، متنفر شدن قربانی از زن بودنش، تنفر نسبت به مرد، اختلالات روانی، احساس ناامنی و ترس و کاهش مشارکت سیاسی، اجتماعی و فرهنگی قربانی از پیامد های آن بشمار میرود.
در این حال شهر زاد اکبر مسوول نهاد جامعه باز در افغانستان که از این تحقیق حمایت مالی کرده است میگوید، به قضایای آزار و اذیت جنسی زنان در نظام قضایی کشور توجه لازم نمی شود:
" وقتی که زن و کودک مصوونیت اش در خانه سلب می شود و زمانیکه به نظام قضایی مراجعه میکنند در بسیار موارد اندک است که زن یا کودک فکر کند که مصونیت دارد که به نظام قضایی مراجعه کند در عین حال در عمل چندی پیش یک خانم که به وسیله پدرش مورد تجاوز قرار گرفته بود قاضی برایش گفته بود که تو مقصر استی باید خود را میکشتی. "
پیش از این نیز گزارش های متعددی از آزار و اذیت جنسی زنان و دختران درافغانستان به نشر رسیده اما به گفته مدافعان حقوق زنان نه تنها از میزان این خشونت ها درکشور کاسته نشده بلکه افزایش یافته است.
آنان یگانه راه جلوگیری خشونت بر زنان را تطبیق قانون منع خشونت علیهء زنان از سوی حکومت و آگاهی عامه می خوانند.
فریبا واحدی
