واشنگتن پوست
روزنامه واشنگتن پوست در شماره اخیر خود مطلبی دارد تحت عنوان، چهار قدم برای صلح افغانستان که در بخش آن می نویسد:
گام جسورانه رییس جمهور اشرف غنی برای نزدیک شدن با پاکستان روابط بین دو کشور را بسیار بهتر ساخت و حد اقل این ارتباط تا اخیر هفته گذشته یعنی قبل از حوادث اخیر کابل به نظر همه خوب جلوه می داد.
از سوی دیگر به نوشته روزنامه، پاکستان هم بالاخره به این نتیجه رسیده است که به یک افغانستان با ثبات نیاز دارد که پناه گاه تروریستان نشود.
همچنان طالبان هم در اواخر به مذاکره حاضر شده اند که تحول نو در تلاش های صلح افغانستان می باشد.
اما به نوشته واشنگتن پوست، موفقیت افغانستان بیشتر به این مربوط می شود که حکومت این کشور وظیفه خود را به خوبی انجام بدهد، با مردم نزدیک شود، رشد اقتصادی و موثریت نظامی خود را نشان بدهد و امنیت را بهتر نماید.
برای این کار به نوشته واشنگتن پوست، افغانستان به زمان نیاز دارد و امریکا و جامعه جهانی می توانند با برداشتن چهار قدم این فرصت را برای افغانستان مهیا بسازند.
اول: افزایش فشار دیپلوماتیک امریکا و جامعه جهانی بر پاکستان برای حاضر ساختن طالبان به مذاکرات صلح.
دوم: مهیا ساختن محرک های کوتاه مدت اقتصادی که به پیدا کردن جای کار و اصلاحات در حکومت متمرکز باشند. حتی در جلب اعتماد مردم بر اقتصاد باز هم به نوشته روزنامه واشنگتن پوست حکومت داری سالم و تامین امنیت اهمیت زیاد دارد.
سوم: دوام کمک به قوای امنیتی افغان و همزمان با آن توسعه ماموریت تعلیم و تربیه و مشوره به قوای افغان از سوی امریکا. این اقدامات برای تقویه روحیه قوای افغان و آوردن فشار بر طالبان که به میز مذاکره حاضر شوند، موثر خواهد بود.
چهارم ترتیب یک پلتفورم یا طرح مبارزه با تروریزم در داخل افغانستان که در ساحه استخبارات، مراقبت و حمایت هوایی از پشتیبانی قوای امریکا بهره مند باشد تا تروریستان نتوانند در افغانستان لانه پیدا کنند و زمینه برای آشتی مساعد شود.
روزنامه واشنگتن پوست در پایان مطلب خود می نویسد با وجود چالش ها و مشکلات، آوردن صلح در افغانستان ممکن است، ولی برای رسیدن به آن افغانستان و ایالات متحده باید نقش خود را بخوبی ایفا کنند.
دیپلومات
مجله دیپلومات در شماره اخیر خود مطلبی دارد تحت عنوان حکومت افغانستان باید طالبان را بگذارد که خود شان خود را از بین ببرند.
مجله می نویسد با خبر اعلان مرگ رهبر طالبان ملا محمد عمر در صفوف طالبان درز ایجاد شده است و مانند هر حزب و گروه دیگر در منطقه وقتی که رهبر یک گروه از بین می رود، این گروه دیگر نمی تواند به پا بیایستد.
مجله به سرنوشت القاعده اشاره نموده می نویسد که بعد از کشته شدن اسامه بن لادن این سازمان دیگر جاذبه سابق خود را ندارد و شاخه های آن در کشورهای مختلف پراکنده شده و دیگر یک رهبری واحد آنها را اداره نمی کند.
اکنون به نوشته مجله، طالبان هم به همین سرنوشت رو به رو می باشند چون ملا محمد عمر یک فکتور متحد کننده در بین آنها بشمار می رفت و با فوت وی صفوف طالبان نمی تواند مانند گذشته منسجم باشد. از سوی دیگر حضور گروه داعش هم موجودیت طالبان را به خطر رو به رو ساخته است.