جمعیت افغانی سره میاشت افغانستان سوراخ قلب اطفال را یک معضل جدی خوانده می گوید که هم اکنون حدود چهار هزار طفل مصاب به سوراخ قلب در انتظار تداویی هستند.
فاطمه گیلانی رییس جمعیت افغانی سره میاشت روز شنبه هنگام امضای تفاهمنامه کمک پنج میلیون دالر با سفیر هند در کابل گفت: این کمک هندوستان در پنج سال آینده در بخش تداوی اطفال مصاب به سوراخ قلب به مصرف خواهد رسید.
خانم گیلانی همچنان گفت: همه ساله یک هزار طفل جهت معالجه سوراخ قلب به هندوستان فرستاده می شوند:
" هر روز از شش تا به 12 طفل راجستر می شوند هر روزیکه ما پول نمی داشته باشیم زندگی اطفال با خطر است یک طفل بطور عادی از 2500 دالر الی 3500 دالر وقتیکه قلب را باز می کنند در حالت عادی همین مقدار تمام می شود اما وقتیکه قلب باز می شود چیزهای را که آن به اسکن نشان داده نشده آن اضافه است که آنرا سره میاشت می دهد دولت هند نمی دهد."
به گفته خانم گیلانی، جمعیت افغانی سره میاشت در چهار سال گذشته بیش از هشت هزار طفل مصاب به سوراخ قلب را راجستر کرده و تا حالا حدود چهار هزار آنان تداوی شده اند.
به گفته خانم گیلانی، بیشتر اطفال مصاب به سوراخ قلب باشنده های ولایات بدخشان، هلمند، ننگرهار و خوست می باشند.
به اساس معلومات جمعیت افغانی سره میاشت، اطفالی که بیماری سوراخ قلب شان عادی می باشد در شفاخانه امیری و انستیتوت طبی فرانسه برای اطفال در کابل تداوی می شوند.
در این حال امر سینا سفیر هند در کابل می گوید که کشورش در زمینه تداوی اطفال افغان که مصاب به سوراخ قلب هستند متعهد به ادامه کمک است.
از سوی هم شماری از خانواده های که اطفال شان مصاب به سوراخ قلب اند از این پروسه استقبال کرده و آن را مفید می دانند.
رسول داد و محمد رامین دو تن از افرادی که کودکان شان مصاب به سوراخ قلب هستند در این مورد به رادیو آزادی گفتند:
" تقریباْ 5 ماه شد که از تکلیف طفلم آگاه شدیم که سوراخ قلب است به سره میاشت راجستر کردیم تقریباْ 4 ماه بعد نوبت اش رسیده تداوی طفلکم شود، خوش می شویم.
زمانیکه ما آمدیم به سره میاشت برایم معاینات دادند بعد از معاینات فهمیده شد که سوراخ قلب است شامل پروگرام سره میاشت شد بعد از یکسال نوبت اش رسید به هند رفت فعلاً صحت اش بهتر است."
داکتران می گویند که سوراخ قلب اطفال قابل معالجه بوده و خانواده های که اطفال شان به این بیماری دچار هستند باید به مراکز صحی مراجعه کرده و برای تداوی آنان اقدام کنند.
اما برخی از خانواده ها می گویند که به علت فقر و تنگدستی نمی توانند کودکان مصاب به سوراخ قلب شان را در شفاخانه های خصوصی در داخل و بیرون از کشور معالجه کنند.
آنان از کشورها و موسسات کمک کننده می خواهند که در این راستا با آنان همکاری کنند.
