در حالیکه شدت جنگ در اطراف مرکز ولایت فراه کاهش یافته‌است، والی این ولایت از دخیل بودن کشور‌های همسایه در جنگ فراه سخن می‌زند.
آصف ننگ والی فراه به رادیو آزادی گفت، اسلحه و مهماتی که در جنگ فراه از سوی طالبان مسلح استفاده شده‌است پیش از این در افغانستان دیده نشده‌بود.
وی در مورد گفت:
"در بخش اکمالات مهمات، مرمی‌های ۸۸، هاوان و داشکه به کثرت استفاده شده‌است و این بدین معناست که مهمات از فاصله بسیار نزدیک به طالبان رسیده‌است. چندین دیپوی طالبان کشف و ضبط شد که در آن مهماتی بود که در افغانستان نزد هیچ گروهی وجود ندارد."
جنرال حسن‌شاه فروغ قوماندان زون ۶۰۶ انصار در غرب افغانستان نیز می‌گوید که در جنگ فراه اتباع ایرانی و پاکستان سهم داشتند و رهبری این جنگ را یک صاحب منصب پاکستانی به عهده داشت.
وی افزود:
"جنگ فراه تنها با طالبان افغان نبود، این اصلاً یک جنگ معمولی نبود این یک جنگ پلان شده و منظم از سوی کشور‌های بی‌گانه برای تصرف ولایت فراه بود. در این جنگ پاکستانی‌ها هم شامل بودند و همچنان باشنده‌گان بلوچستان ایران هم بودند."
ولایت فراه بعد از آن شاهد درگیری‌ها شد که حکومت افغانستان تصمیم گرفت تا بند بخش‌آباد را اعمار کند و بزرگان قومی فراه نیز تعهد کردند که امنیت این بند را تأمین می‌کنند.
مخالفین مسلح دولت کنترول برخی از نقاط حومه شهر فراه را بدست گرفتند اما با رسیدن نیرو‌های کمکی نتوانستند مرکز فراه را تصرف کنند و از شهر بیرون رانده شدند.
تورن جنرال محی‌الدین غوری قوماندان قول اردوی ظفر می‌گوید، جنگ فراه تلفات سنگین به طالبان مسلح وارد کرد.
وی گفت:
"ما در پی آن‌ها استیم و به خواست خداوند ضربات بیشتر را بالای آن‌های که برای تصرف شاهراه‌ها و مناطق ما تلاش می‌کنند، وارد خواهیم کرد."
مقامات امنیتی می‌گویند، در جنگ فراه حدود دو صد مخالف مسلح دولت کشته و سه صد تن دیگر آن‌ها زخمی شده‌اند.
آصف ننگ والی فراه می‌گوید، صد جسد طالبان مسلح در میدان جنگ باقی مانده‌است.
به گفته آقای ننگ در میان طالبان بیشتر شان پنجابی‌ها بودند.
آقای ننگ گفت:
"موجودیت پاکستانی‌ها بدون شک است، سمیع کمیشر قوماندان طالبان با ۱۷ جنگجوی پاکستانی در منطقۀ باکوا کشته شدند. در میان زخمی‌ها نیز پاکستانی‌ها بود و حتی داکتران که آن‌ها را معالجه می‌کرد پاکستانی‌ها بودند."
والی فراه ادعا می‌کند که طالبان در جریان درگیری دست به غارت زده‌اند و حتی مواشی باشنده‌گان محل را نیز با خود برده‌اند.
در نتیجه جنگ در فراه هزاران خانواده از مرکز این ولایت به ولایات همجوار هرات و نمیروز پناه برده‌اند، اما با عادی شدن وضعیت امنیتی اکثریت دوباره به خانه‌های‌شان برگشته‌اند.
