کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان می‌گوید، برخی جنایت کاران جنگی و ضد حقوق بشری، در اطراف رئیس جمهور غنی قرار دارند اما دولت در محاکمه کردن آنان ناتوان است.
سیما سمر رئیس این کمیسیون در پاسخ به پرسش رادیو آزادی می‌گوید که غنی خود میداند که این جنایت کاران جنگی چه کسانی هستند، اما به علت ناتوانی دولت، هیچ یک از آنان تاکنون محاکمه نشدهاست.
انگشت انتقاد رئیس کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان دقیقاً بسوی کاخ ریاست جمهوری است.
خانم سمر، تاکید میورزد که تا کنون هیچ یک از مجرمان جنگی در این کشور مجازات نشدهاند، در حالیکه رئیس جمهور این افراد را خوب میشناسد.
او این سخنان را در نمایشگاهی که بازگو کننده خاطرات قربانیان جنگها در افغانستان در آن به نمایش گذاشته شدهاست به رادیو آزادی بیان کرد.
او افزود:
"فکر میکنید رئیس جمهور افرادی که در اطرافش است نمیشناسد؟ شما تلاش میورزید که من بگویم کیها هستند و همه مردم این افراد را میشناسند که کیها در جرایم جنگی و ضد بشری دست دارند، تخطیها از سوی کیها صورت گرفتهاست اما در داخل افغانستان تا کنون هیچ فردی در پیوند به این جرایم کسی در داخل افغانستان مجازات و یا محاکمه نشدهاست، این ناتوانی دولتاست."
خانم سمر این انتقادها را درست زمانی مطرح میکند که یک روز پیش از این شماری از هواداران زرداد فریادی بخاطر استقبال از بازگشت او به افغانستان، در برابر دروازه میدان هوایی بین المللی کابل صف بسته بودند.
این قوماندان حزب اسلامی از سوی حکومت بریتانیا به دهها مورد جنایت جنگی و ضد حقوق بشری متهم بوده و از سوی این کشور محکوم به بیست سال حبس شده بود.
در کنار این، عدم مجازات مجرمان جنگی در سالهای پسین از انتقادهای نهادهای حقوق بشری بودهاست.
اما این نخستین بار است که کمیسیون مستقل حقوق بشر با چنین انتقادهای تندی، تامین عدالت در حکومت وحدت ملی را زیر پرسش میبرد.
ریاست جمهوری در این باره از هرگونه گفتگو با ما خود داری کرد اما یک روز پیش از این رئیس جمهور غنی گفتهاست که قانون در برابر تمامی جنایت کاران یکسال عملی خواهد شد.
خانم سمر در نمایشگاهی زیر نام دخمه، همچنان تاکید کرد که حکومت افغانستان باید صدای خانوادههای قربانیان جنگهای چند سال را ناشنیده نگیرد.
نمایشگاه دخمه، بازخوانی خاطرات قربانیان جنگ، انتحار و انفجار، فاجعه برخاسته از جنگها و نقض حقوق بشری در سال ۱۳۵۷ تا ۱۳۹۵ است که به نمایش گذاشتهاست.
هادی معرفت مسئول برگذاری این نمایشگاه و رئیس سازمان حقوق بشر و دموکراسی افغانستان هدف برپایی آن را چنین بیان میکند:
"در درون دخمه پنج بخش را به نمایش گذاشته ایم، صندوق خاطرات قربانیان، تصاویر معلولان جنگ، نمایش نامه مستند و تیاتر و یک فلم مستند که نشان میدهد که زن و مرد در این کشور چه رنجهای را از بهر جنگ متحمل شدهاند."
در این نمایشگاه بیشتر از بیست صندوق از داشتههای قربانیان جنگ به عنوان خاطرات برجا مانده به نمایش گذاشته شدهاست، بخش دیگر آن بازتاب تصاویر افرادی است که، در چند دهه جنگ در افغانستان معلول شدهاند.
شماری از خانوادههای قربانیان که برای بازدید به این نمایشگاه آمدهاند، درد و زخم هایشان دوباره تازه میشود و اشک ناله فضای این نمایشگاه را میگیرد.
مادری که فرزند هژده سال اش را در یک حمله انتخاری از دست دادهاست به رادیو آزادی می‌گوید:
"خون پسرم عبدالله فراموش نشود، پسرم هژده ساله بود با پول کم درس میخواند اول نمره پوهنتون بود."
پدر فیصل جوان پانزده ساله نیز اینجا از حکومت عدالت میخواهد:
" ما امنیت میخواهیم، من پدر فیصل جان شهید هستم او سازمانهای حقوق بشر به خاطر خدا ما پول نمیخواهیم."
در پایان این نمایشگاه ،فلم مستند و تیاتر از چند دهه جنگ ها در افغانستان به نمایش گذاشته شد که بازگو کننده درد،و نقض حقوق بشری در این همه سالها است.
خانوادههای قربانیان از رئیس جمهور غنی میخواهند تا با جنایت کاران جنگی از در مدارا پیش نه آید.
نظیفه محبوبی
