وزارت صحت عامه افغانستان از چهاردهم نومبر روز جهانی مبارزه با شکر تحت عنوان «زن و شکر» تجلیل کرد.
این عامل مبتلا شدن افراد به مرض شکر را استفاده از غذاهای نا سالم، روغن جامد، عدم انجام دادن حرکات فزیکی، چاقی و استفاده از دخانیات عنوان می‌کنند.
در این نشست که امروز سه شنبه «۲۳ عقرب ۱۳۹۶» در کابل برگزار شد، مسئولان روی مبارزه و راه‌های جلوگیری از این بیماری تأکید کردند.
داکتر سید حبیب اروال رئیس امراض غیر ساری وزارت صحت عامه افغانستان به رسانه‌ها گفت که شکر یک بیماری خطرناک بوده و در افغانستان نیز بیش از ۱۰۰ هزار تن از این بیماری رنج می‌برند.
او افزود:
"متأسفانه که در افغانستان مانند دیگر ممالک جهان بیماری شکر زیاد وجود دارد و به خاطر جلوگیری از گسترش این بیماری برنامه‌ها جریان دارد. در افغانستان تعداد افراد مبتلا به این بیماری به بیش از یکصد هزار نفر می‌رسد و سروی که در سال ۲۰۱۲ میلادی انجام شده‌است نشان می‌دهد که سالانه ۲۰ هزار نفر زنده‌گی‌شان را به اثر مبتلا شدن به بیماری شکر از دست می‌دهند."
آقای اروال می‌گوید که مردان و زنان به صورت مساوی به این مرض مبتلا بوده و به همین دلیل این روز را به نام زن و شکر نامیده اند.
مسئولان وزارت صحت عامۀ افغانستان می‌گویند، مراکز کنترول این بیماری در شفاخانه‌های کابل و در برخی ولایات وجود داشته و تلاش‌ها جریان دارد تا خدمات صحی درین بخش بیشتر گردد.
مسئولان وزارت صحت عامه افغانستان در سال ۱۳۹۵ اعلام کرده بودند که بیماری شکر، صحت و سلامت ده‌ها هزار افغان را متأثر کرده و در حال افزایش است.
احمد جان نعیم معین این وزارت گفته بود که بیماری شکر از جمله امراض غیر ساری بوده و حدود ۷/۳ درصد مرگ و میر در افغانستان ناشی از این بیماری می‌باشد.
حدود ۷/۳ در صد مرگ و میر در افغانستان ناشی از این بیماری می‌باشد.
داکتر سوپریا مسئول امراض غیر ساری سازمان صحی جهان "دبلیو، ایچ، او" در مراسم تجلیل از روز جهانی مبارزه با شکر در کابل گفت در افغانستان توجه لازم به شکر وجود نداشته، اما باید درین راستا اقدامات مؤثر صورت گیرد.
او افزود:
"در افغانستان توجه چندان به بیماری شکر نمی‌شود و این مرض بدور از تداوی می‌ماند. درین بخش نقش سکتور خصوصی بسیار مهم است و زمانی‌که خدمات عامه نمی‌تواند به نیازمندی‌های مردم کمک کند، ما از سکتور خصوصی در این بخش حمایت می‌کنیم."
داکتران طب می‌گویند که شکر یک بیماری مزمن بوده و به مرور زمان آسیب جدی را به اعضای مختلف بدن به‌شمول قلب، چشم، گرده و رشته‌های عصبی وارد می‌کند.
به‌گفته آنان، در صورت بی‌توجهی و عدم مراجعه به موقع جهت تداوی خطرات ناشی از این بیماری باعث نا بینایی، غیر فعال شدن گرده‌ها، سکته مغزی و حتی قطع عضو بدن می‌گردد.
درین حال مسئولان وزارت صحت عامه می‌گویند، تداوی و کنترول این مرض در افغانستان به صورت بهتر آن صورت گرفته و تلاش‌ها جریان دارد تا مراکز بیشتر تداوی و کنترول شکر در مناطق مختلف افغانستان گسترش یابد.
گزارش: جاوید حسن‌زاده
